Tamtej nocy wyszłam do Niego. Czułam się jak w obcym wcieleniu, lżejsza i czuła. Żaden chaos nie mógł odjąć mojej ciekawości. Schodziłam po schodach jak mały wróbelek. W jednej chwili wybiegłam przed siebie, wprost na Niego. Miał gołe stopy, czarne, zmechacone włosy i bardzo brudne ciało. Niedbałym ruchem rąk pozbawiał piór tamtej kury. W pewnej chwili dostrzegł mych oczu. Czułam, jak moje wnętrze zajmuje przyjemny Ogień. Upuścił jeszcze żywą kurę i zrobił krok w moją stronę. Wzrok spokojny jak woda; z ust zwisały ubrudzone krwią pióra. Gdy podszedł bliżej czułam zapach ziemi i mokrych kwiatów. Nagle zaczął biec przed siebie jak pies, w którego stronę ktoś strzela. Otarł się o mnie przypadkiem, a moje oczy zdawały się widzieć Krwawe Niebo. Nastała Ciemność.
Nie mogłam pisnąć słówkiem o Chłopcu, który każdej nocy nawiedza naszą wieś. Dziwne uczucie przynależności kazało milczeć. Kolejnej nocy wyglądałam go zza firan mojego pokoju, ale nie zjawił się tej, ani następnej. Ludzie we wsi zaczęli gadać. Był spokój. A ja wcale nie czułam się lepiej. Chłopiec zasiedlił swój kształt w mojej głowie.
Miałam koszmar (dziwny sen). Stałam nad brzegiem jeziora, wsłuchując się w swoje serce. Wtedy jeszcze je miałam. Czułam na plecach czyjś nierówny oddech. Gdy oparłam się z wolna poczułam miękką sierść i zapach czegoś, co przypominało bezdomnego psa. Odwróciłam się i zobaczyłam człowieka z głową wilka. W powietrzu unosił się popiół i zapach śmierci.
Nigdy się nie obudziłam.

Tamtej nocy wyszłam do Niego. Czułam się jak w obcym wcieleniu, lżejsza i czuła. Żaden chaos nie mógł odjąć mojej ciekawości. Schodziłam po schodach jak mały wróbelek. W jednej chwili wybiegłam przed siebie, wprost na Niego. Miał gołe stopy, czarne, zmechacone włosy i bardzo brudne ciało. Niedbałym ruchem rąk pozbawiał piór tamtej kury. W pewnej chwili dostrzegł mych oczu....

Był piątkowy poranek, gdy razem z bratem, wybraliśmy się na wagary na wilczą polanę. Miejsce całkiem zwyczajne, oddalone od miasta o kilka kilometrów, ale groźne. Znaleziono w tamtej okolicy już kilka martwych osób. Za każdym razem sprawa szybko cichła, a powodem zgonu było rozszarpanie przez dzikie zwierze.
Większość dnia minęła nam całkiem zwyczajnie. Zbieraliśmy grzyby i borówki. Nie wiedziałam dokładnie która była godzina, gdy usłyszeliśmy warkot silników. Chcieliśmy się wycofać i schować w najbliższych krzakach, a stamtąd zbiec ku rzece, która płynęła niedaleko. Jak to zwykle bywa, niektórzy mają pech. Zanim zrobiłam trzy kroki poczułam ból i okazało się, że skręciłam kostkę. Damian w momencie znalazł się koło mnie i cudem zdążył donieść mnie w bezpieczne miejsce. Musieliśmy poczekać. Najpierw na polanę wjechały trzy krosy, potem terenowe samochody. Musieli nas nie zauważyć, bo motocykliści wyszarpali z samochodu dwóch typków. Zaraz potem z innego wozu wyciągnięto trzy wielkie psiska.
Wszystko byłoby dobrze, gdyby jedno z tych bydląt nie rozejrzało się i nie zaczęło iść w naszą stronę. Przerażenie szybko ustąpiło, gdy rozpoznałam w zwierzaku Maksa - moją maskotkę - wilczura niemieckiego.
Czy historia dobrze się skończyła? Poza tym, że razem z bratem dostaliśmy od ojca "wieczny szlaban" za narażanie się i wagary dowiedzieliśmy się, że w naszej okolicy mafia od dawna dokonuje samosądów, a nasz ojciec jest jednym z nich. Czegoś takiego raczej się nie spodziewaliśmy.

Był piątkowy poranek, gdy razem z bratem, wybraliśmy się na wagary na wilczą polanę. Miejsce całkiem zwyczajne, oddalone od miasta o kilka kilometrów, ale groźne. Znaleziono w tamtej okolicy już kilka martwych osób. Za każdym razem sprawa szybko cichła, a powodem zgonu było rozszarpanie przez dzikie zwierze.
Większość dnia minęła nam całkiem zwyczajnie. Zbieraliśmy grzyby...

Pani Zosia od zawsze sprzedawała żurek swojskiej roboty przed okolicznym sklepem. Gdy pewnego dnia zniknęła, bardzo się zaniepokoiłam. Ponieważ zawsze była dla mnie bardzo miła, postanowiłam ją odwiedzić. Od pań sprzedawczyń dostałam adres.
Idę i zastaję otwarte drzwi. Pani Zosia siedzi na krześle, coś usiłuje mi powiedzieć. Nie udaje jej się to jednak, bo jest zakneblowana.. Wybiegam z domu i dzwonię na policję. Przyjeżdżają za chwilę. Uwalniają kobietę i zawożą na komisariat. Pani Zosia jest bardzo słaba i odwodniona, nie może chodzić. Jestem w szoku.
Okazało się, że pani Zosia oprócz żurku handlowała marihuaną. Chciała pomóc dzieciom i dorobić do emerytury. Ponieważ nie sprzedała zioła w terminie i zmokło na deszczu,to straciło swe właściwości. Osoba, która dostarczała jej towar szantażowała rodzinę, bo chciała odzyskać pieniądze.
Przypadkowo uratowałam jej życie, ale niestety będzie oskarżona o sprzedaż marihuany. Aresztowano stręczyciela, który wykorzystywał starsze, często nieświadome konsekwencji kobiety do sprzedawania marihuany.Miał też pomocników. Nieświadomie rozpracowałam szajkę .

Pani Zosia od zawsze sprzedawała żurek swojskiej roboty przed okolicznym sklepem. Gdy pewnego dnia zniknęła, bardzo się zaniepokoiłam. Ponieważ zawsze była dla mnie bardzo miła, postanowiłam ją odwiedzić. Od pań sprzedawczyń dostałam adres.
Idę i zastaję otwarte drzwi. Pani Zosia siedzi na krześle, coś usiłuje mi powiedzieć. Nie udaje jej się to jednak, bo jest...

Postanowiłam zarobić trochę pieniędzy na wyjazd wakacyjny do Hiszpanii. Akurat przypadkiem znalazłam w lokalnej gazecie ogłoszenie o pracy na plantacji truskawek, oddalonej 15 km od mojej miejscowości. Nie namyślając się długo, pojechałam tam i zostałam przyjęta przy zbiorze tych smacznych owoców. Praca była ciężka, ale widmo zarobienia jakichkolwiek pieniędzy rekompensowało mi ból fizyczny, trud i pot w skwarze. Tego roku lato było wyjątkowo upalne. Pewnego dnia właścicielka poprosiła mnie, bym poszła do dodatkowe koszyki. Miałam iść do szopy, która znajdowała się niedaleko plantacji. Będąc już blisko dostrzegłam w oddali niewielką przybudówkę. A że z natury jestem niezwykle ciekawską osóbką, postanowiłam się najpierw udać tam. Przez szparę dostrzegłam kilka młodych dziewczyn. Jedna z nich podeszła i zaciągając z ukraińskim akcentem poprosiła o pomoc. Okazało się, że miały tu pracować, a tak naprawdę są tu przetrzymywane i miały zostać przewiezione do Holandii do Dzielnicy Czerwonych Latarni. Bez namysłu wykręciłam numer policji....

Postanowiłam zarobić trochę pieniędzy na wyjazd wakacyjny do Hiszpanii. Akurat przypadkiem znalazłam w lokalnej gazecie ogłoszenie o pracy na plantacji truskawek, oddalonej 15 km od mojej miejscowości. Nie namyślając się długo, pojechałam tam i zostałam przyjęta przy zbiorze tych smacznych owoców. Praca była ciężka, ale widmo zarobienia jakichkolwiek pieniędzy...

Zaczęło się od włamania do piwnicy w pewnym wieżowcu w pewnym mieście. Z piwnicy zniknął nie najnowszy rower górski oraz stary kuchenny taboret, który z racji ubytku w siedzisku, wylądował w podziemiach niemalże zapomniany przez Pana X. Na dowód, że faktycznie ów taboret nie istniał w jego świadomości, niech będzie fakt, iż kradzieży mebla nigdy nie zgłosił policji, a jego brak odkrył dopiero kilka tygodni po umorzeniu śledztwa przez kryminalnych.

Pan X mocno odczuł stratę roweru. Był z nim mocno związany. Głównie emocjonalnie. Przeżyli razem wiele wspólnych przygód, przejechali setki kilometrów, widzieli wiele. Co zdziwiło Pana X, a czego nie podchwycili śledczy to, to, że rower w momencie kradzieży nie był na chodzie. Lewa dętka przebita, prawe koło mocno zósemkowane, tak więc złodziej raczej na nim nie odjechał. Zastanawiała też kradzież starego taboretu. Przecież prowadzić rower i dźwigać taboret – toż to więcej niż głupota. Wtedy Pan X coś zrozumiał. Przecież złodziej wcale nie musiał być z zewnątrz. A jeśli, to któryś z sąsiadów?

X, uzbrojony w latarkę, zaczął chodzić od jednych piwnicznych drzwi do drugich i przez szpary zaglądał do środka. Za ósmym podejściem coś zwróciło jego uwagę. Znajomy kształt mignął mu w bladym snopie światła. Przyjrzał się uważniej. Tak! Przecież to jego wyszczerbiony taboret. Nie ma co do tego wątpliwości. Z miejsca wystukał na telefonie 112 i czekając na połączenie szepnął sam do siebie:
- No, Panie Y, tego się po panu nie spodziewałem.

Zaczęło się od włamania do piwnicy w pewnym wieżowcu w pewnym mieście. Z piwnicy zniknął nie najnowszy rower górski oraz stary kuchenny taboret, który z racji ubytku w siedzisku, wylądował w podziemiach niemalże zapomniany przez Pana X. Na dowód, że faktycznie ów taboret nie istniał w jego świadomości, niech będzie fakt, iż kradzieży mebla nigdy nie zgłosił policji, a jego...

Wracałem do domu grubo po 20. Światła lamp ledwo się zażyły. Wchodziłem do ciemnej uliczki kiedy poczułem tylko szarpnięcie do tylu i ból w głowie. Zapadła ciemność przed oczami. Kiedy je otworzyły usłyszałem tylko warkot silnika. Podskakiwałem co chwile, ręce miałem skrępowane. Szybko rozejrzałem się po otoczeniu ujrzałem butelkę z jakimś płynem. Po kilku nieudanych próbach usiadłem odkręciłem butelkę i ją przekręciłem. Przez małą dziurkę sączył się płyn z nadzieją że ktoś mnie odnajdzie...

Wracałem do domu grubo po 20. Światła lamp ledwo się zażyły. Wchodziłem do ciemnej uliczki kiedy poczułem tylko szarpnięcie do tylu i ból w głowie. Zapadła ciemność przed oczami. Kiedy je otworzyły usłyszałem tylko warkot silnika. Podskakiwałem co chwile, ręce miałem skrępowane. Szybko rozejrzałem się po otoczeniu ujrzałem butelkę z jakimś płynem. Po kilku nieudanych...

24 maj 2015 godz 17 przystanek autobusowy,mężczyzna wyciąga pistolet,i kieruje ją prosto w twarz drugiego scena jak z filmu pada strzał,ofiara pada nieruchomo na ziemię,powstaje kałuża krwi sprawca rzuca narzędzie zbrodni,i ucieka.Biegnę ile sił w nogach nie mogę przecież pozwolić mu uciec.Dopadam go nieopodal rzeki jakoś nie przyszło mi do głowy że mnie też może zabić.Ale on nic nie robi jest w szoku,widzę jego przerażenie i zdenerwowanie wygląda jak zwierzyna zapędzona w pułapkę.Wyciąga w moim kierunku rękę i pokazuje jakieś pudełko,łamiącym się głosem mówi "Musiałem to zrobić,on zasłużył sobie,ja mogłem liczyć tylko na siebie.On zabił moje dziecko moje jedyne dziecko,moją córeczkę malutką,nie mam już nikogo,przez niego.Dlatego" W tym momencie otwiera pudełko i połyka jego zawartość.Widzę jak jego oczy gasną ostatkiem sił powtarza kilka razy imię Alice,i pada na ziemię.

24 maj 2015 godz 17 przystanek autobusowy,mężczyzna wyciąga pistolet,i kieruje ją prosto w twarz drugiego scena jak z filmu pada strzał,ofiara pada nieruchomo na ziemię,powstaje kałuża krwi sprawca rzuca narzędzie zbrodni,i ucieka.Biegnę ile sił w nogach nie mogę przecież pozwolić mu uciec.Dopadam go nieopodal rzeki jakoś nie przyszło mi do głowy że mnie też może zabić.Ale...

Dzień jak co dzień , lecz gdy zobaczyłam mojego przyjaciela który przede mną ucieka po szkole i wraca zmęczony? Postanowiłam mu się przyjrzeć i poszłam za nim i dotarłam do opuszczonej chatki która była na ogródkach nie daleko mojego domu. Gdy wszedł do chatki, ja schowałam się w kącie. A mój przyjaciel bierze jakieś tabletki i kładzie się na podłodze, gdzie następnie dostaje drgawek. A ja biegnę po pomoc, jestem w połowie drogi gdy nagle słyszę krzyk i wracam do niego, lecz go już nie ma. W następnych dniach sytuacja się powtarza, postanawiam mu pomóc, i gdy następnego dnia go spotykam pytam go czy nie pójdziemi na ping-ponga, ale on niby ma korki z angielskiego. Przyjaciele odsuwają się od niego ale ja go nie zostawię, na dodatek staje się coraz bardziej agresywny. Aż pewnego dnia oskarżył mnie o kradzież zeszytu. Gniew we mnie potęgował i niewytrzymałam ukradłam mu tabletki. Gdy wróciłam do domu i robiłam zadanie domowe na następny dzień usłyszałam karetkę i zauważyłam jego rodziców obok. Na następny dzień przychodzę do niego w szpitalu, a tam go nie ma, łóżko pościelone, mówię sobie na pewno go przenieśli, obraca się i widzę jego rodziców na drugim końcu szpitalnego korytarza. Chciałabym do nich podejść aż tu nagle zobaczyłam zwłoki okryte prześcieradłem ale zobaczyłam jego ramię a na nim znamię takie samo jak miał mój przyjaciel. Gdy doszłam do jego rodziców dowiedznałam się że umarł bo był ciężko chory, chodził do opuszczonej chatki by tam brać leki, w domu nie mógł patrzeć jak rodzice się nad nim litują, przyjaciół odtrącił by nie współczuli. Karetka została wezwana przez starszą panią która przechodziła obok, lekarze nie zdążyli i zmarł. Dowiedziałam się też że zwłoki które widziałam wcześniej to on. Wszyscy myśleli że zmarł z powodu braku regularnego brania tabletek, a prawda jest jeszcze bardziej straszniejesza - prawdziwą przyczyną zgonu byłam Ja.

Dzień jak co dzień , lecz gdy zobaczyłam mojego przyjaciela który przede mną ucieka po szkole i wraca zmęczony? Postanowiłam mu się przyjrzeć i poszłam za nim i dotarłam do opuszczonej chatki która była na ogródkach nie daleko mojego domu. Gdy wszedł do chatki, ja schowałam się w kącie. A mój przyjaciel bierze jakieś tabletki i kładzie się na podłodze, gdzie następnie...

Wszystko zaczęło się od drobnych kradzieży z naszych biurek w pracy. Ginęły cukierki, batony oraz ciasteczka pozostawione na noc. Z czasem z naszego biurowego open space zaczął ginąć papier ksero, długopisy oraz zakreślacze we wszystkich możliwych kolorach. Na początku sprawę bagatelizowaliśmy, z czasem zgłosiliśmy drobne kradzieże administratorowi budynku. O całą sytuację wszyscy wówczas zgodnie obwiniliśmy serwis sprzątający lub osoby pracujące w innych działach w czasie naszej popołudniowej nieobecności. Administrator biura rozesłał do wszystkich wiadomość mailową z informacją o możliwości zgłoszenia dalszych kradzieży na policję oraz zwrócił uwagę pracownikom porządkowym. Mijały kolejne dni, my celowo zostawiając "fanty", zastanawialiśmy się dlaczego w dalszym ciągu one giną. Wszystko się wyjaśniło dopiero dwa tygodnie później, kiedy to dowiedzieliśmy się o śmierci jednego z nocnych ochroniarzy, który w leciwym już wieku dostał zawału serca. Kradzieże ustały.

Sprawa rozwiązana? Okazuje się, że nie. Niedługo po śmierci pana Tadeusza w jednym z pomieszczeń socjalnych znaleziono ciało dziewczynki, która najprawdopodobniej umarła z głodu. Policja zidentyfikowała ją jako zaginioną, głuchoniemą wychowankę pobliskiego Domu Dziecka.

Dziecięce obrazki namalowane markerami i przyklejone naszą biurową taśmą do ściany, budzą we mnie grozę po dzień dzisiejszy..

Wszystko zaczęło się od drobnych kradzieży z naszych biurek w pracy. Ginęły cukierki, batony oraz ciasteczka pozostawione na noc. Z czasem z naszego biurowego open space zaczął ginąć papier ksero, długopisy oraz zakreślacze we wszystkich możliwych kolorach. Na początku sprawę bagatelizowaliśmy, z czasem zgłosiliśmy drobne kradzieże administratorowi budynku. O całą sytuację...

Małe podmiejskie osiedle domków jednorodzinnych. Popołudniowy upał. Nie padało chyba od miesiąca, kurz z drogi dojazdowej unosi nawet przy chodzeniu a co dopiero jak przejedzie samochód. Podjeżdżam samochodem pod garaż staram się jechać tak, żeby unoszący się spod kół kurz nikomu nie przeszkadzał, ale sąsiad chyba dzisiaj wstał lewą nogą bo ewidentnie wykrzykuje coś w moją stronę, grozi pięścią. Odwracam się i wchodzę do domu. Po 10 minutach dzwonek do drzwi. To sąsiad, stoi i krzyczy coś o kurzu, upale, debilach w samochodach…więcej nie pamiętam. Budzę się, leżę na podłodze jakiegoś pomieszczenia, wkoło jest ciemno, zimno i wilgotno, nie mogę otworzyć jednego oka, nie wiem co się dzieje i gdzie jestem. Nagle słyszę jakiś szmer z prawej strony, próbuje wstać nie dam razy kręci mi się w głowie. Na czworaka staram się dotrzeć do miejsca z którego słyszę dochodzące jęki, w końcu rękami namacałem jakieś związane i zakneblowane ciało. Rozluźniam knebel i słyszę głos swojej żony. Okazuje się, że sąsiad przeszedł załamanie nerwowe i nawet najmniejszy pretekst wyprowadzał go z równowagi a dzisiaj szczególnie dokuczał mu upał i pył unoszący się z drogi, który wpychał się do oczu , nosa i ust. Jednym słowem nie wytrzymał, po moim przejeździe ogarnęła go furia i postanowił ją na kimś wyładować a tym kimś okazałem się ja. Przyszedł do nas dał mi w nos po czym zemdlałem. Resztę dopowiedziała mi zona, sąsiad nas po prostu porwał i uwięził w piwnicy swojego domu. Co dalej z nami będzie?

Małe podmiejskie osiedle domków jednorodzinnych. Popołudniowy upał. Nie padało chyba od miesiąca, kurz z drogi dojazdowej unosi nawet przy chodzeniu a co dopiero jak przejedzie samochód. Podjeżdżam samochodem pod garaż staram się jechać tak, żeby unoszący się spod kół kurz nikomu nie przeszkadzał, ale sąsiad chyba dzisiaj wstał lewą nogą bo ewidentnie wykrzykuje coś w moją...