Ja to chyba jestem aspołeczna, bo gdy jestem smutna, nie sięgam po książki.
Nauczyłam się, że zapominanie niczego nie zmieni, że cudze problemy nie naprawią moich.
Ale jest taka historia, którą wtedy wspominam- historia mojego życia. Nie spisana, nie opowiedziana, ale przecież zdarzyła się naprawdę.
Przewijam sobie wdpomnienia, słucham muzyki i robi mi się lepiej, zaczynam wierzyć w siebie. Wiem, że jeśli udało mi się wcześniej, uda się i teraz.

Ja to chyba jestem aspołeczna, bo gdy jestem smutna, nie sięgam po książki.
Nauczyłam się, że zapominanie niczego nie zmieni, że cudze problemy nie naprawią moich.
Ale jest taka historia, którą wtedy wspominam- historia mojego życia. Nie spisana, nie opowiedziana, ale przecież zdarzyła się naprawdę.
Przewijam sobie wdpomnienia, słucham muzyki i robi mi się lepiej, zaczynam...

Każda książka, którą mam przyjemność przeczytać, to ucieczka od problemów, życia. Ucieczka do świata fantastyki, kryminału czy obyczaju. Świat, nawet taki codzienny, w książkach wydaje się ciekawszy od mojego. A problemy zawsze można jakoś rozwiązać. W życiu natomiast jest trudniej.

Każda książka, którą mam przyjemność przeczytać, to ucieczka od problemów, życia. Ucieczka do świata fantastyki, kryminału czy obyczaju. Świat, nawet taki codzienny, w książkach wydaje się ciekawszy od mojego. A problemy zawsze można jakoś rozwiązać. W życiu natomiast jest trudniej.

Dla mnie taką ostoją jest „Akatsuki no Yona” autorstwa Rei Toma rozpuszczona księżniczka jednego dnia traci niemalże wszystko. Zostaje jej niewiele, bo tylko jej własne życie oraz wojownik, który przyrzekł lojalność jej ojcu. Czy może mu zaufać? Zatracam się w historii na całego, pozwala mi poczuć dreszczyk emocji, do tego kreska jest bardzo urodziwa. Mogę czytać tę mangę od nowa i od nowa, nie jestem w stanie nudzić się przy niej. Przygodny Yony są ciekawe i dobrze opisane, pozwalają czytelnikowi wczuć się w rolę i popuścić wodze fantazji. Bardzo lubię wyobrażać sobie, że jestem jak Yona i walczę z przeciwnościami losu, pomimo bólu. Muszę iść do przodu, obrać własną ścieżkę, nie mam domu, do którego mogłabym wrócić.

Dla mnie taką ostoją jest „Akatsuki no Yona” autorstwa Rei Toma rozpuszczona księżniczka jednego dnia traci niemalże wszystko. Zostaje jej niewiele, bo tylko jej własne życie oraz wojownik, który przyrzekł lojalność jej ojcu. Czy może mu zaufać? Zatracam się w historii na całego, pozwala mi poczuć dreszczyk emocji, do tego kreska jest bardzo urodziwa. Mogę czytać tę mangę...

Czymże są książki, jeśli nie najlepszą drogą ucieczki? Zwłaszcza dla kogoś, kto musi uciec od samego siebie. Od kiedy tylko pamiętam, rzucałam się w wir cudzego życia, przewracając kolejne kartki. Porzucałam za sobą kolejne awantury w domu, kolejny zawód miłosny i kolejne stracone marzenie, aby przez parę godzin popatrzeć na zupełnie inny świat zupełnie innymi oczyma.

Zatracałam się w opowieściach, od magii Harry’ego Pottera, poprzez gimnazjalne marzenie o Edwardzie Cullenie, aż po trupy w szafie Stephena Kinga, z których brałam tak dużo otuchy – bo nawet najgorsze potwory zostawały zamknięte pomiędzy okładkami. Zawsze wiedziałam, że życie tylko tu i teraz jest o wiele trudniejsze niż to na kartach książek, ale z czasem odkryłam, że moje ucieczki nie tylko były mi potrzebne, ale i konieczne. Uciekałam w inne czasy, żeby, ściśnięta gorsetem, docenić oddychanie pełną piersią. Uciekałam w skomplikowane związki, żeby z większą sympatią popatrzeć na pierwsze, niewinne zauroczenia. Uciekałam w świat wielkiej odpowiedzialności, żeby później ugryźć się w język, kiedy będę miała ochotę ponarzekać na domowe obowiązki.

Uciekałam po to, żeby- paradoksalnie- kiedy było mi zbyt ciężko żyć, nauczyć się robić to lepiej. Starać się bardziej. Wierzyć mocniej. Pokochać samą siebie, taka, jaka jestem i cierpliwie czekać na kogoś, kto to doceni. Więc uciekam wciąż chętnie, ale później odkładam książkę i równie chętnie wracam do miejsca, gdzie to ja jestem głównym bohaterem własnej historii.

Czymże są książki, jeśli nie najlepszą drogą ucieczki? Zwłaszcza dla kogoś, kto musi uciec od samego siebie. Od kiedy tylko pamiętam, rzucałam się w wir cudzego życia, przewracając kolejne kartki. Porzucałam za sobą kolejne awantury w domu, kolejny zawód miłosny i kolejne stracone marzenie, aby przez parę godzin popatrzeć na zupełnie inny świat zupełnie innymi oczyma.

...

Najlepszą książką po jaką można sięgnąć gdy jest smutno i źle, są Baśnie Adnersena. Mama zawsze czytała mi tą dość grubą książkę, od małego potrafiłam wyobrażać sobie rozmaite twory wyobraźni autora. Zostało mi do dzisiaj, sentyment i pamięć. Swoje dzieci na pewno też zarażę owymi bajkami, to wspaniały i bardzo relaksujący sposób na odgonienie od siebie złych myśli i odpoczynek dla ciała oraz ducha.

Najlepszą książką po jaką można sięgnąć gdy jest smutno i źle, są Baśnie Adnersena. Mama zawsze czytała mi tą dość grubą książkę, od małego potrafiłam wyobrażać sobie rozmaite twory wyobraźni autora. Zostało mi do dzisiaj, sentyment i pamięć. Swoje dzieci na pewno też zarażę owymi bajkami, to wspaniały i bardzo relaksujący sposób na odgonienie od siebie złych myśli i...

"Kto czyta, żyje podwójnie". Umberto Eco
Prawdą jest, że książki dają możliwość odskoczni od problemów życia codziennego. Kto lubi czytać, wie, że istnieje świat w którym można się schować i żyć tak jak to sobie wymarzymy.
Ja od zawsze marzyłam, żeby zostać naukowcem, historykiem lub archeologiem. Niestety życie potoczyło się inaczej. Jednak zainteresowania pozostały i to dzięki książkom mogę je rozwijać. Wątek historyczno-sensacyjny z nutką tajemnicy to jest właśnie to co lubię najbardziej. Najlepszym przykładem jest Kod Leonarda da Vinci autorstwa Dana Browna. Przyznam, że kiedy pierwszy raz czytałam tę książkę nie mogłam się oderwać, zapominając o wszelkich obowiązkach. Książka sprawia, że wkraczamy w świat „człowieka renesansu”. Zastanawiamy się o czym wiedział Leonardo malując Mona Lisę czy Ostatnią Wieczerzę. Czy nie zadajemy sobie pytania: A co jeśli istnieją dowody na to, że Jezus miał żonę ? Książka Browna jest bardzo kontrowersyjna. Ludzie wierzący uważają, że godzi ona w honor Kościoła Katolickiego. Mimo to na całym świecie wzbudza ogromne zainteresowanie i chęć poznania historii Świętego Grala. Uważam, że opowieść Browna napisana jest w mistrzowski sposób, bo rozbudza w nas chęć dyskusji, chęć poznania i chęć odkrycia prawdy. Każdy z nas może dzięki tej opowieści poczuć się jak odkrywca, który sam analizuje obrazy Leonarda. Polecam każdemu, kto choć na chwilę chce uciec od życia codziennego, niezależnie czy jest wierzący, czy też nie.

"Kto czyta, żyje podwójnie". Umberto Eco
Prawdą jest, że książki dają możliwość odskoczni od problemów życia codziennego. Kto lubi czytać, wie, że istnieje świat w którym można się schować i żyć tak jak to sobie wymarzymy.
Ja od zawsze marzyłam, żeby zostać naukowcem, historykiem lub archeologiem. Niestety życie potoczyło się inaczej. Jednak zainteresowania pozostały i to...

Literatura jest moim schronem, oderwaniem od negatywnych myśli. Pozwala mi odpocząć, zapomnieć. Czy mam jakąś opowieść, która jest dla mnie najlepsza na trudne chwile? Nie, każde słowo pisane pomaga. Jeśli jednak mam wybór sięgam po Harrego Pottera- bo młody czarodziej zawsze pozwala zapomnieć o świecie. Lubię też" Dumę i uprzedzenie" szczególnie kiedy mój pan Darcy okazuje się nie być ideałem ;)

Literatura jest moim schronem, oderwaniem od negatywnych myśli. Pozwala mi odpocząć, zapomnieć. Czy mam jakąś opowieść, która jest dla mnie najlepsza na trudne chwile? Nie, każde słowo pisane pomaga. Jeśli jednak mam wybór sięgam po Harrego Pottera- bo młody czarodziej zawsze pozwala zapomnieć o świecie. Lubię też" Dumę i uprzedzenie" szczególnie kiedy mój pan Darcy okazuje...

Od kiedy nauczyłam się czytać uciekałam od realnego świata w książki. Jednak, kiedy jest mi naprawdę źle najlepszym rozwiązaniem jest schowanie się w jakimś innym, wykreowanym, magicznym świecie. Pierwszą książka, którą przeczytałam był "Harry Potter", do którego wracam od 12 lat.
Nie znajduję nawet odpowiednich słów, żeby wyrazić jak ważna jest to dla mnie powieść i jak wiele zmieniła w moim życiu. Lubię zanurzać się w niej i wyobrażać sobie wielki zamek z milionem małych wieżyczek, magiczne przejścia na peron 9 i 3/4, gadające zwierzęta i tą magiczną, kojącą atmosferę, która tworzy się podczas czytania. Lubię się skulić, zamknąć drzwi i nie wpuszczać nikogo z zewnątrz do tego świata. Wtedy odpoczywam, oddycham świeższym powietrzem i czuję się silniejszym człowiekiem. Do dzisiaj mam setki zachowanych listów pisanych w przedszkolu do Harrego i reszty bohaterów. I nadal wierzę, że ten bajkowy, niesamowity świat istnieje i kiedyś uda mi się wedrzeć tam przez przypadek.

Od kiedy nauczyłam się czytać uciekałam od realnego świata w książki. Jednak, kiedy jest mi naprawdę źle najlepszym rozwiązaniem jest schowanie się w jakimś innym, wykreowanym, magicznym świecie. Pierwszą książka, którą przeczytałam był "Harry Potter", do którego wracam od 12 lat.
Nie znajduję nawet odpowiednich słów, żeby wyrazić jak ważna jest to dla mnie powieść i jak...

Oczywiście, że stanowi. Czyta się dla przyjemności, ale głównie po to by się oderwać, uciec od rzeczywistości. Jeśli kogoś nie stać na bogate wakacje może poczytać książkę, w której rozwija się gorący romans na jednej z egzotycznych wysp. Kiedy chcemy się po prostu uśmiechnąć pukamy na przykład do drzwi Bridget Jones. Możemy podróżować po świecie z obieżyświatami na miarę Cejrowskiego czy bać się potworów, które za sprawą Lovecrafta czy Kinga zamieszkały pod szafą.
Osobiście lubię świat Lodowego Ogrodu pana Grzędowicza. Można z nim znaleźć wszytko co pozwoli oderwać się od tego co mnie przytłacza i choć na krótki czas przenieść się gdzieś indziej. Trochę humoru i trochę trwogi.

Oczywiście, że stanowi. Czyta się dla przyjemności, ale głównie po to by się oderwać, uciec od rzeczywistości. Jeśli kogoś nie stać na bogate wakacje może poczytać książkę, w której rozwija się gorący romans na jednej z egzotycznych wysp. Kiedy chcemy się po prostu uśmiechnąć pukamy na przykład do drzwi Bridget Jones. Możemy podróżować po świecie z obieżyświatami na miarę...

Bracia Lwie Serce[bookLink]233476|Bracia Lwie Serce[/bookLink] Astrid Lindgren jest moją ukochaną książką od wielu lat. Mimo że jest raczej powieścią do dzieci, nadal zachwyca mnie swoim przesłaniem. Ludzie marzą o życiu. Od setek lat myślą o tym, co jest potem i wciąż nie wiedzą. Snują najstraszniejsze teorie(weźmy chociażby reinkarnację), a Lindgren stworzyła Nangijalę. Przepięknie opisała świat, ludzi i życie dwójki chłopców, ich braterską miłość i walkę o przetrwanie.
Uwielbiam wracać do Nangijali.

Bracia Lwie Serce[bookLink]233476|Bracia Lwie Serce[/bookLink] Astrid Lindgren jest moją ukochaną książką od wielu lat. Mimo że jest raczej powieścią do dzieci, nadal zachwyca mnie swoim przesłaniem. Ludzie marzą o życiu. Od setek lat myślą o tym, co jest potem i wciąż nie wiedzą. Snują najstraszniejsze teorie(weźmy chociażby reinkarnację), a Lindgren stworzyła Nangijalę....

 [bookCover]233476|Bracia Lwie Serce[/bookCover]