Biografia pisana przez bliskiego? Tylko jedno przychodzi mi na myśl. Może nie jest to zbyt oryginalne, lecz dotyczy naprawdę Wielkiego Człowieka. Mam na myśli "Świadectwo". Ksiądz Stanisław Dziwisz, najbliższy współpracownik, rodak i co najważniejsze przyjaciel Świętego Jana Pawła II opisał jego życie ze swojej perspektywy.
Zaczął od lat "krakowskich", przez pamiętne konklawe w 1978, aż po kres życia tego wyjątkowego Polaka. Szczególnie osobiste jest zakończenie, przepełnione bólem i poczuciem straty.
Ks. Dziwisz opisuje wszystko z ciekawej perspektywy. Jako najbliższe otoczenie papieża, zawsze był dokładnie poinformowany i dostrzegał więcej niż pozostali biografowie Świętego.
Najważniejsza jest w tym postać papieża - całkowicie zawierzającego swe życie Bogu. Czytając, możemy wręcz dotknąć Papieża Słowianina.

Biografia pisana przez bliskiego? Tylko jedno przychodzi mi na myśl. Może nie jest to zbyt oryginalne, lecz dotyczy naprawdę Wielkiego Człowieka. Mam na myśli "Świadectwo". Ksiądz Stanisław Dziwisz, najbliższy współpracownik, rodak i co najważniejsze przyjaciel Świętego Jana Pawła II opisał jego życie ze swojej perspektywy.
Zaczął od lat "krakowskich", przez pamiętne...

Zdzisław Beksiński był postacią nietuzinkową w świecie sztuki i w życiu codziennym. Książka „Zmaganie o Beksińskiego” powstała jeszcze za życia artysty, napisał ją wieloletni przyjaciel oraz marszand Piotr Dmochowski. Obejmuje ona, co prawda 6 lat ze znajomości obu panów, ale świetnie obrazuje relacje, jakie miedzy nimi zachodziły. A należały one do burzliwych-czytamy o kłótniach i zawieranych porozumieniach, złości i wielkich pretensjach, wdzięczności i zaufaniu. Jak to określił autor –byli jak stare małżeństwo. Dmochowski jest zafascynowany Beksem (często go tak nazywa) i jego twórczością. Najchętniej całowałby ziemie, po której stąpał artysta. Właśnie to uwielbienie przekłada się na ośli upór w rozsławieniu twórczości polskiego malarza w Paryżu. Książka nie tylko miała pokazać jak ciężko było się przebić przez francuski mur niechęci wobec dość kontrowersyjnych obrazów, ale miała być wyrazem uznania dla Zdzisława Beksińskiego. Nie ma tu wielkich słów, deklaracji i wyznań. Jest przyjaźń.

Zdzisław Beksiński był postacią nietuzinkową w świecie sztuki i w życiu codziennym. Książka „Zmaganie o Beksińskiego” powstała jeszcze za życia artysty, napisał ją wieloletni przyjaciel oraz marszand Piotr Dmochowski. Obejmuje ona, co prawda 6 lat ze znajomości obu panów, ale świetnie obrazuje relacje, jakie miedzy nimi zachodziły. A należały one do burzliwych-czytamy o...

Od razu pomyślałam o książce "Dziewczyny z powstania". Jedną z bohaterek, które opisuje Anna Herbich, jest jej babcia.
Bardzo wzruszająca opowieść o odwadze i bohaterstwie kobiet żyjących w tamtym czasie. Pozwala spojrzeć na powstanie nie tylko jak na walkę z bronią w ręku. Pokazuje, że nie tylko mężczyźni, którzy poszli walczyć, mieli piekielnie trudne zadania do wykonania.

Od razu pomyślałam o książce "Dziewczyny z powstania". Jedną z bohaterek, które opisuje Anna Herbich, jest jej babcia.
Bardzo wzruszająca opowieść o odwadze i bohaterstwie kobiet żyjących w tamtym czasie. Pozwala spojrzeć na powstanie nie tylko jak na walkę z bronią w ręku. Pokazuje, że nie tylko mężczyźni, którzy poszli walczyć, mieli piekielnie trudne zadania do...

Przed śmiercią mojego dziadka spisałem jego wspomnienia z młodości z okupowanej Warszawy i potem tułaczkę po Włoszech i Anglii aż do powrotu do kraju po wojnie. Zrobiłem to dla swoich przyszłych wnuków, bo ja mogę przekazać córce w formie opowieści rodzinnych, ale z biegiem lat historia się zatrze, a spisana pozostanie na zawsze.

Przed śmiercią mojego dziadka spisałem jego wspomnienia z młodości z okupowanej Warszawy i potem tułaczkę po Włoszech i Anglii aż do powrotu do kraju po wojnie. Zrobiłem to dla swoich przyszłych wnuków, bo ja mogę przekazać córce w formie opowieści rodzinnych, ale z biegiem lat historia się zatrze, a spisana pozostanie na zawsze.

Wiele biografii przedstawia znane osobistości odtwarzając pieczołowicie dokumenty, skupiając się na faktach, relacjach z pierwszej ręki. Dla mnie takie wspomnienia pisane prze przyjaciela to bez wątpienia „Mój przyjaciel zdrajca” Marii Nurowskiej. Choć kojarzyłam ją do czasów lektury z romansami, powieściami obyczajowymi, tutaj przedstawiona historia pułkownika Ryszarda Kuklińskiego, bo o nim mowa, mnie urzekła. Podobał mi się niezwykły ładunek emocjonalny tej historii, postać główną przedstawia ona z szacunkiem, ale i rozsądnym dystansem. Nie gloryfikowała swego przyjaciela, ale potrafiła ukazać jego ludzkie oblicze, chwile słabości, próby które zwycięsko przechodził. Z kart tej książki bił entuzjazm dla jego poczynań, ale i przyciągała synergia na linii Kukliński-autorka. Dlatego tez prócz ściśle historycznych źródeł, stenogramów, dokumentów, sprawozdań z narad i zebrań, których natłok istniał np. w 'Życiu ściśle tajnym”, taki „ludzki”, zwyczajny ogląd postaci pułkownika bardzo przemawia do mojej wyobraźni i tak bardzo mi przypadł do gustu. Pogłębiona psychologizacja bohatera, wnikliwy portret człowieka, którego się osobiście poznało- to z pewnością jest lektura warta uwagi i posiada wyrazisty osobisty rys. Tak jak przyjaciel pisze o przyjacielu- oto jakie podejście do opisywanej przez siebie jednostki powinien reprezentować biograf.

Wiele biografii przedstawia znane osobistości odtwarzając pieczołowicie dokumenty, skupiając się na faktach, relacjach z pierwszej ręki. Dla mnie takie wspomnienia pisane prze przyjaciela to bez wątpienia „Mój przyjaciel zdrajca” Marii Nurowskiej. Choć kojarzyłam ją do czasów lektury z romansami, powieściami obyczajowymi, tutaj przedstawiona historia pułkownika Ryszarda...

Moja mama podrzuciła mi kiedyś książkę niejakiego St John Greene, nabytą na jednej z książkowych wyprzedaży za równiutkie 9,99 zł.Muszę przyznać, że ciekawi mnie tematyka książek o raku, więc prędko się do niej zabrałam.Książka opowiada o liście rzeczy do zrobienia dla synów i męża, którą stworzyła umierająca na raka Katie.Powieść zawiera wspomnienia pisane z narracji Johna.Dowiadujemy się między innymi o młodości dwojga zakochanych w sobie nastolatków, ich miłości do podróżowania i adrenaliny, problemach związanych z dwójką wspaniałych synów.Całość ma na celu oddanie hołdu i czci zmarłej mamie, a także tego, aby pamięć o niej przetrwała na długo w ich sercach.Muszę przyznać, że płakałam w niektórych rozdziałach, kiedy umierająca na łóżku szpitalnym Katie dopisywała kolejne punkty do listy, jak np. nurkowanie w Egipicie, zrobienie ścianki wspinaczkowej dla chłopców itd.Wiedziała, że nie będzie dane jej przeżyć tego z nimi, a mimo to dzielnie pisała i pisała.St John Greene bardzo zbliżył czytelników z postacią swojej żony,poznajemy ją coraz lepiej i przywiązujemy się do niej.Kiedy nadchodzi moment jej śmierci, czujemy się, jakby umierała bliska nam babcia czy ukochany dziadek.To naprawdę wzruszające i niesamowite uczucie.

Moja mama podrzuciła mi kiedyś książkę niejakiego St John Greene, nabytą na jednej z książkowych wyprzedaży za równiutkie 9,99 zł.Muszę przyznać, że ciekawi mnie tematyka książek o raku, więc prędko się do niej zabrałam.Książka opowiada o liście rzeczy do zrobienia dla synów i męża, którą stworzyła umierająca na raka Katie.Powieść zawiera wspomnienia pisane z narracji...

"Nikt nie wyjdzie stąd żywy" - biografia Jima Morrisona napisana przez drugiego z managerów Doorsów i współpracującego z nim dziennikarza. Kto jak kto, ale manager naprawdę może poznać formację artystyczną - łącznie z jej indywidualnościami. Ta historia, mimo że nie stroni od brutalnych faktów (a może właśnie dlatego!), przedstawia Jima tak prawdziwie, że nie sposób tej prawdy nie pokochać.
Człowiek uznany za wielkiego został odmitologizowany, a jego moc - paradoksalnie - jeszcze przez to wzrosła. Tak naprawdę nikt nie lubi nieskazitelnych bohaterów, a w każdym razie nie są nam oni tak bliscy.
Morrison został tu przedstawiony jako człowiek, który mógłby być nam bliski.

Tak, trzeba to uznać za hołd.

"Nikt nie wyjdzie stąd żywy" - biografia Jima Morrisona napisana przez drugiego z managerów Doorsów i współpracującego z nim dziennikarza. Kto jak kto, ale manager naprawdę może poznać formację artystyczną - łącznie z jej indywidualnościami. Ta historia, mimo że nie stroni od brutalnych faktów (a może właśnie dlatego!), przedstawia Jima tak prawdziwie, że nie sposób tej...

Do najbardziej poruszających książek biograficznych zaliczyłabym "Łzy Racheli" autorstwa Beth Nimmo. Darell Scott, Steve Rabey. Poruszające wspomnienia rodziców dedykowane Rachel Scott oraz pozostałym osobom, które straciły życie w brutalnym zamachu Columbine High School. Ujęła mnie w tej książce dojmująca prostota i szczerość uczuć. Postawa Rachel zmusza do refleksji, pokazuje czym jest prawdziwa przyjaźń o którą w dzisiejszych czasach naprawdę jest trudno. Lektura pozwala na chwilę zadumy, żeby zatrzymać się przemyśleć pewne sprawy i wykorzystać każdą daną sekundę.

Do najbardziej poruszających książek biograficznych zaliczyłabym "Łzy Racheli" autorstwa Beth Nimmo. Darell Scott, Steve Rabey. Poruszające wspomnienia rodziców dedykowane Rachel Scott oraz pozostałym osobom, które straciły życie w brutalnym zamachu Columbine High School. Ujęła mnie w tej książce dojmująca prostota i szczerość uczuć. Postawa Rachel zmusza do refleksji,...

Dlaczego Ewa Curie postanowiła opisać życie matki - największej uczonej swoich czasów? Jak potem sama wspominała - nikt inny nie zrobiłby tego lepiej. Mimo że po wielu latach książka ta jest uważana raczej za niemal hagiografię niż biografię (m.in. przez pominięcie związku z Paulem Langevinem), a w Polsce nie ukazała się w całości (wycięto fragmenty korespondencji), uważam, że warto ją przeczytać - w końcu nieczęsto mamy okazję dowiedzieć się z pierwszej ręki, jak to jest dorastać w domu podwójnej noblistki!

Dlaczego Ewa Curie postanowiła opisać życie matki - największej uczonej swoich czasów? Jak potem sama wspominała - nikt inny nie zrobiłby tego lepiej. Mimo że po wielu latach książka ta jest uważana raczej za niemal hagiografię niż biografię (m.in. przez pominięcie związku z Paulem Langevinem), a w Polsce nie ukazała się w całości (wycięto fragmenty korespondencji), uważam,...

Jedną z najpiękniejszych książek biograficznych, jaką zdarzyło mi się czytać, były "Poniedziałkowe dzieci" Patti Smith. Legendarna wokalistka rockowa z wielką czułością odmalowała w niej portret Ameryki z przełomu lat 60-tych i 70-tych, czasów barwnych i szalonych, w których artyści byli królami życia i chcieli zmieniać świat. Przede wszystkim „Poniedziałkowe dzieci” są jednak opowieścią o niezwykłej przyjaźni Patti i Roberta Mapplethorpe’a – kontrowersyjnego fotografa. Przyjaźń, która rozpoczęła się od przypadkowego spotkania na ulicy na zawsze odmieniła życie tej dwójki, napędzała do realizacji marzeń i pozwoliła przetrwać najtrudniejsze chwile. Opowieść Smith to poruszający hołd dla przedwcześnie zmarłego przyjaciela, człowieka bez którego życie Patti potoczyłoby się zupełnie inaczej. Czytając, odczuwa się wzruszenie oraz swego rodzaju smutek – bo dziś nie ma już takich przyjaźni.

Jedną z najpiękniejszych książek biograficznych, jaką zdarzyło mi się czytać, były "Poniedziałkowe dzieci" Patti Smith. Legendarna wokalistka rockowa z wielką czułością odmalowała w niej portret Ameryki z przełomu lat 60-tych i 70-tych, czasów barwnych i szalonych, w których artyści byli królami życia i chcieli zmieniać świat. Przede wszystkim „Poniedziałkowe dzieci” są...