Miałam szczęście urodzić się pod szczęśliwą gwiazdą. Nie mogłam trafić na lepszych rodziców. Od swojego taty często słyszałam:"Nie bój się, mów prawdę" i " Nigdy się nie poddawaj, bo dopóki walczysz, nie przegrałaś", a od mamy: " Grunt to się nie przejmować, dobrze się odżywiać i w ciasnych butach nie chodzić" i " Byle do wiosny..." Miałam cudownych rodziców. To, kim jestem dzisiaj, zawdzięczam ich wychowaniu i dobrym radom.

Miałam szczęście urodzić się pod szczęśliwą gwiazdą. Nie mogłam trafić na lepszych rodziców. Od swojego taty często słyszałam:"Nie bój się, mów prawdę" i " Nigdy się nie poddawaj, bo dopóki walczysz, nie przegrałaś", a od mamy: " Grunt to się nie przejmować, dobrze się odżywiać i w ciasnych butach nie chodzić" i " Byle do wiosny..." Miałam cudownych rodziców. To, kim jestem...

Mama Ani z czułością spojrzała na śpiącą w łóżeczku córeczkę. Spała tak spokojnie, lekko zaróżowiona, ściskając w ręce ulubionego misia. Poprawiła jej kołderkę i zniżając głos do szeptu powiedziała na uszko dziecka: "Dobrze widzi się tylko sercem. najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".
Po paru latach Ania pracowicie składała literki w nowo dorwanej książce i znów natrafiła na tę piękną maksymę. Jakże jej się to podobało, tak jak i opowieść o Małym Księciu i oswajającym go lisie.
Była tak rezolutna, że też chciała się kimś zaopiekować. Poza tym wiedziała, że w niepozornych istotach drzemią ukryte siły. Rodzice od lat jej powtarzali, że trzeba innym pomagać, że to, co dostrzegalne nie zawsze jest prawdą, że trzeba doszukiwać się w innych dobra i przebijać przez ich skorupę.
No i wyruszyła w drogę, choć już było ciemno, poszła szukać przyjaciela. Niedaleko od domu rozciągał się las, a tam na jego skraju usłyszała jakieś popiskiwanie. Szukałą po omacku, zaglądała w krzaki, ukłuła się nawet, a tam w mroku zajaśniały jakieś ślepki. Wyciągnęła opierający się mały kłębek przemoczonego, zmierzwionego futerka,spojrzała w zaropiałe oczka. Zaschnięte błoto i niewielkie plamki krwi- jednym słowem obraz nędzy i rozpaczy. Ania przytuliła zwierzątko i pomaszerowała do domu.
Wypuściła je na podłogę, a mama wrzeszczy:" Ojej, co to za szczur".
Z niewinną minką powiedziała " Ależ mamo, dobrze widzi się tylko sercem. najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".

Mama Ani z czułością spojrzała na śpiącą w łóżeczku córeczkę. Spała tak spokojnie, lekko zaróżowiona, ściskając w ręce ulubionego misia. Poprawiła jej kołderkę i zniżając głos do szeptu powiedziała na uszko dziecka: "Dobrze widzi się tylko sercem. najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".
Po paru latach Ania pracowicie składała literki w nowo dorwanej książce i znów...

'Każdy kwadrat jest prostokątem, ale nie każdy prostokąt jest kwadratem'
Tą formułkę chyba każdy zna na pamięć. Moi rodzice pokazali mi drugie dno tego powiedzonka; nie zawsze coś jest takie jak nam się wydaje i dotyczy to każdej sytuacji życiowej!
'Każdy mężczyzna to chłopak, ale nie każdy chłopak to mężczyzna'
Na tym skupiła się moja mama. Zawsze dodawała jeszcze 'pamiętaj, zawsze lepiej mieć dobrego przyjaciela niż złego chłopaka' Teraz widzę, że jest w tym sporo prawdy; zawsze można przecież przejść z relacji przyjacielskiej do związku, jednak po rozpadzie złego związku nie tak łatwo o przyjacielskie stosunki...

'Każdy kwadrat jest prostokątem, ale nie każdy prostokąt jest kwadratem'
Tą formułkę chyba każdy zna na pamięć. Moi rodzice pokazali mi drugie dno tego powiedzonka; nie zawsze coś jest takie jak nam się wydaje i dotyczy to każdej sytuacji życiowej!
'Każdy mężczyzna to chłopak, ale nie każdy chłopak to mężczyzna'
Na tym skupiła się moja mama. Zawsze dodawała jeszcze...

Czy moi rodzice przekazywali mi jakąś konkretną zasadę w życiu? Nie. Tak naprawdę całe ich wychowanie jest zbiorem zasad, których w żaden sposób nie jestem w stanie Wam spisać i przekazać, bo jest ich po prostu zbyt wiele.

Chcieli mnie wychować na dobrego człowieka. Takiego, który bez wahania będzie potrafił odróżnić dobro od zła. Takiego, który mając do wyboru pomoc komuś albo odwrócenie się na pięcie od jego kłopotów wybierze pomoc drugiemu człowiekowi. Takiego, który zawsze, na pierwszym miejscu będzie stawiał szczerość, a nie kłamstwo.

Czy im się udało?

Biorąc pod uwagę to, co robię w życiu, myślę, że tak. Czy normalny człowiek jest w stanie za psie pieniądze pomagać innym? Czy normalny człowiek za najniższą krajową będzie ryzykował prokuratora i możliwość trafienia do więzienia? Czy normalny człowiek ma w sobie tyle odwagi, żeby codziennie wstawać z myślą, że albo uratuje komuś życie, albo zobaczy jego śmierć? Czy zły człowiek byłby w stanie myć dupy ludziom, którzy w każdej chwili mogą się obrócić i uderzyć go w twarz? Do tego wszystkiego potrzeba dobra i pasji, bo bez tego.. aż strach pomyśleć, kim można się stać.

Myślę, że to właśnie dzięki moim rodzicom wybrałam ratownictwo medyczne i to przez nich jestem takim człowiekiem, jakim jestem. Nawet, jeśli nie przekazywali mi żadnych złotych myśli, to wszystko co robili, robili z myślą o tym, żebym kiedyś kierowała się w życiu dobrem.

Zawdzięczam im wszystko.

Czy moi rodzice przekazywali mi jakąś konkretną zasadę w życiu? Nie. Tak naprawdę całe ich wychowanie jest zbiorem zasad, których w żaden sposób nie jestem w stanie Wam spisać i przekazać, bo jest ich po prostu zbyt wiele.

Chcieli mnie wychować na dobrego człowieka. Takiego, który bez wahania będzie potrafił odróżnić dobro od zła. Takiego, który mając do wyboru pomoc komuś...

Moi rodzice są wspaniałymi ludźmi. Życie ich nie rozpieszcza, ale nauczyli mnie jednego walczyć do końca. Tata nauczył mnie pracowitości, a mama cierpliwości i wytrwałości. Nauczyli mnie jeszcze pomagać innym i szanować każdą istotę żyjącą na ziemi. Wiele razy nie rozumiałam decyzji moich rodziców. Teraz kiedy sama mam dzieci wiem ,że decyzje, które podjęli moi rodzice wobec mnie były dobre.

Moi rodzice są wspaniałymi ludźmi. Życie ich nie rozpieszcza, ale nauczyli mnie jednego walczyć do końca. Tata nauczył mnie pracowitości, a mama cierpliwości i wytrwałości. Nauczyli mnie jeszcze pomagać innym i szanować każdą istotę żyjącą na ziemi. Wiele razy nie rozumiałam decyzji moich rodziców. Teraz kiedy sama mam dzieci wiem ,że decyzje, które podjęli moi rodzice...

Mój tata jest wielkim optymistą i dzięki jego postawie wyzbyłam się czegoś takiego, jak permanentne żałowanie przeszłości, czegoś, czego się nie zrobiło lub czego się dokonało, a także gorycz wynikająca z przemijania i bezpowrotnie utraconego czasu, który przeżyło się w dany sposób, a mogło inaczej. Mój tata także miał takie momenty, kiedy wspominał, że mógł iść na studia, mógł się uczyć, mógł zrobić to i tamto, ale potem pojawiła się myśl, że szczęśliwy jest tylko dlatego, że dokonał takich wyborów, a nie innych. Powtarza mi zawsze słowa Johna Lennona: „Jeśli marnowanie czasu daje Ci radość, to nie jest to czas zmarnowany.” Dzięki jego nastawieniu zawsze dostrzegam plusy i pozytywy w moich wyborach i odnajduję sens mego istnienia nie w byciu najlepszą, osiąganiu sukcesów zawodowych, ale w prostocie radości życia, chwilach z najbliższymi, styczności z urokiem przyrody, czy zwykłego odpoczynku w blasku Słońca na balkonie z książką na kolanach i truskawkami na stoliku. Nie żałuję żadnego czasu spędzonego tak, a nie inaczej.

Mój tata jest wielkim optymistą i dzięki jego postawie wyzbyłam się czegoś takiego, jak permanentne żałowanie przeszłości, czegoś, czego się nie zrobiło lub czego się dokonało, a także gorycz wynikająca z przemijania i bezpowrotnie utraconego czasu, który przeżyło się w dany sposób, a mogło inaczej. Mój tata także miał takie momenty, kiedy wspominał, że mógł iść na studia,...

Pamiętam, jak mój tata powiedział mi kiedyś, gdy miałem raptem 12 lub 13 lat, że nie będzie mi pieprzył głupot o tym, że nie można pić alkoholu itp., bo jak będę chciał, to i tak spróbuję. Prosił mnie o jedno: "Jak już musisz się napić, napij się w domu, żebyś sobie krzywdy nie zrobił albo żeby inni ci jej nie wyrządzili, bo nie chcę, żeby coś ci się stało".
Najlepsze jest to, że powiedział mi o tym "tak o", bez powodu, bo nigdy nie piłem itp. Widocznie uznał, że należy profilaktycznie porozmawiać z synem, żeby wiedział. Słowa tak na mnie podziałały, że pierwszy raz wypiłem piwo, gdy skończyłem dziewiętnaście lat...:-) Brawo, Tato, sprytnie!:-)
Pozdrowienia dla wszystkich rodziców, zwłaszcza moich.

Pamiętam, jak mój tata powiedział mi kiedyś, gdy miałem raptem 12 lub 13 lat, że nie będzie mi pieprzył głupot o tym, że nie można pić alkoholu itp., bo jak będę chciał, to i tak spróbuję. Prosił mnie o jedno: "Jak już musisz się napić, napij się w domu, żebyś sobie krzywdy nie zrobił albo żeby inni ci jej nie wyrządzili, bo nie chcę, żeby coś ci się stało".
Najlepsze jest...

Mnie głównie wychowywała mama i mam wrażenie, że jej dewizą dla mnie jest "Mama ma zawsze rację. Zawsze się słuchaj mamy." i w sumie się to sprawdza podjęłam w swoim życiu kilka błędnych decyzji i zawsze potem wychodziło, że mama miała rację i powinnam się była jej słuchać.

Mnie głównie wychowywała mama i mam wrażenie, że jej dewizą dla mnie jest "Mama ma zawsze rację. Zawsze się słuchaj mamy." i w sumie się to sprawdza podjęłam w swoim życiu kilka błędnych decyzji i zawsze potem wychodziło, że mama miała rację i powinnam się była jej słuchać.

"Zło dobrem zwyciężaj" .

"Zło dobrem zwyciężaj" .