Dawno, dawno temu, w wielkim książkowym królestwie narodziło się dziecię. Było to spełnienie najskrytszych marzeń Króla Edwarda i Królowej Anastazji. Dotychczas cały ich świat wypełniały jedynie książki i cisza, i równie zaczytani giermkowie. Mieszkańcy Zamku i terenów nieopodal mieli proste zajęcia - uprawiali pola, hodowali zwierzynę, przy czym nie przemęczali się zanadto, bo i nie było po co. Królestwo było bogate, a wojny były jedynie wspomnieniem dawnych lat. Po powrocie do domu większość mieszkańców spędzała czas beztrosko grając w gry, czy zapoznając się z comiesięczną dostawą nowości wydawniczych.
Dziecię kończyło właśnie lat 12, jego rodzice, pochłonięci radością, przestali zwracać uwagę na to, co się dzieje w Królestwie. Giermek Ancjusz zauważył, że wzrost przestępczości jest nie do powstrzymania, a niezadowolenie miasteczka niedługo stanie się przyczyną kryzysu. Król nigdy nie zetknął się z takim problemem. Poszukiwania przyczyn były więc żmudne i skomplikowane, jednak gdy Ancjusz podniósł wzrok widać było, że ma on pewien pomysł.
- Królu, jeśli mógłbym, od dwunastu lat liczba przeczytanych książek spadła o ponad połowę, a ...
- Ancjuszu, ale przecież my LUBIMY CZYTAĆ, czy ludzie nagle postradali zmysły?
- Królu, od 12 lat... - tu Ancjusz zamilkł spoglądając na dziecię.
- Oh, Ancjuszu, nasze dziecię, ono nawet nie potrafi czytać!
Tego samego dnia odbyło się uroczyste przyjęcie, podczas którego wszystkie premierowe wydania książek rozdane zostały mieszkańcom miasta, a Król i Królowa, wprowadzając swoje dziecię do królestwa książek, zastanawiali się, jak mogli popełnić taki błąd i jak to wynagrodzić, w szczególności własnemu dziecku, które nie miało jeszcze okazji poczuć magii słowa pisanego.

Dawno, dawno temu, w wielkim książkowym królestwie narodziło się dziecię. Było to spełnienie najskrytszych marzeń Króla Edwarda i Królowej Anastazji. Dotychczas cały ich świat wypełniały jedynie książki i cisza, i równie zaczytani giermkowie. Mieszkańcy Zamku i terenów nieopodal mieli proste zajęcia - uprawiali pola, hodowali zwierzynę, przy czym nie przemęczali się...

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami książek żyła sobie Calineczka. Dziewczyna kochała czytać książki, mogła poświęcić im każdą minutę swojego dnia. Jej ojciec był królem, miał swoje lata i pragnął oddać władanie królestwem swej córce. Miał tylko jeden warunek: musi wyjść za mąż.
Z tej okazji król urządzał bale, przyjęcia, turnieje, by księżniczka pokochała, któregoś wybranka. A tych nie brakowało nic a nic. Lecz serce Calineczki ani drgnęło na coraz wymyślniejsze zaloty adoratorów. Aż do pewnego dnia…
Przybył do pałacu skromy chłopak z dalekiego kraju. Zaprosił księżniczkę na krótki spacer. Calineczka niechętnie się zgodziła, bo musiała oderwać się od swej lektury, ale ze względu na swojego ojca – zgodziła się.
Po powrocie oznajmili królowie, że biorą ślub! Król był w szoku, że po tylu przeróżnych staraniach adoratorów, księżniczka wybrała właśnie tego prostego chłopaka. Zapytał ich w czym tkwi sekret decyzji o ślubie, a oni zgodnie odpowiedzieli: - Lubimy czytać!
I tak król przekazał koronę młodej parze, którą połączyła wspólna miłość do czytania.
I żyli długo i szczęśliwie!

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami książek żyła sobie Calineczka. Dziewczyna kochała czytać książki, mogła poświęcić im każdą minutę swojego dnia. Jej ojciec był królem, miał swoje lata i pragnął oddać władanie królestwem swej córce. Miał tylko jeden warunek: musi wyjść za mąż.
Z tej okazji król urządzał bale, przyjęcia, turnieje, by księżniczka pokochała, któregoś...

Dawno, dawno temu w pewnym królestwie żyła Jorinde i jej narzeczony Joringel. Pewnego dnia zbłądzili w lesie i znaleźli się w pobliżu zamku złej czarownicy. Wiedźma porwała Jorinde, a Joringelowi powiedziała, że już nigdy nie zobaczy ukochanej.
Joringel bardzo kochał Jorinde i nie zamierzał się poddać. Pewnej nocy przyśnił mu się piękny kwiat, z wyglądu ni to róża, ni frezja. Kwiat miał magiczną moc- chronił przed czarami wiedźmy. Joringel zaczął szukać kwiatu, a zajęło mu to dziewięć dni i dziewięć nocy. Uzbrojony w magiczny kwiat wkroczył do zamku. Czarownica jednak spostrzegła, że kwiat chłopca był tym niezwykłym kwiatem. Zawarła więc z nim układ.
-Joringelu, długą i ciężką drogę przebyłeś. Czego pragniesz?
-Chcę odzyskać Jorinde.
-Chodź. Możesz zabrać Joringe do domu, jeśli ją poznasz. Lecz ci się nie uda, zostaniesz na zawsze w moich lochach.
-Dobrze.
-Zatem chodź za mną.
Wiedźma prowadziła Joringela licznymi korytarzami, aż w końcu doszli do zdobionych drzwi.
-Za tymi drzwiami czeka twoja Jorinde, strzeż się jednak, masz jedną szansę aby wybrać właściwie.
Joringel wszedł do komnaty, a tam, ku jego zdziwieniu w równym rządku na ławie siedziały piękne panny. A każda z nich była idealnym sobowtórem Jorinde i przysięgała, że to właśnie ona jest tą prawdziwą. W tej sytuacji Joringel zaczął pytać każdą z nich, co najchętniej robią, gdy są tylko we dwoje.
-Chodzimy nad łąkę.
-Gotujemy.
-Opowiadasz mi bajki
Każda z dziewcząt odpowiadała od razu, bez zastanowienia. Lecz przedostatnia zawahała się, a po chwili odparła
-My... My lubimy czytać książki.
A wtedy Joringel wiedział, że to właśnie ta dziewczyna jest jego Joringe. Wiedźma spłonęła z zazdrości, a narzeczeni żyli długo i szczęśliwie.

Dawno, dawno temu w pewnym królestwie żyła Jorinde i jej narzeczony Joringel. Pewnego dnia zbłądzili w lesie i znaleźli się w pobliżu zamku złej czarownicy. Wiedźma porwała Jorinde, a Joringelowi powiedziała, że już nigdy nie zobaczy ukochanej.
Joringel bardzo kochał Jorinde i nie zamierzał się poddać. Pewnej nocy przyśnił mu się piękny kwiat, z wyglądu ni to róża, ni...

Dawno, dawno temu, za górami za lasami, w małej chatce w lesie, żyła sobie piękna dziewczyna. Miała u swego boku siedmiu małych pomocników- uroczych krasnali. W dzień pracowali w kopalni, a wieczorami wspólnie ze swoją towarzyszką czytali książki.
Pewnego razu usłyszeli dziwny dźwięk dobiegający z zewnątrz. Porzucili swoje książki i wyszli z chatki. Zobaczyli mężczyznę na dywanie, ubranego w śmieszne dla nich ubrania, trzymającego w dłoni dziwny, złoty przedmiot, a w drugiej książkę.
- Przepraszam, ale tak się zaczytałem, że lecąc na moim dywanie zgubiłem drogę do domu- powiedział- Mam na imię Aladyn. Czy mogę zostać u was do świtu, by znów nie zgubić drogi w ciemności?
- Oczywiście! Zapraszamy serdecznie, podobnie jak ty LUBIMY CZYTAĆ książki i z miła chęcią porozmawiamy z tobą o książkach, jeśli masz ochotę.
- Nie ma problemu, lubię rozmawiać o książkach. Właśnie czytam "Zakazane życzenie" i z chęcią podzielę się moimi wrażeniami.
Schowali dywan Aladyna przed deszczem i wspólnie weszli do chatki. Tam do samego rana rozmawiali o książkach, a rano pożegnali swojego nowego przyjaciela i zapewnili że wkrótce go odwiedzą.

Dawno, dawno temu, za górami za lasami, w małej chatce w lesie, żyła sobie piękna dziewczyna. Miała u swego boku siedmiu małych pomocników- uroczych krasnali. W dzień pracowali w kopalni, a wieczorami wspólnie ze swoją towarzyszką czytali książki.
Pewnego razu usłyszeli dziwny dźwięk dobiegający z zewnątrz. Porzucili swoje książki i wyszli z chatki. Zobaczyli mężczyznę na...

Dawno dawno temu żyła macocha z swoim wrednymi córkami i kopciuszkiem która była ich służącą sprzątała, robiła obiad i spełniała ich zachcianki. Kopciuszek nie była z tego powodu szczęśliwa bo traktowały ją jak szmatę. Jednak pewnego dnia dotarł do nich list, w którym ogłoszono że król szuka żony i zaprasza wszystkie damy na bal na balu wybierze swoją wybrankę. Córki od razu zaczęły prosić o sukienki a macocha oczywiście się zgadzała na wszystko bo miała nadzieje że wyda którąś z nich za żonę. Gdy kopciuszek zapytała czy też może iść wyśmiały ją a dziewczynie zrobiło się przykro. Gdy już pojechały bal kopciuszek została sama w domu, było jej strasznie przykro. Gdy nagle jej oczom ukazała się wróżka który powiedziała:
- Nie martw się wyśle cię w miejsce gdzie będziesz szczęśliwa.
Kopciuszek zobaczyła białe światło a potem przeniosła się do krainy lubimy czytać w której czytała książki i była szczęśliwa.Koniec.

Dawno dawno temu żyła macocha z swoim wrednymi córkami i kopciuszkiem która była ich służącą sprzątała, robiła obiad i spełniała ich zachcianki. Kopciuszek nie była z tego powodu szczęśliwa bo traktowały ją jak szmatę. Jednak pewnego dnia dotarł do nich list, w którym ogłoszono że król szuka żony i zaprasza wszystkie damy na bal na balu wybierze swoją wybrankę. Córki od...

Dawno, dawno temu w Krainie Książki wydarzyła się straszna historia.
Do króla dotarła wiadomość o kradzieżach książek. Otóż co jakiś czas z Biblioteki znikały książki. Nikt nie wiedział, gdzie się podziewają ani po co ktoś miałby je kraść skoro i tak wszyscy mieszkańcy Krainy mają do nich dostęp.
Król rozkazał bacznie obserwować każdego kto przekraczał próg Biblioteki. Tym sposobem pewnego dnia zauważono dwóch dziwnie zachowujących się chłopców. Jednemu z nich wypadła spod kurki książka. Podniósł ją i obaj zaczęli uciekać.
Chłopcy zostali schwytani i postawieni przed królem.
-Dlaczego to zrobiliście? - spytał władca
-Bo LUBIMY CZYTAĆ - odparli zgodnie chłopcy
-Ale przecież każdy mieszkaniec Krainy może wypożyczać książki lub korzystać z nich w czytelni. Po co więc kradzież? - nie rozumiał król
-Bo my tu nie mieszkamy. W naszej Wirtualnej Krainie są kafejki internetowe, kluby zabaw, ale nie ma Biblioteki a my LUBIMY CZYTAĆ. Za jakiś czas oddalibyśmy te książki - odparli smutno
Królowi zrobiło się żal chłopców, nie chciał ich karać. Pozwolił im korzystać z zasobów biblioteki i podarował kilka egzemplarzy ich ulubionych książek. Wybrał się również na spotkanie z władcą ich Krainy i przedstawił problem. Władca Wirtualnej Krainy był poruszony tym, że sam nie zauważył problemu. Bardzo spodobała mu się alternatywa dla tradycyjnych książek czyli e-booki.
Odtąd te dwie Krainy rywalizują ze sobą pod względem ilości przeczytanych przez ich mieszkańców książek. Co roku organizowany jest festyn pod nazwą LUBIMY CZYTAĆ. Mieszkańcy Krainy Książki i Wirtualnej Krainy biorą udział w różnego rodzaju quizach a najlepsi w nagrodę otrzymują książki.

Dawno, dawno temu w Krainie Książki wydarzyła się straszna historia.
Do króla dotarła wiadomość o kradzieżach książek. Otóż co jakiś czas z Biblioteki znikały książki. Nikt nie wiedział, gdzie się podziewają ani po co ktoś miałby je kraść skoro i tak wszyscy mieszkańcy Krainy mają do nich dostęp.
Król rozkazał bacznie obserwować każdego kto przekraczał próg Biblioteki. Tym...

Dawno dawno dawno temu, za siedmioma lasami, za siedmioma morzami na szczycie góry znajdowało się hrabstwo rodziny Piękniatych!
Królewna Marcysia niestrudzenie wyglądała swego księcia na białym koniu, aż w końcu nadjechał pewnego słonecznego dnia przystojny Książe Karol, gdy ona pod brzozą w ogrodzie książkę czytała! Od razu wiedziała, że to będzie ten jedyny!
Gdy Karol ujrzał Marcysie z wzajemnością się w niej zakochał! Długo przyjeżdżał na wieczorne spotkania, przywoził kwiaty zarówno jej jak i dla Królowej Katarzyny! Karol został również zaakceptowany przez Króla Zenona!
Książki w słoneczne dni pod brzozą na kocu w ogrodzie czytali, bo czytać książki wręcz uwielbiali!
Po pół roku nastąpiły zaślubiny! Ach co to był za ślub! Wszyscy pięknie wyglądali! Jedzenia było pod dostatkiem, a muzyka grała do białego rana!
Karol i Marcysia w hrabstwie razem zamieszkali i ślubne prezenty razem oglądali!
Co drugi prezent to książka była i ich piękne półki w prywatnej bibliotece zapełniła! Marcysia bardzo była uradowana, szepnęła mężowi na ucho, że przecież lubimy czytać, przy tym nawet się poznaliśmy!

Dawno dawno dawno temu, za siedmioma lasami, za siedmioma morzami na szczycie góry znajdowało się hrabstwo rodziny Piękniatych!
Królewna Marcysia niestrudzenie wyglądała swego księcia na białym koniu, aż w końcu nadjechał pewnego słonecznego dnia przystojny Książe Karol, gdy ona pod brzozą w ogrodzie książkę czytała! Od razu wiedziała, że to będzie ten jedyny!
Gdy Karol...

Dawno, dawno temu żył sobie mężczyzna imieniem Alibaba. Nie brakowało mu bogactw, kobiet i trunków albowiem w dawnych czasach odnalazł tajemniczą grotę wypełnioną po brzegi skarbami i złotem. Niestety, lata mijały a wielki majątek znudził się Alibabie. Miał dość marmurów, kaszmiru, jedwabiów, wielbłądów, złotych posągów i wspaniałych tancerek, które wiły się tylko dla niego. Gdy zastanawiał się nad brzegiem rzeki nad swoim nieszczęśliwym losem, podszedł do niego tajemniczy jegomość. W trakcie pogawędki Alibaba pożalił się nieznajomemu, że jego życiu zabrakło sensu a sam potwornie się nudzi. Gdy wędrowiec usłyszał te słowa postanowił pomóc biednemu maharadży. Obiecał, że pokaże mu jaskinie wypełnioną najcenniejszymi skarbami świata, dzięki którym już nigdy nie będzie się nudził. I poszli. Droga była kamienista, ale niewygody podróży nie przeszkadzały Alibabie. Czuł, że od tego momentu jego życie się odmieni. W końcu dotarli do wielkiej góry. Nieznajomy podszedł i na jego rozkaz ukazało się wejście do jaskini. Alibaba nie mogąc doczekać się odkrycia wspaniałości pierwszy ruszył do środka. Gdy oczy przyzwyczaiły mu się do mroku ujrzał największy zbiór ksiąg i pergaminów na świecie. Upadł na kolana i wiedział, że właśnie odnalazł niewyczerpany sposób na zabicie nudy. Gdy sięgał po pierwszy wolumin, nieznajomy podszedł do niego i wyszeptał mu do ucha:
-Korzystaj z tych dobrodziejstw mądrze, mój panie, a jeśli kiedyś zapragniesz tu wrócić, wiedz, że hasło brzmi: Lubimy czytać.
Uśmiechnął się i odszedł, a Alibaba został i nigdy wcześniej nie był bardziej szczęśliwy.

Dawno, dawno temu żył sobie mężczyzna imieniem Alibaba. Nie brakowało mu bogactw, kobiet i trunków albowiem w dawnych czasach odnalazł tajemniczą grotę wypełnioną po brzegi skarbami i złotem. Niestety, lata mijały a wielki majątek znudził się Alibabie. Miał dość marmurów, kaszmiru, jedwabiów, wielbłądów, złotych posągów i wspaniałych tancerek, które wiły się tylko dla...

Dawno, dawno temu pewna biedna dziewczynka poszła na ulicę dużego miasta, aby sprzedawać zapałki. Rodzina dziewczynki była bardzo biedna, mama zmarła kilka miesięcy temu, dwóch braciszków było jeszcze malutkich, a ojciec starał się jak mógł, aby związać koniec z końcem. Niestety, często mu się to nie udawało, więc córka mu pomagała. Był wprawdzie grudzień i na dworze straszny ziąb, a dziewczynka ubrana była zbyt lekko jak na ta pogodę. Ledwo szła, bo na nóżkach miała za duże buty, które przypadły jej po mamie. Nie miała jednak w domu nic innego. Jak na złość ludzie nie chcieli kupować zapałek. Gnali tylko gdzieś przed siebie, a każdy był zajęty swoimi sprawami, bo przecież zbliżały się święta. Pomyślała jednak, że przecież nie wróci do domu z pustymi rękami, bo tata ją zbije. A może jeszcze znajdzie się ktoś, kto potrzebowałby chociaż trochę zapałek? Coraz bardziej zaczęło jej doskwierać zimno. Pomyślała, że usiądzie na chwilę pod jakąś bramą i ogrzeje się ciepłem choć jednej zapałki. Tak też zrobiła. Zobaczył to właściciel posesji, przy której się zatrzymała. Według niego dzieci nie powinny się bawić zapałkami! Kupił więc od niej wszystkie i zaprosił do siebie do domu, zrobił gorącą herbatę, zawołał swoje dzieci i zaczął czytać im bajki. Potem dzieci, po kolei same czytały następne bajki i pokrzykiwały: „Tak bardzo lubimy czytać!”. Pan powiedział, że bardzo potrzebuje dużo zapałek i zawsze znajdzie się kubek, aby zrobić herbatę, więc dziewczynka może przychodzić do niego codziennie. Dziewczynka pokłoniła mu się nisko i pomyślała, że to pewnie mama zesłała jej tego dobrego pana. I na dodatek mogła jeszcze sama przeczytać innym dzieciom bajkę!

Dawno, dawno temu pewna biedna dziewczynka poszła na ulicę dużego miasta, aby sprzedawać zapałki. Rodzina dziewczynki była bardzo biedna, mama zmarła kilka miesięcy temu, dwóch braciszków było jeszcze malutkich, a ojciec starał się jak mógł, aby związać koniec z końcem. Niestety, często mu się to nie udawało, więc córka mu pomagała. Był wprawdzie grudzień i na dworze...

Dawno, dawno temu Anitka dostała pod choinkę książkę "I wciąż ją kocham" N. Sparksa. Zakochała się wtedy nie tylko w książkach Sparksa, ale również w czytaniu wszystkich książek, jakie tylko mogła zdobyć lub wypożyczyć. Po kilku latach systematycznego czytania i również takiego samego zapisywania wszystkiego, co przeczytała, odkryła w Internecie stronę "lubimyczytać.pl". Tak jej się spodobała ta strona, że konto migiem założyła i wszystko ma teraz zapisane ;) A na pytanie, dlaczego czyta tak dużo książek, odpowiada tak: "Po prostu lubię czytać książki." :)

Dawno, dawno temu Anitka dostała pod choinkę książkę "I wciąż ją kocham" N. Sparksa. Zakochała się wtedy nie tylko w książkach Sparksa, ale również w czytaniu wszystkich książek, jakie tylko mogła zdobyć lub wypożyczyć. Po kilku latach systematycznego czytania i również takiego samego zapisywania wszystkiego, co przeczytała, odkryła w Internecie stronę...