Nie kolekcjonuję aniołków, nie znam nikogo takiego, ale w nie wierzę ;). To prawda, że sami jesteśmy odpowiedzialni za swoje życie, ale nie w pełni. Nie zliczę ile razy spotkałoby mnie coś przykrego z własnej głupoty: czy to potrącenie przez samochód bo nie rozejrzałam się, gdy wchodziłam na jezdnię, czy też upadek z wysokości bo wychyliłam się za bardzo... Wierzę, że to dzięki aniołom, które czuwają nad moim bezpieczeństwem, żadna z tych rzeczy się nie stała, zawsze jakby jakaś "siła" cudem odciągała wszystkie te złe rzeczy.

Nie kolekcjonuję aniołków, nie znam nikogo takiego, ale w nie wierzę ;). To prawda, że sami jesteśmy odpowiedzialni za swoje życie, ale nie w pełni. Nie zliczę ile razy spotkałoby mnie coś przykrego z własnej głupoty: czy to potrącenie przez samochód bo nie rozejrzałam się, gdy wchodziłam na jezdnię, czy też upadek z wysokości bo wychyliłam się za bardzo... Wierzę, że to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W święta czy na urodzinach, gdy zbiera się cała rodzina w rozmowach przewijają się chyba wszystkie możliwe tematy. Pewnego dnia postanowiłam, że posiedzę z dorosłymi i posłucham o czym rozmawiają. Kiedy wujkowie zaczęli rozmawiać na polityczne tematy, musiałam się przesiąść do grona kobiet, bo nic nie rozumiałam. Ciocia Maryla właśnie zaczynała jedną z jej opowieści. Kilka tygodni wcześniej jechała do pracy jak co dzień. Jej wzrok przykuła młoda, piękna kobieta, ubrana w białą, długą suknię. Stała na chodniku i gestem rąk nakazała mojej cioci skręcić w najbliższą uliczkę. Jej twarz była taka jasna i nieskazitelna, że ciocia gdzieś wewnątrz siebie poczuła, że musi skręcić. Zjechała w najbliższą uliczkę i od razu odwróciła się w stronę kobiety, którą przed chwilą minęła. Usłyszała pisk opon i odgłos tłuczonego szkła. Samochód, który jechał za nią zderzył się czołowo z drugim - jadącym z naprzeciwka. Skrótem mówiąc, uniknęła wypadku który mógł skończyć się dla niej śmiercią. Po niezwykle pięknej kobiecie nie zostało ani śladu. Kim była?

W święta czy na urodzinach, gdy zbiera się cała rodzina w rozmowach przewijają się chyba wszystkie możliwe tematy. Pewnego dnia postanowiłam, że posiedzę z dorosłymi i posłucham o czym rozmawiają. Kiedy wujkowie zaczęli rozmawiać na polityczne tematy, musiałam się przesiąść do grona kobiet, bo nic nie rozumiałam. Ciocia Maryla właśnie zaczynała jedną z jej opowieści. Kilka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Anioł od zawsze kojarzył mi się z dobrem i światłem. Pamiętam, że bardzo lubiłam oglądać „Dotyk Anioła" . Serial opowiadał historię aniołów zesłanych na Ziemię przez Boga, którzy pomagali ludziom w ich codziennych sprawach. Dla mnie ta opowieść była bardzo ważna. Z zapartym tchem śledziłam losy Moniki, Tess i Andrew. „Dotyk Anioła” zawsze poprawiał mi humor, przypominał mi również, że mam w pobliżu siebie prawdziwego przyjaciela.

Anioł od zawsze kojarzył mi się z dobrem i światłem. Pamiętam, że bardzo lubiłam oglądać „Dotyk Anioła" . Serial opowiadał historię aniołów zesłanych na Ziemię przez Boga, którzy pomagali ludziom w ich codziennych sprawach. Dla mnie ta opowieść była bardzo ważna. Z zapartym tchem śledziłam losy Moniki, Tess i Andrew. „Dotyk Anioła” zawsze poprawiał mi humor, przypominał mi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od kilku lat kolekcjonuję anioły miniaturowe, małe, duże i ogrodowe - śpiochy, muzykanci (grający na trąbkach, fujarkach, harfach, mandolinach, bębenkach), zamyśleni filozofowie, miłośnicy starych ksiąg i pergaminów, niesforne łobuziaki baraszkujące na huśtawkach. Ustawiam je na cmentarzu przy grobach najbliższych, gdzie palcem przytkniętym do ust nakazują ciszę, w salonie - gdzie trzymają na przedramieniu słowika i zachwycają się jego śpiewem, w kuchni - gdzie leżą podparci na łokciach i przypatrują się ciekawie, co tam pichcę, w łazience - gdzie zakładają sobie na głowę wianki pachnące słońcem, noszę je też przy sobie - te obdarzają mnie ciepłym uśmiechem, albo stawiam na biurku w pracy - gdzie skaczą wesoło jeden przez drugiego. Jednak najciekawszy zestaw mam w sypialni, gdzie jeden zakrywa oczy na znak, że nic nie widzi, drugi zakrywa uszy - ten nic nie słyszy, a trzeci zakrywa usta - on nic nie powie, co się tu dzieje.

Od kilku lat kolekcjonuję anioły miniaturowe, małe, duże i ogrodowe - śpiochy, muzykanci (grający na trąbkach, fujarkach, harfach, mandolinach, bębenkach), zamyśleni filozofowie, miłośnicy starych ksiąg i pergaminów, niesforne łobuziaki baraszkujące na huśtawkach. Ustawiam je na cmentarzu przy grobach najbliższych, gdzie palcem przytkniętym do ust nakazują ciszę, w salonie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od zawsze wierzę w to, że każdy ma swojego Anioła Stróża. Nieraz zastanawiałam się jak to jest możliwe, że wyszłam z takiej czy innej groźnej sytuacji cało...jest tylko jedno wytłumaczenie: po prostu Anioł osłonił mnie swoim skrzydłem! A to, że na ziemi czasem ktoś jest dla mnie jak anioł, to pewnie zasługa Anioła tego człowieka ;)
Ps. Dzięki temu konkursowi przyszła mi do głowy jedna rzecz: pewnie to przez to tak uwielbiam serię skrzydlatą M.L. Kossakowskiej :D

Od zawsze wierzę w to, że każdy ma swojego Anioła Stróża. Nieraz zastanawiałam się jak to jest możliwe, że wyszłam z takiej czy innej groźnej sytuacji cało...jest tylko jedno wytłumaczenie: po prostu Anioł osłonił mnie swoim skrzydłem! A to, że na ziemi czasem ktoś jest dla mnie jak anioł, to pewnie zasługa Anioła tego człowieka ;)
Ps. Dzięki temu konkursowi przyszła mi do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Figurki aniołów odkąd tylko pamiętam kolekcjonuje moja babcia, stoją na honorowym miejscu. Każda figura anioła ma według babci przydzielonego swojego podopiecznego, mój anioł, który mnie pilnuje ma różową sukienkę, bose nogi i białe skrzydełka. Gdy członka rodziny przybywa babcia dostawia aniołka gdy ktoś umiera dany anioł jest chowany i czeka na nową osobę do pilnowania.

Figurki aniołów odkąd tylko pamiętam kolekcjonuje moja babcia, stoją na honorowym miejscu. Każda figura anioła ma według babci przydzielonego swojego podopiecznego, mój anioł, który mnie pilnuje ma różową sukienkę, bose nogi i białe skrzydełka. Gdy członka rodziny przybywa babcia dostawia aniołka gdy ktoś umiera dany anioł jest chowany i czeka na nową osobę do pilnowania.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Według religii chrześcijańskiej każdy ma swoje własnego anioła stróża. Służy on bezpośrednio tylko osobie, z którą jest związany. Generalnie uznaje się je za istoty duchowe ale wierzcie mi lub nie- moim aniołem stróżem jest mój ojciec. Mój ojciec z krwi i kości. Dlaczego jestem tego pewna? Gdy mam problem, rozterkę, gdy potrzebuje pomocy automatycznie przychodzi mi na myśl tylko on. Gdy będąc w szkole zapomniała zabrać ze sobą wypracowania co robiłam?- dzwoniłam do taty. Gdy zepsuje mi się auto co robię?- dzwonię do taty. Gdyby przewróciło się na mnie drzewo, przygwożdżając mnie do ziemi, miażdżąc mi organy wewnętrzne, co zrobię? Zadzwonię po karetkę? A gdzie tam, zadzwonię po tatę! Czasami wie o moich potencjalnych rozterkach szybciej niż ja, więc możliwe, że nie będę musiała po niego dzwonić a on i tak sam się zjawi. Nigdy nie rozumiałam, dlaczego nauczyciele w szkole straszą dzieci "zrób to bo zadzwonię po Twojego tatę!" Po mojego tatę? Jeśli on tu przyjdzie to jedyną osobą, która powinna się go bać jest PANI :) Zawsze rozwiąże każdy problem. Zawsze wie, co zrobić, żeby było dobrze. Ja zadaję jedno pytanie a on odpowiada drugim i wszystko staje się jasne- już się o to nie muszę martwić bo tata to załatwi. A jak nie załatwi to wymyśli co zrobić, żebym tego nie potrzebowała. Nagnie rzeczywistość i wszystkie te problemy nagle znikną. Gdy go widzę cały strach ucieka- mój wielki tato przyszedł, już wszystko będzie dobrze. Czy to nie wystarczający dowód, że jest aniołem?

Według religii chrześcijańskiej każdy ma swoje własnego anioła stróża. Służy on bezpośrednio tylko osobie, z którą jest związany. Generalnie uznaje się je za istoty duchowe ale wierzcie mi lub nie- moim aniołem stróżem jest mój ojciec. Mój ojciec z krwi i kości. Dlaczego jestem tego pewna? Gdy mam problem, rozterkę, gdy potrzebuje pomocy automatycznie przychodzi mi na myśl...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od zawsze miałam wrażenie, że ktoś czuwa nad moim życiem, które nie zawsze otacza bańka z lukru.Każdy z nas ma chwile, które wydają się ostatecznym ciosem od losu i końcem wszelkiego dobra.Jednak zawsze po takich sytuacjach pojawiał się ktoś kto przywracał wiarę i nadawał kolory codziennej szarości.
Lecz te wszystkie sytuacje wydawały się przypadkiem a nie anielską opieką.
Jestem osobą bardziej roztrzepaną niż poukładaną, taką prawdziwą duszą artystki, w której głowie myśli szybują z prędkością światła.
Nie zawsze myślę nad tym co robie, czasem moje myśli dryfują daleko ode mnie i otaczającej rzeczywistości.I tu pojawia się cudowna moc anioła, który trzyma pieczę nade mną i moimi bliskimi.
Przytoczę tu historię, która wydarzyła się już nie raz, nie dlatego że specjalnie to robiłam, są to historie,które stworzył przypadek i ta moja roztargniona dusza.
Pewnego szalonego dnia szykowałam siebie i córkę do wyjścia, w ostatniej chwili
zauważyłam że brakuje wody na mleko. Czasu miałam jeszcze trochę, wstawiłam na kuchenkę garnek z wodą,lecz jak to ja szybko o nim zapomniałam. Kilka godzin po naszym wyjściu, siedząc i popijając herbatkę u mamy przypomniałam sobie o nieszczęsnej wodzie.
Myślę że w tej sytuacji pobiłabym mistrza świata w sprincie. Moja wyobraźnia podpowiadała mi jak wygląda kuchnia, co się dzieje z mieszkaniem i jak teraz będziemy musieli sobie poradzić remontując to co z niego zostało.
Uwierzcie mi że omal nie dostałam zawału wchodząc do kuchni i zastając ją w nie naruszonym stanie.
Na wyłączonej kuchence stał garnek z wodą ledwie zakrywającą dno. Jakim cudem kuchenka sama wyłączyła się w ostatniej?Na pewno to sprawka mojego anioła 💖💖💖

Od zawsze miałam wrażenie, że ktoś czuwa nad moim życiem, które nie zawsze otacza bańka z lukru.Każdy z nas ma chwile, które wydają się ostatecznym ciosem od losu i końcem wszelkiego dobra.Jednak zawsze po takich sytuacjach pojawiał się ktoś kto przywracał wiarę i nadawał kolory codziennej szarości.
Lecz te wszystkie sytuacje wydawały się przypadkiem a nie anielską opieką.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Anioł którego znam i kocham z całego serca, to moja Babcia. Jest to najbardziej troskliwa osoba jaką znam. Potrafi odmówić sobie czegoś, żeby zadbać o dobro swojego wnuka, czy wnuczki. Dzięki babci przytyłam 5 kilo, ale jest to 5 kilo pełne pierogowej miłości, więc nie śmiem narzekać. Babcia jest pierwszą osobą, która przychodzi do mnie w odwiedziny, gdy jestem przeziębiona i przywraca mnie do zdrowia świeżymi sokami, naparami, herbatami. Jest to osoba, która zawsze cieszy się ze mną, a gdy jestem smutna pierwsza mnie pocieszy. Jest moją przyjaciółką, opoką i najlepszym towarzyszem.
Babcia jest moim siwowłosym aniołem, którego możecie mi pozazdrościć.

Anioł którego znam i kocham z całego serca, to moja Babcia. Jest to najbardziej troskliwa osoba jaką znam. Potrafi odmówić sobie czegoś, żeby zadbać o dobro swojego wnuka, czy wnuczki. Dzięki babci przytyłam 5 kilo, ale jest to 5 kilo pełne pierogowej miłości, więc nie śmiem narzekać. Babcia jest pierwszą osobą, która przychodzi do mnie w odwiedziny, gdy jestem przeziębiona...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każdy ma swojego Anioła Stróża który codziennie nad nim czuwa. Chroni przed nieszczęściami, niebezpieczeństwami, jest przy nas na każdym kroku. Dzięki niemu udaje się nam radzić z trudami codziennego życia, kiedy czasem nie dajemy już sobie rady i myślimy że to wszystko na nic, on przy nas jest i pomaga dostrzec w tym wszystkim światełko nadziei. Sama myśl że jest ktoś taki kto nademną czuwa, daje mi siłę i wiarę na lepsze jutro, mimo tego że czasem jest źle. Jako dziecko lubiłam zbierać figurki aniołków, niekiedy dostawałam je nawet w prezentach, mam je zresztą do dziś :)

Każdy ma swojego Anioła Stróża który codziennie nad nim czuwa. Chroni przed nieszczęściami, niebezpieczeństwami, jest przy nas na każdym kroku. Dzięki niemu udaje się nam radzić z trudami codziennego życia, kiedy czasem nie dajemy już sobie rady i myślimy że to wszystko na nic, on przy nas jest i pomaga dostrzec w tym wszystkim światełko nadziei. Sama myśl że jest ktoś taki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej