Nie skorzystałabym z zabiegu wymazywania pamięci. Pewne wydarzenia już nigdy mi się mogą nie przytafić. Pewnych ludzi mogę już nigdy w życiu nie spotkać. Pewnych uczuć mogę nigdy nie zaznać. Mogę to wszystko zachować jedynie w pamięci. I to ona mi gwarantuje powrót do tych zdarzeń, ludzi i uczuć. Nie chciałabym, żeby ktoś mnie tego pozbawił. Nie mam pewności czy sięgnęłabym po ukochane książki, które wiele wniosły w moje życie i w moje serce. Nie mogłabym darować sobie zapomnienia o ulubionych autorach, wzruszających lub zabawnych cytatach i historiach łamiących uczucia. Bez dzieł pani Hoover, Fitzpatrick czy Jane Austen nic by nie było takie jakie jest. Jasne, że mam też przykre wspomnienia. Tyle, że one nie są warte zapominania o tym i o tych, bez których nie mogłabym żyć.

Nie skorzystałabym z zabiegu wymazywania pamięci. Pewne wydarzenia już nigdy mi się mogą nie przytafić. Pewnych ludzi mogę już nigdy w życiu nie spotkać. Pewnych uczuć mogę nigdy nie zaznać. Mogę to wszystko zachować jedynie w pamięci. I to ona mi gwarantuje powrót do tych zdarzeń, ludzi i uczuć. Nie chciałabym, żeby ktoś mnie tego pozbawił. Nie mam pewności czy sięgnęłabym...

Często myślę, że gdybym nie pamiętała o tych złych wydarzeniach byłabym szczęśliwsza. Z drugiej strony, gdyby nie te sytuacje nie wiedziałabym teraz jak postępować. Nie popełniam dwa razy tych samych błędów. Gdybym wymazała wszystko z pamięci, to prawdopodobnie znów zrobiłabym coś, czego bym później żałowała i spowodowałoby to błędne koło. Nie chciałabym też zapomnieć tych dobrych wspomnieć, chciałabym na starość opowiadać wnukom co robiłam i jak wyglądało życie w moich czasach. Co więcej prowadzę pamiętnik by to wszystko utrwalać. Tyle przez to życie przeszłam, że szkoda byłoby to zapomnieć.

Często myślę, że gdybym nie pamiętała o tych złych wydarzeniach byłabym szczęśliwsza. Z drugiej strony, gdyby nie te sytuacje nie wiedziałabym teraz jak postępować. Nie popełniam dwa razy tych samych błędów. Gdybym wymazała wszystko z pamięci, to prawdopodobnie znów zrobiłabym coś, czego bym później żałowała i spowodowałoby to błędne koło. Nie chciałabym też zapomnieć tych...

Gdyby była taka możliwość to skorzystałabym. Wiadomo z każdym zabiegiem wiąże się pewne ryzyko, ale moje życie było pełne bólu,którego doznałam ze strony rówieśników i innych dzieci. Lata minęły, ale jednak złe wspomnienia bolą, kiedy tylko stanie mi przed oczami obraz skrzywdzonej dziewczynki i drwiących spojrzeń oprawców. Drwiny ranią o wiele mocniej niż cios, dlatego taki zabieg byłby dla mnie darem od losu. Złe wspomnienia o prześladowaniu poszłyby w niepamięć a ja na swojej drodze spotkałabym miłych i dobrych ludzi, których nie bawi dręczenie słabszych.

Gdyby była taka możliwość to skorzystałabym. Wiadomo z każdym zabiegiem wiąże się pewne ryzyko, ale moje życie było pełne bólu,którego doznałam ze strony rówieśników i innych dzieci. Lata minęły, ale jednak złe wspomnienia bolą, kiedy tylko stanie mi przed oczami obraz skrzywdzonej dziewczynki i drwiących spojrzeń oprawców. Drwiny ranią o wiele mocniej niż cios, dlatego...

To mogłoby być ciekawe doświadczenie. Gdyby była taka możliwość wymazać (przeżyć jeszcze raz) jedną rzecz, jedno zdarzenie - to, czemu nie. Chciałabym jeszcze raz się zakochać. W nikim nowym, w tej samej osobie. Taki nowy, stary początek Znów poczuć motylki w brzuchu, tak jak na początku Rozmarzyłam się :)

To mogłoby być ciekawe doświadczenie. Gdyby była taka możliwość wymazać (przeżyć jeszcze raz) jedną rzecz, jedno zdarzenie - to, czemu nie. Chciałabym jeszcze raz się zakochać. W nikim nowym, w tej samej osobie. Taki nowy, stary początek Znów poczuć motylki w brzuchu, tak jak na początku Rozmarzyłam się :)

Jako pierwsza stanęłabym w kolejce do zabiegu wymazania wspomnień. To prawdziwe wybawienie: móc zapomnieć o tym, co podcinało nam skrzydła, spalić suche liście przeszłości i na nowo zbudować siebie. I, choć człowiek nie pamięta zbyt wielu zdarzeń ze swej przeszłości to piętno, które na nim odcisnęły pozostaje. A gdy ja patrzę za siebie widzę tylko ciężkie kamienie, nigdy godne zapamiętania kwiaty. Pozbyć się ich to na nowo stać się wolną.

Jako pierwsza stanęłabym w kolejce do zabiegu wymazania wspomnień. To prawdziwe wybawienie: móc zapomnieć o tym, co podcinało nam skrzydła, spalić suche liście przeszłości i na nowo zbudować siebie. I, choć człowiek nie pamięta zbyt wielu zdarzeń ze swej przeszłości to piętno, które na nim odcisnęły pozostaje. A gdy ja patrzę za siebie widzę tylko ciężkie kamienie, nigdy...

Myślę, że na obecnym etapie mojego życia nie zdecydowałabym się na wymazanie pamięci bo uważam, że każde zdarzenie z naszego życia kształtuje nasz charakter i ma wpływ na to kim jesteśmy i kim będziemy.
Aczkolwiek nie przeżyłam w życiu żadnych "traumatycznych" chwil więc nie mogę powiedzieć jakie miałabym zdanie na ten temat w takiej sytuacji. Myślę jednak że gdyby przyszło mi całe życie nosić bagaż złych przeżyć i emocji to zdecydowałabym się na wymazanie ich z pamięci.

Myślę, że na obecnym etapie mojego życia nie zdecydowałabym się na wymazanie pamięci bo uważam, że każde zdarzenie z naszego życia kształtuje nasz charakter i ma wpływ na to kim jesteśmy i kim będziemy.
Aczkolwiek nie przeżyłam w życiu żadnych "traumatycznych" chwil więc nie mogę powiedzieć jakie miałabym zdanie na ten temat w takiej sytuacji. Myślę jednak że gdyby...

Chciałabym skorzystać z takiego zabiegu i to bardzo. Chciałabym zapomnieć, że choruję na bulimię. Wymazać to z pamięci i zacząć normalnie żyć. Niestety nie jest to możliwe. A szkoda.

Chciałabym skorzystać z takiego zabiegu i to bardzo. Chciałabym zapomnieć, że choruję na bulimię. Wymazać to z pamięci i zacząć normalnie żyć. Niestety nie jest to możliwe. A szkoda.

Gdyby to było możliwe, skorzystałabym raczej z zabiegu przywracania pamięci. Wymazywanie wspomnień? Zupełnie nie byłoby mi to potrzebne. Tak się bowiem składa, że mój mózg sam pozbywa się informacji, które uważa za zbędne, gdy tymczasem mógłby się jednak ze mną w tej kwestii wcześniej skonsultować. Szczerze mówiąc wolałabym mieć wpływ na ten tajemniczy proces zapominania, bo niejednokrotnie odnoszę wrażenie, że pozornie nieistotne zdarzenia, detale z codziennego życia dotyczące konkretnych miejsc i osób w rzeczywistości są bardzo ważne, zwłaszcza z perspektywy czasu. Wystarczy sobie wyobrazić, że pewnego dnia umiera bliska nam osoba. Początkowo wszystkie nasze wspomnienia z nią związane są bardzo wyraźne i nawet nie zauważamy, jak z czasem wiele z nich powoli blednie, strzępi się, aż w końcu zupełnie znika. Jest coś dojmująco smutnego w tym, że po latach zapominamy, jak dokładnie wyglądały dłonie naszego ojca, oczy babci czy uśmiech dziadka. Właśnie wtedy, gdy najbardziej liczymy na naszą pamięć, gdy po odejściu kogoś bliskiego staje się ona niejako naszym łącznikiem z tą osobą, ona bezlitośnie nas zawodzi. Pamięć nie tylko odtwarza przeszłość niedokładnie, ale jeszcze wszelkie występujące w niej braki i luki uzupełnia fałszywymi wyobrażeniami. Nasze wpomnienia składają się więc w dużej mierze z fikcji. Czy uwzględniwszy to wszystko, zasadne byłoby poddanie się dodatkowemu zabiegowi wymazywania pamięci? Wydaje mi się, że odpowiedź na to pytanie nasuwa się sama.

Gdyby to było możliwe, skorzystałabym raczej z zabiegu przywracania pamięci. Wymazywanie wspomnień? Zupełnie nie byłoby mi to potrzebne. Tak się bowiem składa, że mój mózg sam pozbywa się informacji, które uważa za zbędne, gdy tymczasem mógłby się jednak ze mną w tej kwestii wcześniej skonsultować. Szczerze mówiąc wolałabym mieć wpływ na ten tajemniczy proces zapominania,...

Czy chciałabym wymazać sobie pamięć? Odpowiedź spontaniczna brzmiałaby nie ale po głębszym zastanowieniu powiedziałabym tak. Po pewnym incydencie który, miał miejsce 2 miesiące temu wszystko się zmieniło. Teraz jestem postrzegana inaczej przez jeden głupiutki błąd. Więc jeśli miałabym opcję wymazania pamięci wybrałabym ją bo bardzo chcę zapomnieć o tym wydarzeniu.

Czy chciałabym wymazać sobie pamięć? Odpowiedź spontaniczna brzmiałaby nie ale po głębszym zastanowieniu powiedziałabym tak. Po pewnym incydencie który, miał miejsce 2 miesiące temu wszystko się zmieniło. Teraz jestem postrzegana inaczej przez jeden głupiutki błąd. Więc jeśli miałabym opcję wymazania pamięci wybrałabym ją bo bardzo chcę zapomnieć o tym wydarzeniu.

Wymazywanie pamięci? Zaraz, zaraz...
Przecież sami robimy sobie takie rzeczy. Pamięć jest ze swej natury selektywna. Zobaczmy.

Nie możemy zapamiętać niczego, co wydarzyło nam się w pierwszych latach życia. Powodów ku temu jest najprawdopodobniej kilka - od rozrostu mózgu w tym okresie, po stopniowe wyłanianie się funkcji kognitywnych, również języka.

Skoro tak, nasze pierwsze wspomnienia dotyczące nas samych nie są tak naprawdę nasze. Wiemy, co zrobiliśmy, co się z nami działo w okresie pierwszych paru lat życia, bo nam o tym powiedziano. Ktoś (rodzic, dziadek, ciotka) "wmontował" w nas wspomnienia, których sami nie mieliśmy.

W dalszym etapie naszego życia rozwijamy całą gamę sposobów nie pamiętania: od klasycznego wyparcia, przez pamięć selektywną albo przekłamywanie. Nie mamy złych intencji! Po prostu tak działają nasze mózgi.

Co więc miałoby uniknąć wymazaniu? Nasza opowieść zwana pamięcią? Och, no dobrze, tylko po co? Sami znakomicie sobie radzimy z jej układaniem ;)

Wymazywanie pamięci? Zaraz, zaraz...
Przecież sami robimy sobie takie rzeczy. Pamięć jest ze swej natury selektywna. Zobaczmy.

Nie możemy zapamiętać niczego, co wydarzyło nam się w pierwszych latach życia. Powodów ku temu jest najprawdopodobniej kilka - od rozrostu mózgu w tym okresie, po stopniowe wyłanianie się funkcji kognitywnych, również języka.

Skoro tak, nasze...