Głupie te ludziska, oj głupie. Chce im się bawić w kowala albo czytnik gwiazd. Najprościej mówiąc, pierwsi do roboty fizycznej, a drudzy filozofowie z zamiłowania, a wszyscy wzięci do kupy (może być psia), godni pożałowania. Bo to ja o powodzeniu w życiu decyduję, gdy na główkę noworodkowi się śmiało pakuję! Jestem bardzo zadowolony, gdy mówią o moim nowym chlebodawcy, że jest w czepku urodzony. Jestem Bond, James Bond, o przepraszam... jestem Szczęście.

Głupie te ludziska, oj głupie. Chce im się bawić w kowala albo czytnik gwiazd. Najprościej mówiąc, pierwsi do roboty fizycznej, a drudzy filozofowie z zamiłowania, a wszyscy wzięci do kupy (może być psia), godni pożałowania. Bo to ja o powodzeniu w życiu decyduję, gdy na główkę noworodkowi się śmiało pakuję! Jestem bardzo zadowolony, gdy mówią o moim nowym chlebodawcy, że...

Aż mi się przypomniała moja matura: "Czy los człowieka zależy od niego, czy od sił niezależnych?". Pamiętam, że pisałam na przykładzie Wokulskiego, że to my determinujemy nasz los.
W dzieciństwie nasze trudne wybory to to jaki smak lodów wybrać.
Potem w czasach szkolnych wybieramy sobie przyjaciół, dodatkowe koła naukowe.
Przychodzi czas studiów lub wcześniej technikum i wybieramy sobie zawód.
W między czasie zakochujemy się i podejmujemy decyzję o zamążpójściu.
Potem rozglądamy się za miejscem w którym będziemy mieszkać.

Oczywiście, los może pokrzyżować nam plany w każdym momencie życia:
To rodzice kupią nam lody. W szkole nie dogadamy się ze wszystkimi. Szkoła nie zapewnia koła naukowego podobnego do naszych zainteresowań. Często rodzice chcą, żeby dzieci szły ich ścieżką zawodową. Miłość wybieramy z rozsądku a nie z serca, a na wymarzone mieszkanie nas nie stać.
Ale w tedy, najważniejsza jest wytrwałość i nie poddawanie się. Trzeba dążyć, do spełniania innych marzeń i nie przejmowania się porażką.

Aż mi się przypomniała moja matura: "Czy los człowieka zależy od niego, czy od sił niezależnych?". Pamiętam, że pisałam na przykładzie Wokulskiego, że to my determinujemy nasz los.
W dzieciństwie nasze trudne wybory to to jaki smak lodów wybrać.
Potem w czasach szkolnych wybieramy sobie przyjaciół, dodatkowe koła naukowe.
Przychodzi czas studiów lub wcześniej technikum i...

"W lewo..." - słyszy cichy głosik w głowie. "Jeśli pójdziesz w lewo czeka Cię kariera. Konferencje, sympozja, projekty... Wszyscy Cię docenią".
"W lewo? Czemu akurat w lewo"? - odpowiada inny. - "Czemu nie w prawo? Przecież to tam czeka na Ciebie szczęście. Rodzina, dom, kot, pies... Pełen zestaw".
Stoi na rozdrożu. Może zamknie oczy, okręci się trzy razy wokół własnej osi, potem w drugą stronę i pójdzie? Czy to będzie przypadek? Ślepy traf? A może taki los był mu pisany? Jeśli tak, to kto przypisał mu ten los?
Stoi. Stoi i wie. Nie musi zamykać oczu. Nie musi się okręcać. Nie musi zdawać za wyczucie.
Stoi. Stoi i ufa. Ufa i szepcze: "Przenikasz i znasz mnie, Panie,Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję. Z daleka spostrzegasz moje myśli,przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,i znasz wszystkie moje drogi.Zanim słowo się znajdzie na moim języku,Ty, Panie, już znasz je w całości."
Stoi i zawierza. Całe swoje życie. A Bóg pokazuje mu swą wolę. Jeśli wybierze inną, nic nie szkodzi. Bóg wiedział, zanim się urodził, że wybierze inaczej. Pozwoli mu iść inną drogą. Pozwoli mu zobaczyć, że zbłądził. Pozwoli mu wrócić.
Pełen spokoju wybiera.

"W lewo..." - słyszy cichy głosik w głowie. "Jeśli pójdziesz w lewo czeka Cię kariera. Konferencje, sympozja, projekty... Wszyscy Cię docenią".
"W lewo? Czemu akurat w lewo"? - odpowiada inny. - "Czemu nie w prawo? Przecież to tam czeka na Ciebie szczęście. Rodzina, dom, kot, pies... Pełen zestaw".
Stoi na rozdrożu. Może zamknie oczy, okręci się trzy razy wokół własnej osi,...

Życie to nie jest bajka kiedy za dotknięciem czarodziejski różdżki spełni się każde życzenie czy zachcianka ale według mnie losowi możemy czasami trochę pomóc podejmując w życiu trudne decyzje.To od nas samych zależy jak potoczy się bieg danej sprawy a w podjęciu decyzji może nam tylko dopomóc ktoś bliski mąż,żona,mama czy siostra.Decyzje są łatwe i trudne ale czasami popełniamy błędy ale cóż na na błędach uczymy się do końca życia.Żyjmy i cieszmy się życiem tak szybko przemija.

Życie to nie jest bajka kiedy za dotknięciem czarodziejski różdżki spełni się każde życzenie czy zachcianka ale według mnie losowi możemy czasami trochę pomóc podejmując w życiu trudne decyzje.To od nas samych zależy jak potoczy się bieg danej sprawy a w podjęciu decyzji może nam tylko dopomóc ktoś bliski mąż,żona,mama czy siostra.Decyzje są łatwe i trudne ale czasami...

Los wybiera człowieka w takim stopniu w jakim żyje on z dnia na dzień i nie wyciąga z niego wniosków. Przeżyłem swoje życie poznając wielu nietypowych ludzi, wielu z nich trzymam już na półce 'historia'. Są wspomnieniami zamkniętymi w albumach ze zdjęciami na dysku komputera w folderach 'studia' albo 'liceum'. Większość z tych ludzi wniosła jednak coś do mojego życia. Wielu z nich jest lekcją. Lekcją, którą zesłał mi los, po to, żebym go lepiej poznał. Lekcją, po której odrabiałem pilnie zadania domowe, żeby być lepiej przygotowanym do następnej klasy. Wierzę, że nie poznałem tych wszystkich ludzi w drodze przypadku. Wierzę, że odrabiając pilnie wystarczająco dużo 'zadań domowych' jesteśmy w stanie kształtować swój los i trafiać na coraz to lepsze 'lekcje' i 'zajęcia', a ostatecznie sami te 'zajęcia' i 'lekcje' prowadzić. A Ty? W co Ty wierzysz?

Los wybiera człowieka w takim stopniu w jakim żyje on z dnia na dzień i nie wyciąga z niego wniosków. Przeżyłem swoje życie poznając wielu nietypowych ludzi, wielu z nich trzymam już na półce 'historia'. Są wspomnieniami zamkniętymi w albumach ze zdjęciami na dysku komputera w folderach 'studia' albo 'liceum'. Większość z tych ludzi wniosła jednak coś do mojego życia. Wielu...

Prócz jednej chwili, to nigdy nie będę pewny autorstwa wyboru, którego rzekomo ja dokonałem; nie będę pewny, czy był podyktowany genetycznie; czy tego właśnie spodziewał się Wszechwiedzący lub czy trajektorie Planet nie wyznaczyły dużo wcześniej tej możliwości. Mogę jedynie domniemywać, że jakąś wolną wolę mam; że zapisane drogi w Gwiazdach nie tworzą spójnej mapy, a genetyka nie wyznacza niczego poza limitami dla ciała i umysłu. Jeżeli wszystko byłoby podyktowane odgórnie, czyż winienem wówczas ponosić jakąkolwiek odpowiedzialność za swoje czyny? No, nie! Czy Wszechwiedzący może wiedzieć wszystko, co się zdarzy? Też nie (grzech straciłby swój sens i smak). Zatem tylko w jakimś małym stopniu jestem zdefiniowany na starcie. Pewne drogi na starcie stały się znacznie trudniejsze dla mnie niż dla innych, ale nie stały się totalnie zablokowane. Z wiekiem ilość dróg maleje (to konsekwencje podjętych decyzji), ale wątpię, aby był chociaż jeden taki moment w życiu, że nie ma żadnego wyboru i trzeba iść długą prostą...
Może jest jednak taki moment, jedna taka chwila tuż przed śmiercią; tuż przed ostatnim oddechem - ułamek sekundy czystego determinizmu w naszym życiu; ułamek wolności od nieznośnego piekła wyborów.

Prócz jednej chwili, to nigdy nie będę pewny autorstwa wyboru, którego rzekomo ja dokonałem; nie będę pewny, czy był podyktowany genetycznie; czy tego właśnie spodziewał się Wszechwiedzący lub czy trajektorie Planet nie wyznaczyły dużo wcześniej tej możliwości. Mogę jedynie domniemywać, że jakąś wolną wolę mam; że zapisane drogi w Gwiazdach nie tworzą spójnej mapy, a...

Nie na wszystko mamy wpływ, lecz życie to możliwość wyborów. Codziennie decydujemy o tym, co ubierzemy na swoje ciało, co zjemy, gdzie pójdziemy, jak się zachowamy, co zrobimy, z kim się spotkamy, lecz to wszystko to pozorna wolność, gdyż istnieją pewne zasady, według których wszyscy muszą postępować, aby móc się wpasować w otoczenie. Łatwo jest powiedzieć, że żyje się w biedzie, bo los tak chciał. Często mam wrażenie, że los to wymówka po to, aby nie działać, aby nic nie zmieniać. Skoro los decyduje za nas to po co się wysilać? Takie pytanie zadaje sobie wielu, lecz nie ja, moim zdaniem warto walczyć i starać się z całych sił, aby dążyć do celu.

Nie na wszystko mamy wpływ, lecz życie to możliwość wyborów. Codziennie decydujemy o tym, co ubierzemy na swoje ciało, co zjemy, gdzie pójdziemy, jak się zachowamy, co zrobimy, z kim się spotkamy, lecz to wszystko to pozorna wolność, gdyż istnieją pewne zasady, według których wszyscy muszą postępować, aby móc się wpasować w otoczenie. Łatwo jest powiedzieć, że żyje się w...

Przeważnie dość stronniczo podchodzimy do opinii na temat przyczyn naszych sukcesów i porażek. Zauważyłam, że mamy dziwną tendencję do przypisywania sobie zasług oraz do zrzucania winy za niepowodzenia na los, pecha, karmę lub cokolwiek innego, co nie jest zależne od nas. Z jednej strony, z pełną butą, krzyczymy światu w twarz: "To moje życie i przeżyję je tak, jak chcę, na moich warunkach". Z drugiej, nie potrafimy przyznać się do tego, że porażki, jakich doznajemy, są efektem naszych złych wyborów, niewprawnych działań i ludzkiej słabości. Oczywiście, że to my jesteśmy kowalami własnego losu. To od nas zależy, czy nasze dni będziemy wspominać z dumnym uśmiechem i poczuciem spełnienia, czy z żalem za utraconymi w biegu latami, zszywając resztki patchworkowej kołdry życia. Nie można winić losu za niepowodzenia, tak samo, jak nie należy wierzyć, że dostaliśmy coś od losu za darmo. Wszystko do nas wraca i to, jak żyjemy, zadecyduje o tym co od życia otrzymamy.

Przeważnie dość stronniczo podchodzimy do opinii na temat przyczyn naszych sukcesów i porażek. Zauważyłam, że mamy dziwną tendencję do przypisywania sobie zasług oraz do zrzucania winy za niepowodzenia na los, pecha, karmę lub cokolwiek innego, co nie jest zależne od nas. Z jednej strony, z pełną butą, krzyczymy światu w twarz: "To moje życie i przeżyję je tak, jak chcę, na...

Przeznaczenie spoglądało z góry na Cecylię idącą na randkę i snuło swoje plany.

„Równo za dziewięć miesięcy ona urodzi dziewczynkę. Nazwie ją Barbara. Basia będzie miała orzechowe oczy i ciemne, prawie czarne włosy. Jej pierwszym słowem będzie piesek, jak przystało na przyszłą panią weterynarz. W przedszkolu zaprzyjaźni się z Alą i Dagmarą. Pójdą do tej samej klasy podstawówki, ale Dagmara w trzeciej klasie przeprowadzi się do innego miasta, więc może niech później przyjaźnią się z Wiktorią… albo nie, bardziej pasować będzie Krzysiu. Tak, Krzysiu, jej przyszły mąż. Oczywiście nikt (może z wyjątkiem Amelii- babci Basi) nie będzie się tego spodziewać, choć on będzie się w niej po cichu podkochiwał aż do końca liceum. Później ich drogi na kilka lat się rozejdą. Studia w innych miastach, praca. W końcu wylądują razem na imprezie u Karoliny, która po latach postanowi zebrać razem starą paczkę z liceum. Tak, właśnie wtedy między nimi zaiskrzy. Z imprezy wyjdą już razem. Rok później ślub w kościele na Czereśniowej. Podróż poślubna… niech będą 2 tygodnie we Francji. Wrócą już we troje, ale dowiedzą się o tym dopiero miesiąc później. Eryk będzie wcześniakiem, ale zdrowym. Basia do pracy wróci szybko, bo nie może żyć bez zwierzaków. Jej ukochanym synkiem opiekować będzie się babcia Cecylia. Krzysiek będzie wspaniałym ojcem, choć może trochę niecierpliwym. Eryk w przedszkolu zaprzyjaźni się z…”

Przeznaczenie spoglądało z góry na Cecylię idącą na randkę i snuło swoje plany.

„Równo za dziewięć miesięcy ona urodzi dziewczynkę. Nazwie ją Barbara. Basia będzie miała orzechowe oczy i ciemne, prawie czarne włosy. Jej pierwszym słowem będzie piesek, jak przystało na przyszłą panią weterynarz. W przedszkolu zaprzyjaźni się z Alą i Dagmarą. Pójdą do tej samej klasy...

Anna od dziecka chciała zostać lekarzem. Już w dzieciństwie leczyła ranne misie, lalki, później zwierzęta, a na końcu członków rodziny. Jej wymarzoną specjalnością była kardiochirurgia. Robiła wszystko by osiągnąć swój cel. Zawsze miała najlepsze oceny w klasie, dobrze zdała maturę i dostała się na wymarzone studia. Na studiach była jedną z najpilniejszych studentek. Na ostatnim roku studiów stało się coś co zmieniło jej życie i zweryfikowało cele. Anna wracała busem do domu na weekend. Bus którym podróżowała zderzył się czołowo z innym samochodem. Anna doznała poważnego złamania ręki. Najpierw szpital, później wiele miesięcy rehabilitacji, jednak ręka nigdy już nie powróci do pełnej sprawności. To uniemożliwiło jej zostanie wymarzonym kardiochirurgiem. Anna ukończyła studia i poszła na specjalizację z kardiologii.
Mamy duży wpływ na swoje życie, możemy je kształtować i ukierunkowywać na wiele sposobów, jednak czasami los spłata nam figla i to on po części jest odpowiedzialny jak będzie wyglądać nasze życie.

Anna od dziecka chciała zostać lekarzem. Już w dzieciństwie leczyła ranne misie, lalki, później zwierzęta, a na końcu członków rodziny. Jej wymarzoną specjalnością była kardiochirurgia. Robiła wszystko by osiągnąć swój cel. Zawsze miała najlepsze oceny w klasie, dobrze zdała maturę i dostała się na wymarzone studia. Na studiach była jedną z najpilniejszych studentek. Na...