Uważam że okres ostatniej klasy czy to szkoły zawodowej , liceum , bądź technikum - jest to okres , najlepszej zabawy. Zawierania nowych znajomości , a także że w końcu kończę szkołę , i będę miała w końcu czas wolny :)
Robienie psikusów nauczycielom na koniec tych 4 lat, jak nam czasem uprzykrzali życie :)

Dwa kiedy mija ta euforia - to zastanawiamy się co z nami będzie, co będziemy robić ... i życie zaczyna nas przerażać i się zastanawiamy czy przypadkiem wrócić do szkoły bo nam jednak było dobrze za szkolną ławką :)

Uważam że okres ostatniej klasy czy to szkoły zawodowej , liceum , bądź technikum - jest to okres , najlepszej zabawy. Zawierania nowych znajomości , a także że w końcu kończę szkołę , i będę miała w końcu czas wolny :)
Robienie psikusów nauczycielom na koniec tych 4 lat, jak nam czasem uprzykrzali życie :)

Dwa kiedy mija ta euforia - to zastanawiamy się co z nami...

Liceum było najgorszym okresem w moim życiu. Wiele nieudanych związków, kłótni z rodzicami i stresów na lekcjach. Nie mogłam się doczekać, kiedy pójdę na studia i rozpocznę życie w pojedynkę. W szkole wszyscy nauczyciele straszyli nas maturą do tego stopnia, że zabroniłyśmy sobie z koleżankami w naszych rozmowach wypowiadać tego "słowa na M"- unikałyśmy go, niczym imienia Voldemorta. Ostatni rok przepełniony był narzekaniem rodziców, korepetycjami, chodzeniem do biblioteki i straconymi kilogramami ze stresu. Uiszczeniem pasma nieszczęść, jakie mnie w tym czasie spotkało było skręcenie rzepki w kolanie, przez co ostatnie dwa miesiące przed maturą spędziłam w domu na zwolnieniu. Do dziś zastanawiam się, czy to był pech czy błogosławieństwo :)

Liceum było najgorszym okresem w moim życiu. Wiele nieudanych związków, kłótni z rodzicami i stresów na lekcjach. Nie mogłam się doczekać, kiedy pójdę na studia i rozpocznę życie w pojedynkę. W szkole wszyscy nauczyciele straszyli nas maturą do tego stopnia, że zabroniłyśmy sobie z koleżankami w naszych rozmowach wypowiadać tego "słowa na M"- unikałyśmy go, niczym imienia...

Byłam wniebowzięta i wdzięczna, że mogę ukończyć szkołę średnią. Jeszcze nigdy w życiu nie cieszyłam się tak bardzo, jak w tamtym momencie. Tak było dużo nauki i wszystko spadło na mnie tak nagle, że nawet nie wiedziałam jak się nazywam. Ale byłam tak przepełniona radością.. nie dlatego, że nie będę musiała się uczyć, bo ostatecznie chciałam kontynuować naukę. Po prostu ci wszyscy ludzie, którzy udawali moich przyjaciół? Mogłabym grzecznie się pożegnać i ich nigdy już nie zobaczyć. To jest dopiero niebo! Chociaż przyznaje, że przez cały rok byłam przerażona. Koniec szkoły średniej to wielki początek w życiu. Trzeba sobie zadać pytanie.. co chcesz robić dalej? Byłam niesamowicie zagubiona. Teraz jak patrzę wstecz, zmieniłabym tylko jedną rzecz - tym wszystkim przejmowałabym się o wiele mniej.

Byłam wniebowzięta i wdzięczna, że mogę ukończyć szkołę średnią. Jeszcze nigdy w życiu nie cieszyłam się tak bardzo, jak w tamtym momencie. Tak było dużo nauki i wszystko spadło na mnie tak nagle, że nawet nie wiedziałam jak się nazywam. Ale byłam tak przepełniona radością.. nie dlatego, że nie będę musiała się uczyć, bo ostatecznie chciałam kontynuować naukę. Po prostu ci...

W czwartej klasie nabrałam wiatru w skrzydła. Miałam najlepsze oceny ze wszystkich klas i było mi bardzo dobrze. Ukoronowaniem czwartej klasy była matura, którą zdałam bardzo dobrze, a poprzedziły ją szóstki z historii i WOS-u. Byłam wtedy szczęśliwa, a zdania matury gratulowały mi nawet nauczycieli. Och - cudowny czas!

W czwartej klasie nabrałam wiatru w skrzydła. Miałam najlepsze oceny ze wszystkich klas i było mi bardzo dobrze. Ukoronowaniem czwartej klasy była matura, którą zdałam bardzo dobrze, a poprzedziły ją szóstki z historii i WOS-u. Byłam wtedy szczęśliwa, a zdania matury gratulowały mi nawet nauczycieli. Och - cudowny czas!

Pamiętam, że z jednej strony bardzo bałam się matury, a z drugiej strony z niecierpliwością czekałam na najdłuższe wakacje życia. Chciałam poczuć wolność i swobodę. Teraz z perspektywy czasu wydaje mi się, że był to fajny okres. Miałam dużo czasu dla siebie. Wiadomo, była nauka, ale dawałam sobie z nią radę. Lubię się uczyć, więc nie sprawiało mi to ogromnych trudności. Miło wspominam ostatni rok szkoły średniej. Czułam się już dorosła i snułam plany na przyszłość. Planowałam studia, a kolejno pracę. Był to czas pozytywny, który mile utkwił w mojej pamięci, mimo całkiem sporego stresu przy egzaminie dojrzałości.

Pamiętam, że z jednej strony bardzo bałam się matury, a z drugiej strony z niecierpliwością czekałam na najdłuższe wakacje życia. Chciałam poczuć wolność i swobodę. Teraz z perspektywy czasu wydaje mi się, że był to fajny okres. Miałam dużo czasu dla siebie. Wiadomo, była nauka, ale dawałam sobie z nią radę. Lubię się uczyć, więc nie sprawiało mi to ogromnych trudności....

Ja wyobrażam sobie ostatni rok tak: ja dalej będę samotnikiem, którym teraz jestem, ale zmieni się to pod wpływam chłopaka, na którego wpadnę. To on sprawi, że będę pokazywała prawdziwą mnie, to dzięki niemu na mojej twarzy będzie codziennie uśmiech, który będzie również wiązał się z tym, że kończę już szkołę, w której patrzą tylko na nazwisko.W końcu spotkam miłość swojego życia, a rodzice zaakceptują to kim chcę być.

Ja wyobrażam sobie ostatni rok tak: ja dalej będę samotnikiem, którym teraz jestem, ale zmieni się to pod wpływam chłopaka, na którego wpadnę. To on sprawi, że będę pokazywała prawdziwą mnie, to dzięki niemu na mojej twarzy będzie codziennie uśmiech, który będzie również wiązał się z tym, że kończę już szkołę, w której patrzą tylko na nazwisko.W końcu spotkam miłość swojego...

Akurat w trakcie.
Z jednej strony mam coraz mniejszą cierpliwość do sprawdzianów i codziennego słyszenia 100 razy z rzędu słowa: MATURA. I wszystkich obowiązkowo z nim współistniejących informacji. W tym: kiedy Wy się zaczniecie uczyć!?
A z drugiego worka, to ja naprawdę lubię tą szkołę i nie śpieszy mi się dalej. Wiele rzeczy będzie mi brakowało...

Akurat w trakcie.
Z jednej strony mam coraz mniejszą cierpliwość do sprawdzianów i codziennego słyszenia 100 razy z rzędu słowa: MATURA. I wszystkich obowiązkowo z nim współistniejących informacji. W tym: kiedy Wy się zaczniecie uczyć!?
A z drugiego worka, to ja naprawdę lubię tą szkołę i nie śpieszy mi się dalej. Wiele rzeczy będzie mi brakowało...

Ostatni rok szkoły średniej... Kiedy to było? W ubiegłym wieku… Jaka to szkoła? Technikum Budowlane… Co jeszcze pamiętam? Całkiem sporo. Była nauka i przygotowania, bo oprócz matury obowiązywał nas dyplom na technika. Specjalność: drogi i mosty kołowe 😊 Był czas i chęci na imprezy, sporo wyjeżdżaliśmy, cieszyliśmy się szczególnie na krótkie, weekendowe wypady za miasto. Korzystaliśmy z luzu, jaki daje początek roku szkolnego, i ślicznej pogody schyłku lata i pierwszych jesiennych dni. Ale najmilej wspominam ostatnie szkolne zimowisko w Bystrzycy Kłodzkiej. To przez tę śnieżną aurę i górskie klimaty. Zaliczyłam zimowe wejście na Śnieżnik 😊. Kilka tygodni później, w kalendarzu pojawiła się data ogłaszająca I-szy dzień wiosny. I my, już od dawna pełnoletni (technikum było 5-cio letnie) przyszliśmy w ten dzień do szkoły. Ale jak! Poprzebierani! Bajecznie, kolorowo i z przytupem pojawialiśmy się na każdej lekcji, a nauczyciele na nasz widok uśmiechali się; jedni ukradkiem, inni odważnie i szczerze. I… lekcji jako takich nie było! Za to było radośnie, wiosennie, a ja czułam się traktowana przyjaźnie i po partnersku, co w tamtych czasach nie było takie oczywiste. Od tego wydarzenia dni popłynęły jakby szybciej, więc i moje wspomnienia to takie barwne szkiełka w dziecięcym kalejdoskopie, które szybko zmieniają układ. Wiem jedno: ostatni rok szkoły średniej był niebanalny i niepowtarzalny.

Ostatni rok szkoły średniej... Kiedy to było? W ubiegłym wieku… Jaka to szkoła? Technikum Budowlane… Co jeszcze pamiętam? Całkiem sporo. Była nauka i przygotowania, bo oprócz matury obowiązywał nas dyplom na technika. Specjalność: drogi i mosty kołowe 😊 Był czas i chęci na imprezy, sporo wyjeżdżaliśmy, cieszyliśmy się szczególnie na krótkie, weekendowe wypady za miasto....

Uważam, że okres liceum był najlepszym okresem w moim życiu. Fajni ludzie, beztroskie życie, pierwsze miłości. Ciągle coś sie działo. Pamiętam, że w ostatnim roku wszyscy sobie zdawaliśmy sprawę, że to ostatni wspólny rok a potem już więcej możemy się nie spotkać. Pamiętam jak niektórzy przynosili aparaty do szkoły i robiliśmy sobie zdjęcia klasowe oraz ze znajomymi z którymi bliżej się przyjaźnilismy. Na pamiątkę wpisywalismy się sobie do pamiętników lub podpisywaliśmy się na odwrotach zdjęć.

Uważam, że okres liceum był najlepszym okresem w moim życiu. Fajni ludzie, beztroskie życie, pierwsze miłości. Ciągle coś sie działo. Pamiętam, że w ostatnim roku wszyscy sobie zdawaliśmy sprawę, że to ostatni wspólny rok a potem już więcej możemy się nie spotkać. Pamiętam jak niektórzy przynosili aparaty do szkoły i robiliśmy sobie zdjęcia klasowe oraz ze znajomymi z...

Ostatni rok Technikum był dla mnie raczej nieciekawy.
Nauczyciele wciąż naciskali na naukę do matury oraz egzaminu zawodowego.
Zero wolności, non stop zadania domowe i stres.
A tak naprawdę matury nie należy się lękać, to nic strasznego!
Odetchnęłam z ulgą,gdy miałam już to wszystko za sobą. Nareszcie wolność i zero nauki! Ufff, jak ja na to czekałam.
Tylko czasami w mojej podświadomości rodzi się tęsknota.
Nie za szkołą i nauką, tylko za ludźmi. Za tymi wspaniałymi osobami, które miałam okazję poznać. Teraz każdy poszedł w swoją stronę i nie ma czasu na przyjaźnie z dalszych lat...
A ja czasem nadal śnię o tych momentach, w których byłam jeszcze nastolatką i spędzałam beztroskie chwile w gronie koleżanek z klasy.
Raczej nie chciałabym cofnąć czasu, bo drugi raz nie przebrnęłabym przez ten nawał nauki. Ale fajnie byłoby znów poczuć się młodo i mieć te wyimaginowane problemy...:)

Ostatni rok Technikum był dla mnie raczej nieciekawy.
Nauczyciele wciąż naciskali na naukę do matury oraz egzaminu zawodowego.
Zero wolności, non stop zadania domowe i stres.
A tak naprawdę matury nie należy się lękać, to nic strasznego!
Odetchnęłam z ulgą,gdy miałam już to wszystko za sobą. Nareszcie wolność i zero nauki! Ufff, jak ja na to czekałam.
Tylko czasami w mojej...