Najlepszym i już niejednokrotnie stosowanym przeze mnie sposobem na ucieczkę od codziennych frasunków i kłopotów jest bieg leśnymi ścieżkami. Nie wymaga to wyjeżdżania do wysublimowanych kurortów, ponieważ w centrum mojego miasta znajduje się spory las poprzecinany połaciami wolnej przestrzeni. W tej formie wypoczynku wspaniałych jest wiele rzeczy. Zależnie od pory dnia towarzyszy mi śpiew ptaków, koncert świerszczy, czy spokojne pohukiwanie sowy. Najbardziej lubię biec podczas zachodu słońca kiedy niebo jest istną paletą barw, a wokół mnie rozciąga się zielona kurtyna tworzona przez wznoszące się drzewa. Jednak tym, co sprawiło, że zakochałam się w tym miejscu jest zapach, którego nigdzie indziej nie znajdziemy- woń sosen oraz specyficznej gleby porośniętej tysiącem gatunków roślin.
Ogromną zaletą jest to, że niczego nie muszę planować, ciągle dążę przed siebie pokonując kolejne kilometry pozbywam się bagażu wrażeń z całego dnia, a staję się bogatsza w naturalne polepszacze nastroju- endorfiny.
Wbrew pozorom taka aktywność daje wytchnienie nie tylko psychice, ale także całemu ciału- szczególnie po powrocie do domu i ciepłej kąpieli przy akompaniamencie relaksującej muzyki. Po takiej przebieżce człowiek czuje się jak po wizycie w najlepszym Spa.

Najlepszym i już niejednokrotnie stosowanym przeze mnie sposobem na ucieczkę od codziennych frasunków i kłopotów jest bieg leśnymi ścieżkami. Nie wymaga to wyjeżdżania do wysublimowanych kurortów, ponieważ w centrum mojego miasta znajduje się spory las poprzecinany połaciami wolnej przestrzeni. W tej formie wypoczynku wspaniałych jest wiele rzeczy. Zależnie od pory dnia...

Moje ulubione miejsce znajduje się w moim rodzinnym mieście. Istnieje u nas niewielki port rzeczny. Wieczorami robi się już mniej tłoczno, więc tam przychodzę. Wtedy panuje cisza i spokój. Siadam sobie na kamiennych schodkach i się rozluźniam. Najbardziej uspokaja mnie bliski kontakt z naturą i kojący szum rzeki. Od czasu do czasu przeleci ptak, a pod wodą widać pływające ryby. Czasami zerwie się lekki wietrzyk, a ja oddycham głęboko i medytuję. Czuję wtedy niezwykłą błogość. W owym czasie słyszę własne myśli, bezkarnie planuję i marzę. Tu znajduję rozwiązanie swoich problemów i łapię zdrowy dystans, ten do codziennego dnia, ale także do świata. Problemy, które wydają mi się nie do pokonania, nagle stają się proste do rozwiązania.

Moje ulubione miejsce znajduje się w moim rodzinnym mieście. Istnieje u nas niewielki port rzeczny. Wieczorami robi się już mniej tłoczno, więc tam przychodzę. Wtedy panuje cisza i spokój. Siadam sobie na kamiennych schodkach i się rozluźniam. Najbardziej uspokaja mnie bliski kontakt z naturą i kojący szum rzeki. Od czasu do czasu przeleci ptak, a pod wodą widać pływające...

Do mojego miejsca jest niedaleko. Wystarczy dyskretnie zwinąć z szafy gruby ręcznik, pozamykać domownikom drzwi pokojów, w których aktualnie przebywają i wślizgnąć się do łazienki.
Pod prysznic (albo nawet lepiej, do wanny!). Gdy się nie ma co się lubi to się lubi co się ma :).
Z rur leci gorąca woda, łazienka paruje, lustro pokryła mgła. Kropelki osadzają się powoli na płytkach, a Alfea szturcha palcem u nogi wodę z wanny, lub brodzik pod prysznicem (co by nie wejść pod zbyt gorący strumień). Zanurzam się w wodospadzie/strumieniu/kaskadzie wody i...
zaczynam pod prysznicowo-wanienny śpiew jazgocząco-skrzeczący.
Co za odprężenie! Relaks, aromaterapia, połączona z aquaterapią i audio...morderstwem (cóż...).
A pomysłów ile się ma! Więcej niż podczas siedzenia w świątyni dumania! (tj. na tronie...).
Mrrr... rozmarzyłam się, idę pod prysznic :).

Do mojego miejsca jest niedaleko. Wystarczy dyskretnie zwinąć z szafy gruby ręcznik, pozamykać domownikom drzwi pokojów, w których aktualnie przebywają i wślizgnąć się do łazienki.
Pod prysznic (albo nawet lepiej, do wanny!). Gdy się nie ma co się lubi to się lubi co się ma :).
Z rur leci gorąca woda, łazienka paruje, lustro pokryła mgła. Kropelki osadzają się powoli na...

Dla mnie miejscem takiego odosobnienia jest las obok domu mojej babci. jest tam zawsze cisza i spokój. Tylko ja, książka i hamak. Czuję się tam tak zrelaksowana i bezpieczna, że bez żadnego problemu wyłączam się od codziennych spraw i zatapiam w moje drugie życie, które prowadzę z bohaterami moich książek. Gdyby nie takie miejsca i książki pewnie ciągle żylibyśmy naszymi problemami i stresem, a nie wychodzi nam to na zdrowie więc ciesze się, że większość z nas ma takie swoje miejsce.

Dla mnie miejscem takiego odosobnienia jest las obok domu mojej babci. jest tam zawsze cisza i spokój. Tylko ja, książka i hamak. Czuję się tam tak zrelaksowana i bezpieczna, że bez żadnego problemu wyłączam się od codziennych spraw i zatapiam w moje drugie życie, które prowadzę z bohaterami moich książek. Gdyby nie takie miejsca i książki pewnie ciągle żylibyśmy naszymi...

Wszyscy wiedzą, że miejsce w którym człowiek naprawdę zażywa relaksu musi być miejscem odosobnienia. Ja też mam takie miejsce. Zawsze udaje się tam sam. Wejście do mojego azylu ukryte jest w moim regale pomiędzy szafką na ubrania a półką z płytami CD. W tym miejscu zawsze odkładam moją aktualną lekturę. Wystarczy, że wezmę książkę do ręki odchyle okładkę i zacznę czytać a wtedy otwiera się moje kraina relaksu. Ten świat jest mój, jest zawsze taki jakim chcę aby był. Ktoś powie, że to świat bohaterów albo autora, ale to nie prawda. Jest mój ponieważ ja decyduje o jego ostatecznym wyglądzie. Nawet jeśli autor stwierdzi, że jedna z postaci nosi czerwoną sukienkę, to ja ostatecznie określam jej fason i długość. A gdyby nadal toczył batalie o świat, w którym aktualnie przebywam i określił również fason i długość kreacji a nawet z przypływie emocji, wczuwając się w rolę mistrza rękodzieła, z jubilerską precyzją opisał dodatki jaki ma na sobie pani w czerwieni to i tak ja ostatecznie decyduję o tym czy sukienka się dobrze układa oraz czy jego misteryjnie wykonane dodatki w ogóle do niej pasuję. Wojnę o ten świat zawsze wygrywam ja. Za każdym razem kiedy czytam znajduję się w moim miejscy wytchnienia, czyli w świecie, który jest taki jaki sobie wyobrażam. A najpiękniejsze w tym wszystkim jest to, że mogę mój azyl zabrać gdzie tylko zechcę. Bo moje miejsce jest wszędzie tam gdzie jestem ja – czytający.

Wszyscy wiedzą, że miejsce w którym człowiek naprawdę zażywa relaksu musi być miejscem odosobnienia. Ja też mam takie miejsce. Zawsze udaje się tam sam. Wejście do mojego azylu ukryte jest w moim regale pomiędzy szafką na ubrania a półką z płytami CD. W tym miejscu zawsze odkładam moją aktualną lekturę. Wystarczy, że wezmę książkę do ręki odchyle okładkę i zacznę czytać a...

dom mam i jestem tam!

dom mam i jestem tam!

dom moich rodziców, tam zawsze czuję się jak dziecko, moi rodzice zawsze pośmieją się z moich problemów, które od razu u nich spadają do zerowej pozycji, zawsze poklepią mnie po plecach i ustawią mnie do pionu. Po wizycie u nich zawsze czuję się spokojniejsza, lżejsza i bardziej szczęśliwa

dom moich rodziców, tam zawsze czuję się jak dziecko, moi rodzice zawsze pośmieją się z moich problemów, które od razu u nich spadają do zerowej pozycji, zawsze poklepią mnie po plecach i ustawią mnie do pionu. Po wizycie u nich zawsze czuję się spokojniejsza, lżejsza i bardziej szczęśliwa

Wytchnienie zawsze znajduję na łonie przyrody. Najczęściej takim miejscem są okolice Jeziora Maltańskiego, bo mieszkam w pobliżu. Przeprowadzone badania wpływu kolorów na ludzką psychikę wykazują, że zieleń ma kojący wpływ na układ nerwowy, działa relaksacyjnie i odstresowująco. Jestem dowodem, że naukowcy się nie mylą. Zieleń roślin pachnąca świeżością, melodyjny śpiew ptaków,przyglądanie się kształtom liści, różnorodnym owadom i innym żyjątkom, załatwiających swoje własne "domowe" interesy, kołysanie swego wnętrza wraz z ruchem tafli jeziora powodują, że odcinam się od moich bieżących spraw. Odprężona, wyciszona, rozluźniona pogrążam się w myślach...Bez końca mogłabym tak medytować...

Wytchnienie zawsze znajduję na łonie przyrody. Najczęściej takim miejscem są okolice Jeziora Maltańskiego, bo mieszkam w pobliżu. Przeprowadzone badania wpływu kolorów na ludzką psychikę wykazują, że zieleń ma kojący wpływ na układ nerwowy, działa relaksacyjnie i odstresowująco. Jestem dowodem, że naukowcy się nie mylą. Zieleń roślin pachnąca świeżością, melodyjny śpiew...

Och, jasne, że mam takie miejsce. Jest to moja wyobraźnia.
Nie muszę pakować jej do walizki, zawsze jest pod ręką, nie obrazi się na mnie i jej nie zgubię. Mogę korzystać z jej zasobów wszędzie - w samochodzie, kościele, pod prysznicem, na basenie, w sklepie...
Moja wyobraźnia to nieodłączny element zastanawiania się na życiem, bo jak inaczej mam sobie wyobrazić jak wychodzę za mąż? Jak będę wyglądać za 10 lat? Jak mam inaczej dokonać szybko wszystkich za i przeciw, jeśli kartka nie pokaże mi wszystkich konsekwencji złego wyboru?
Dlatego właśnie moim ukochanym miejscem est moja wyobraźnia, bo dzięki niej mogę zastanawiać się nad sensem życia we własnym pokoju, 4 dystrykcie, Hogwarcie, ETAPIE, Cilmore Cove itd...

Och, jasne, że mam takie miejsce. Jest to moja wyobraźnia.
Nie muszę pakować jej do walizki, zawsze jest pod ręką, nie obrazi się na mnie i jej nie zgubię. Mogę korzystać z jej zasobów wszędzie - w samochodzie, kościele, pod prysznicem, na basenie, w sklepie...
Moja wyobraźnia to nieodłączny element zastanawiania się na życiem, bo jak inaczej mam sobie wyobrazić jak...

Jakby to powiedzieć, żeby nie urazić tych bardziej wrażliwych...Najlepszym miejscem na przemyślenia jest toaleta. Ale nie taka publiczna , o nie. Toaleta we własnym domu. W toalecie myśli przychodzą same, wtedy można realnie spojrzeć na sprawy, które spychamy do podświadomości. W małym pomieszczeniu, często bez okien , siedząc w bezruchu, możemy być zupełnie szczerzy. Nie musimy udawać, bo nie ma przed kim. Toaleta przymnie wszystkie westchnienia żalu, za nierozwiązanymi sprawami, oraz uśmiech , na myśl o miłych rzeczach. Toaleta ukryje nas przed światem, a czasem przygotuje na konfrontację.W toalecie jesteśmy zupełnie sami z naszymi myślami.

Jakby to powiedzieć, żeby nie urazić tych bardziej wrażliwych...Najlepszym miejscem na przemyślenia jest toaleta. Ale nie taka publiczna , o nie. Toaleta we własnym domu. W toalecie myśli przychodzą same, wtedy można realnie spojrzeć na sprawy, które spychamy do podświadomości. W małym pomieszczeniu, często bez okien , siedząc w bezruchu, możemy być zupełnie szczerzy. Nie...