Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lemur80
Domi
Mael
lotosu_kwiat
mraumrau0009

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lemur80
Domi
Mael
lotosu_kwiat
mraumrau0009

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Będą wyniki przed świętami? :)

Będą wyniki przed świętami? :)

Urodziłam się w 1982 roku. Czasy komuny, polskiej biedy. Paczki z ameryki to jak kolorowy sen.
Miałam trzy ciotki w Stanach Zjednoczonych. Kolorowe fotografie z Polaroyda, zapach paczek, piękne kartki świąteczne, które kolekcjonowąłam, guma Wrigleys, którą babcia trzymała w walizce na szafie to są wspomnienia mojego dzieciństwa.
Uwielbiałam ten moment, kiedy przychodziła paczka od cioci Ani, Heleny lub Marii. Kolorowe sukienki, jakieś ciekawe spodnie, czy buty, których nikt inny nie miał.I dolary :)
Ciocia czasem przysyłała coś czego moja mama i babcia nie umiały użyć. Tak było np z zupkami instant. Był jakiś makaron, ale kto wówczas znał angielski? Babcia makaron ugotowała i wiadomo co z tego było. Albo tampony, których moja mama bała się użyć.
Teraz kocham te opowieści, zaśmiewamy się z mamą i bratem do łez.
Ameryka była w moich oczach, oczach dziecka czymś niesamowicie kolorowym, bogatym. Szkoda, że te czasy dawno minęły. Ale sentyment amerykański został we mnie na zawsze.

Urodziłam się w 1982 roku. Czasy komuny, polskiej biedy. Paczki z ameryki to jak kolorowy sen.
Miałam trzy ciotki w Stanach Zjednoczonych. Kolorowe fotografie z Polaroyda, zapach paczek, piękne kartki świąteczne, które kolekcjonowąłam, guma Wrigleys, którą babcia trzymała w walizce na szafie to są wspomnienia mojego dzieciństwa.
Uwielbiałam ten moment, kiedy przychodziła...

Podróż sentymentalna nr 3

"I want my MTV!"
To właśnie MTV stała się dla mnie symbolem USA, ucieleśnieniem american dream, obietnicą lepszego świata, spełnienia, sukcesu i sławy.
Początek lat 90., u nas transformacja, za oceanem eksplozja tzw. grunge'u. Moje dojrzewające naście lat i Kurt Cobain. W porywach bezdomny, niewykształcony i neurotyczny nikt zostaje kimś - wskrzesicielem rocka, artystą dyktującym warunki i trendy, głosem pokolenia bla bla bla.
Jak na bidoka przystało, jedynym kontaktem ze światem marzeń jaki miałam, było sporadyczne oglądanie MTV podczas wypadów do ciotki do Warszawy. Kiedy wreszcie dochrapałam się kablówki, jakież było moje rozczarowanie! Nie było tam MTV, była Viva. A zanim się cokolwiek na dobre zaczęło, był kwiecień '94 i było po wszystkim. Oto co było mi pisane: podróbki i zawsze "o włos". Zdawałam właśnie maturę i przechodziłam spóźniony okres "burzy i naporu". Negowałam co się dało. Już nie wierzyłam, że wszystko jest możliwe a ja mogę być kim chcę. Definitywny koniec to kwiecień 2002. Padło ostatnie z moich amerykańskich marzeń - wycieczka do Seattle. Bo po co? Zapalić kolejny znicz?
Pogodziłam się z tym, zamknęłam długi rozdział, który toczył się gdzieś w tle. Miałam przed sobą nowe wyzwania, szukałam pierwszej pracy, przewartościowałam kilka spraw, wkraczałam w dorosłość.
Po latach wracam. Czytam książki o prawdziwej Ameryce i kupiłam gitarę, bedę się uczyć grać :) Coś chyba zostaje na zawsze. A zaczęło się od głupiej MTV, kiedy była jeszcze MUSIC Television...

Podróż sentymentalna nr 3

"I want my MTV!"
To właśnie MTV stała się dla mnie symbolem USA, ucieleśnieniem american dream, obietnicą lepszego świata, spełnienia, sukcesu i sławy.
Początek lat 90., u nas transformacja, za oceanem eksplozja tzw. grunge'u. Moje dojrzewające naście lat i Kurt Cobain. W porywach bezdomny, niewykształcony i neurotyczny nikt zostaje kimś -...

A niech tam, będzie wstydliwie. Mam nadzieję, że w komisji będzie siedział facet to zrozumie moją historię.
Miałem wtedy 7 lat, a brat 6. Razem obejrzeliśmy w telewizji "Top Guna". Pamiętacie, takie samoloty, podniebne przestworza, poczucie wolności. Jednym słowem latanie. I my też chcieliśmy polatać, a że nie mieliśmy pomysłu jak to zrobić, zaczęliśmy eksperymentować z grawitacją. W ten sposób doszliśmy do naszej konkurencji, czyli sikania na wysokość lub sikania na odległość, w zależności od naszego widzi mi się. Puszczaliśmy sobie tak strumienie, komentując że ten, który w danym momencie wygrywał wzbił by się wyżej w powietrze, albo latał dłużej. Zwycięzca dostawał miano Mavericka, jak bohater filmu, i cieszył się uznaniem przez cały dzień. Ależ nas ta zabawa trzymała, dobre dwa miesiące. Aż pewnego dnia mama odkryła te nasze wygibasy i się skończyło... darmowym sprzątaniem ogródka.
Taka była moja pierwsza przygoda związana z amerykańską kulturą.

A niech tam, będzie wstydliwie. Mam nadzieję, że w komisji będzie siedział facet to zrozumie moją historię.
Miałem wtedy 7 lat, a brat 6. Razem obejrzeliśmy w telewizji "Top Guna". Pamiętacie, takie samoloty, podniebne przestworza, poczucie wolności. Jednym słowem latanie. I my też chcieliśmy polatać, a że nie mieliśmy pomysłu jak to zrobić, zaczęliśmy eksperymentować z...

Zawsze chciałam pojechać do USA. Obraz tego wielkiego mocarstwa budowałam na podstawie książek czytanych w okresie nastoletnim. A w nich nastolatki chodzące na bale, mające w szkole mnóstwo dodatkowych zajęć, dojeżdżające autobusem do szkoły, mające własne szafki. A dorosłe kobiety? Wyzwolone singielki mieszkające w wielkich miastach takich, jak Nowy Jork czy Los Angeles, robiące karierę i szukające wymarzonego partnera. Dziś już tak nie idealizuję Stanów Zjednoczonych. Ale dalej moim marzeniem jest wyjazd do tego kraju.

Zawsze chciałam pojechać do USA. Obraz tego wielkiego mocarstwa budowałam na podstawie książek czytanych w okresie nastoletnim. A w nich nastolatki chodzące na bale, mające w szkole mnóstwo dodatkowych zajęć, dojeżdżające autobusem do szkoły, mające własne szafki. A dorosłe kobiety? Wyzwolone singielki mieszkające w wielkich miastach takich, jak Nowy Jork czy Los Angeles,...

Filmy. Złota epoka vhs i hity takie jak "Rambo", "Błękitny grom" czy "RoboCop". Wypożyczane i oglądane po kilkanaście, jeśli nie kilkaset razy. Do czasu aż się znało wszystkie kwestie. Od tamtej pory mam uraz do "Akademii policyjnej" i wszelkich filmów karate. Oraz uwielbienie dla Sylvestra Stallone. Postacie takie jak Cobretti kreowały moje dzieciństwo

Filmy. Złota epoka vhs i hity takie jak "Rambo", "Błękitny grom" czy "RoboCop". Wypożyczane i oglądane po kilkanaście, jeśli nie kilkaset razy. Do czasu aż się znało wszystkie kwestie. Od tamtej pory mam uraz do "Akademii policyjnej" i wszelkich filmów karate. Oraz uwielbienie dla Sylvestra Stallone. Postacie takie jak Cobretti kreowały moje...

Tak się składa, że byłam dzieckiem, które nie przesiąkło zanadto miłością do tego co zachodnie. Może to kwestia wychowania, ale z bajek pamiętam poczciwego Uszatka, a i lalki Barbie jakoś mnie specjalnie nie kręciły. Nadszedł jednak taki moment, że chciałam dorównać rówieśnikom, a że wszyscy w klasie byli już w McDonaldzie postanowiłam znaleźć kogoś kto mnie tam zabierze. Mama i babcie preferowały domową kuchnię, ewentualnie eleganckie restauracje i nie paliły się by pójść ze mną do tej sieciówki. W końcu założyłam się z ciocią, że zabierze mnie do McDonalda, jeśli będę miała lepsze oceny na świadectwie od mojej siostry. Wygrałam zakład i pewnego dnia wybrałyśmy się na zestaw Happy Meal. Co najśmieszniejsze w tej historii to fakt, że nie byłyśmy w stanie przełknąć swoich hamburgerów, bo wcale nam nie smakowały. Dziś mam już dziecko i choć mamy McDonalda pod samym domem jakoś omijamy go szerokim łukiem :))) Może pójdzie kiedyś z ciocią?

Tak się składa, że byłam dzieckiem, które nie przesiąkło zanadto miłością do tego co zachodnie. Może to kwestia wychowania, ale z bajek pamiętam poczciwego Uszatka, a i lalki Barbie jakoś mnie specjalnie nie kręciły. Nadszedł jednak taki moment, że chciałam dorównać rówieśnikom, a że wszyscy w klasie byli już w McDonaldzie postanowiłam znaleźć kogoś kto mnie tam zabierze....

Pamiętam, jak pierwszy raz zachłysnęłam się hollywoodzkim kinem.
Oglądałam superprodukcje
jedna za drugą,
"Bravehearta" za "Gladiatorem",
"Troję" za "Avatarem",
"Titanica" za jużniepamiętamczym.

Ach, te rozmach!
Och, te sceny batalistyczne!
Ech, ci szlachetnie bohaterowie!
Uch, te obowiązkowe romanse!

Dopiero po jakimś czasie zrozumiałam, że w Hollywood
wszystkiego jest
ciut za dużo
i nawróciłam się na kino europejskie.

Niemniej jednak co się zobaczyło,
to się nie odzobaczy,
wspomnienia zostają, a Ameryka zasiała we mnie
ziarno własnej kinematografii, które już zawsze
będzie o sobie
przypominało.

Pamiętam, jak pierwszy raz zachłysnęłam się hollywoodzkim kinem.
Oglądałam superprodukcje
jedna za drugą,
"Bravehearta" za "Gladiatorem",
"Troję" za "Avatarem",
"Titanica" za jużniepamiętamczym.

Ach, te rozmach!
Och, te sceny batalistyczne!
Ech, ci szlachetnie bohaterowie!
Uch, te obowiązkowe romanse!

Dopiero po jakimś czasie zrozumiałam, że w Hollywood
...

Nie wiem, czy ktoś z tu obecnych pamięta coś w rodzaju wielofunkcyjnej bransoletki z drucików i koralików, która mogła być noszona na dłoni, na włosach czy przekształcana w różne inne formy. Pamiętam, jak zobaczyłam ją po raz pierwszy u koleżanki w podstawówce. Od razu zapragnęłam posiadania tej zabawki na własność. I udało się - po długim "suszeniu głowy" rodzicom dostałam upragnioną ozdobę. Tygodniami się nią bawiłam próbując stworzyć coraz to nowsze figury z tej plątaniny drucików i koralików. Myślę, że gdybym przeszukała swoje rzeczy z dzieciństwa na strychu, to prawdopodobnie znalazłabym ją gdzieś w kartonie z innymi moimi "skarbami" - lekko pogiętą, zakurzoną, ale nadal budzącą tę samą ciekawość i chęć zabawy.

Nie wiem, czy ktoś z tu obecnych pamięta coś w rodzaju wielofunkcyjnej bransoletki z drucików i koralików, która mogła być noszona na dłoni, na włosach czy przekształcana w różne inne formy. Pamiętam, jak zobaczyłam ją po raz pierwszy u koleżanki w podstawówce. Od razu zapragnęłam posiadania tej zabawki na własność. I udało się - po długim "suszeniu głowy" rodzicom...