Nie sadze ze milosc nie znajaca granic, w doslownym znaczeniu, istnieje pomiedzy doroslymi partnerami. Taka milosc, bezwarunkowa i bezgraniczna, to milosc rodzica do dziecka, jedyna w swoim rodzaju.

Milosc pomiedzy osobami z roznych krajow i kultor jest oczywiscie mozliwa. Gleboka, prawdziwa milosc, choc inna niz milosc do dzieci. Kochajac, ciekawosc kultury kraju Twojego partnera i tolerancja innych obyczajow pojawi sie sama. Odwiedzisz kraj Twojego partnera i wlaczysz pewne obyczaje z jego kultury w Twoje zycie. Bedzie to naturalne.

Recepta na udany zwiazek, z rodakiem lub nie, to podobienstwo osobowosci i usposobien. Osobom majacym podobne osobowosci, myslacym i czujacym podobnie - podobienstwo to ulatwia porozumienie. Czasem slyszymy opinie odwrotne: np. ze przeciwienstwa przyciagaja sie, lub ze partnerzy sa bardzo rozni i swietnie uzupelniaja sie w zwiazku. Jest w tych opiniach duzo prawdy. Gdy jedna z osob jest cichym domatorem a druga jest aktywna i towarzyska, na pewno moga one uzupelniac sie w zyciu codziennym. Lecz wydaje sie to za malo aby stworzyc zwiazek na cale zycie. Takiej parze trudno jest pokonywac problemy z uwagi na znacznie rozne odczucia partnerow, i szanse wystapienia kryzysu sa dla tej pary wieksze. Podobienstwo osobowosci, sprzyjajace wspolnemu spedzaniu czasu, wspolnemu dzialaniu i generalnie harmoni, wydaje sie kluczem do sukcesu.

Moja opinia zrodzila sie na bazie osobistych doswiadczen, moj maz jest Amerykaninem o podobnym do mojego usposobieniu.

Nie sadze ze milosc nie znajaca granic, w doslownym znaczeniu, istnieje pomiedzy doroslymi partnerami. Taka milosc, bezwarunkowa i bezgraniczna, to milosc rodzica do dziecka, jedyna w swoim rodzaju.

Milosc pomiedzy osobami z roznych krajow i kultor jest oczywiscie mozliwa. Gleboka, prawdziwa milosc, choc inna niz milosc do dzieci. Kochajac, ciekawosc kultury kraju Twojego...

Oczywiście, ze jest możliwa międzynarodowa miłość, sama znam kilka takich par :)
teraz jest o nią zdecydowanie łatwiej niż kiedyś - większe możliwości podróżowania i poznawania ludzi z innych krajów.
Jedną z takich historii przydarzyła się mojej serdecznej koleżance. Obecnie mieszkają z Patrickiem w Niemczech i mają dwójkę cudownych dzieciaków.
Jedyne obawy jakie dotyczyły tej miłości to było jak dziadkowie pamiętający przecież wojnę zareagują na Niemca w rodzinie. Kiedyś podpytałam o to koleżankę i na szczęście jej dziadkowie bardzo polubili Patricka i nie mieli żalu o to, że jest Niemcem. I niestety ale jeśli chodzi o czasy wojenne dużo gorzej wspominali Rosjan.
Śmiesznie było jeszcze przed ślubem, gdyż Patrick nie mówił po polsku. Ale przysięgę małżeńską miał opanowaną do perfekcji, był nawet specjalnie egzaminowany przez księdza w tym temacie ;)

Oczywiście, ze jest możliwa międzynarodowa miłość, sama znam kilka takich par :)
teraz jest o nią zdecydowanie łatwiej niż kiedyś - większe możliwości podróżowania i poznawania ludzi z innych krajów.
Jedną z takich historii przydarzyła się mojej serdecznej koleżance. Obecnie mieszkają z Patrickiem w Niemczech i mają dwójkę cudownych dzieciaków.
Jedyne obawy jakie...

Historia ta nie jest o mnie, a o mojej koleżance. Jednak myślę, że bardzo dobrze odzwierciedla powiedzenie, że prawdziwa miłość nie zna granic. Poznali się na studiach. Ona Polka na pierwszym roku, on Turek na Erasmusie w Polsce. Po roku musiał wrócić do Stambułu. Przez kolejne 3 lata odwiedzali się na wakacjach i w miarę możliwości raz jeszcze przy okazji dni wolnych. Kiedy ona była na 5 roku, on skończył studia i postanowił znaleźć pracę w jej mieście. Udało się i zamieszkali razem. Tak był aż do momentu, kiedy ona skończyła studia i została stewardessą. Od dwóch lat ona lata po świecie, a ona nadal mieszka w Krakowie. Widzą się przy każdej możliwej okazji, nawet kiedy ona ma międzylądowanie w Warszawie i kilka wolnych godzin na lotnisku.

Historia ta nie jest o mnie, a o mojej koleżance. Jednak myślę, że bardzo dobrze odzwierciedla powiedzenie, że prawdziwa miłość nie zna granic. Poznali się na studiach. Ona Polka na pierwszym roku, on Turek na Erasmusie w Polsce. Po roku musiał wrócić do Stambułu. Przez kolejne 3 lata odwiedzali się na wakacjach i w miarę możliwości raz jeszcze przy okazji dni wolnych....

Ona do dziś pamięta, że gdy go zobazyła miała na sobie sukienkę w kwiaty i słomkowy kapelusz. On w kilka chwil zauroczył się piękną Polką. Zawsze powtarzał, że w Belgii nie ma tak pięknych kobiet. Romans był gorący jak całe lato. Zakończył się razem z wakacjami, jego wyjazdem do Belgii. Trwał socjalizm, ona nie miała możliwości wyjazdu za nim. Starała się zapomnieć. Wyszła za mąż, prowadziła własny biznes. Mimo sukcesów zawodowych, w życiu prywatnym niezbyt jej się układało. Po rozwodzie, w swoje pięćdziesiąte urodziny, postanowiła do niego napisać list. Bardzo krótko czekała na odpowiedź. On też bezskutecznie próbował ułożyć sobie życie. Miał dwóch synów, ale żona opuściła go dawno temu. Całe życie wracał myślami do tamtego lata i pięknej Polki, w słomkowym kapeluszu. Po krótkiej listowniej korespondencji przyjechał do Polski. Kupił domek nad jeziorem. Zamieszkali razem. Niestety, po kilku latach rozeszli się. Ale... Na jedno lato przyjechał do nich jego syn. Bardzo zaprzyjaźnił się z jej córką. Potem wyjechał, a odległość i rozstanie rodziców rozluźniła ich relację. Mimo to wiem, że cały czas o sobie myślą. Każde z nich próbuje ułożyć sobie życie we własnej ojczyźnie. Minęło już sporo czasu a młodzi dalej wspominają lato w domku nad jeziorem. Może kiedyś, gdzieś z Polski, zostanie wysłany kolejny list, zaadresowany do odbiorcy w Belgii.

Ona do dziś pamięta, że gdy go zobazyła miała na sobie sukienkę w kwiaty i słomkowy kapelusz. On w kilka chwil zauroczył się piękną Polką. Zawsze powtarzał, że w Belgii nie ma tak pięknych kobiet. Romans był gorący jak całe lato. Zakończył się razem z wakacjami, jego wyjazdem do Belgii. Trwał socjalizm, ona nie miała możliwości wyjazdu za nim. Starała się zapomnieć. Wyszła...

Ona do dziś pamięta, że gdy go zobazyła miała na sobie sukienkę w kwiaty i słomkowy kapelusz. On w kilka chwil zauroczył się piękną Polką. Zawsze powtarzał, że w Belgii nie ma tak pięknych kobiet. Romans był gorący jak całe lato. Zakończył się razem z wakacjami, jego wyjazdem do Belgii. Trwał socjalizm, ona nie miała możliwości wyjazdu za nim. Starała się zapomnieć. Wyszła za mąż, prowadziła własny biznes. Mimo sukcesów zawodowych, w życiu prywatnym niezbyt jej się układało. Po rozwodzie, w swoje pięćdziesiąte urodziny, postanowiła do niego napisać list. Bardzo krótko czekała na odpowiedź. On też bezskutecznie próbował ułożyć sobie życie. Miał dwóch synów, ale żona opuściła go dawno temu. Całe życie wracał myślami do tamtego lata i pięknej Polki, w słomkowym kapeluszu. Po krótkiej listowniej korespondencji przyjechał do Polski. Kupił domek nad jeziorem. Zamieszkali razem. Niestety, po kilku latach rozeszli się. Ale... Na jedno lato przyjechał do nich jego syn. Bardzo zaprzyjaźnił się z jej córką. Potem wyjechał, a odległość i rozstanie rodziców rozluźniła ich relację. Mimo to wiem, że cały czas o sobie myślą. Każde z nich próbuje ułożyć sobie życie we własnej ojczyźnie. Minęło już sporo czasu a młodzi dalej wspominają lato w domku nad jeziorem. Może kiedyś, gdzieś z Polski, zostanie wysłany kolejny list, zaadresowany do odbiorcy w Belgii.

Ona do dziś pamięta, że gdy go zobazyła miała na sobie sukienkę w kwiaty i słomkowy kapelusz. On w kilka chwil zauroczył się piękną Polką. Zawsze powtarzał, że w Belgii nie ma tak pięknych kobiet. Romans był gorący jak całe lato. Zakończył się razem z wakacjami, jego wyjazdem do Belgii. Trwał socjalizm, ona nie miała możliwości wyjazdu za nim. Starała się zapomnieć. Wyszła...

Nie zgadzam się z tym. Jestem typową tradycjonalistką i mam konserwatywne podejście do życia ;) czy to dobrze czy nie oceńcie sami.
Tak czy siak, nigdy nie dałabym narzucić sobie jakiejś innej kultury, czy tradycji- Bo dla mnie te nasze, polskie są najpiękniejsze. Chcę zachować to co od zawsze było w mojej rodzinie. Piękne święta, obyczaje- to jest jedna z tych małych szczęśliwych chwil w naszym życiu.
Nie chcę innych nowych, mam swoje. Ich nie odpuszczę i nie jestem w stanie narzucić sobie nowych.
Zdaję sobie sprawę, że takim sposobem ograniczałabym i unieszczęśliwiała taką osobę, dlatego nie wyobrażam sobie związku z obcokrajowcem

Nie zgadzam się z tym. Jestem typową tradycjonalistką i mam konserwatywne podejście do życia ;) czy to dobrze czy nie oceńcie sami.
Tak czy siak, nigdy nie dałabym narzucić sobie jakiejś innej kultury, czy tradycji- Bo dla mnie te nasze, polskie są najpiękniejsze. Chcę zachować to co od zawsze było w mojej rodzinie. Piękne święta, obyczaje- to jest jedna z tych małych...

Moim zdaniem to bardzo ryzykowna miłość. Jednak jeśli uczucie jest prawdziwe, oparte na zrozumieniu, szczerości, wzajemnym szacunku, to może być całkiem fajnie. Taki związek jest bardzo emocjonujący, bogaty kulturowo i z pewnością nie nudny. A kto nie spróbuje ten nie dowie się czy warto...

Moim zdaniem to bardzo ryzykowna miłość. Jednak jeśli uczucie jest prawdziwe, oparte na zrozumieniu, szczerości, wzajemnym szacunku, to może być całkiem fajnie. Taki związek jest bardzo emocjonujący, bogaty kulturowo i z pewnością nie nudny. A kto nie spróbuje ten nie dowie się czy warto...

Tą receptą jest miłość. Jeśli ludzie rzeczywiście się kochają, to nic więcej nie jest potrzebne :)

Tą receptą jest miłość. Jeśli ludzie rzeczywiście się kochają, to nic więcej nie jest potrzebne :)

Kochaj, walcz, nigdy się nie poddawaj.
Znakiem takiej miłości jest jemioła, która w języku kwiatów oznacza "pokonam wszystkie przeszkody".
Miłość trudna, to miłość najpiękniejsza. Rozdzielenie jest testem, który przetrwają tylko te najmocniejsze uczucia.
Myśli skierowane ku drugiej osobie, cierpliwość w oczekiwaniu na kolejne spotkanie, wierność i łapanie każdego kontaktu, choćby listowego.
Prawdziwie kochający połączą się choćby musieli piechotą przebyć setki kilometrów. Recepta na związek na odległość jest jedna - cierpliwe kochaj.

Kochaj, walcz, nigdy się nie poddawaj.
Znakiem takiej miłości jest jemioła, która w języku kwiatów oznacza "pokonam wszystkie przeszkody".
Miłość trudna, to miłość najpiękniejsza. Rozdzielenie jest testem, który przetrwają tylko te najmocniejsze uczucia.
Myśli skierowane ku drugiej osobie, cierpliwość w oczekiwaniu na kolejne spotkanie, wierność i łapanie każdego kontaktu,...

Recepta na miłość- granice są na mapie. Osoby zakochane widzą drugą osobę, a nie obcokrajowca. Kochajmy CZŁOWIEKA. Żyjmy z CZŁOWIEKIEM. A wtedy nie będzie ona nam obcy, lecz z miłości nauczy nas nowej KULTURY i ciekawych DOZNAń

Recepta na miłość- granice są na mapie. Osoby zakochane widzą drugą osobę, a nie obcokrajowca. Kochajmy CZŁOWIEKA. Żyjmy z CZŁOWIEKIEM. A wtedy nie będzie ona nam obcy, lecz z miłości nauczy nas nowej KULTURY i ciekawych DOZNAń