Najchętniej znalazłabym się w epoce kamienia łupanego. Było by to dla mnie wielkie przeżycie zobaczyć na żywo to co obecnie mogę oglądać jedynie w mediach i muzeach. Mogłabym zmierzyć się z trudami życia bez wielu teoretycznie niezbędnych rzeczy. Nie wiem czy dałabym radę przeżyć choć 7 dni,ale jestem pewna, że ostatniego dnia byłabym odważniejsza, silniejsza i bardziej doświadczona niż obecnie.

Najchętniej znalazłabym się w epoce kamienia łupanego. Było by to dla mnie wielkie przeżycie zobaczyć na żywo to co obecnie mogę oglądać jedynie w mediach i muzeach. Mogłabym zmierzyć się z trudami życia bez wielu teoretycznie niezbędnych rzeczy. Nie wiem czy dałabym radę przeżyć choć 7 dni,ale jestem pewna, że ostatniego dnia byłabym odważniejsza, silniejsza i bardziej...

Jeśli przenieść się w czasie...to tylko do Rosji XVIII wieku. Kiedy to krainą władała Caryca Katarzyna II Wielka. Jest ona moją ulubioną postacią historyczną. Bardzo chciałabym spotka pełna werwy, silną, twardą i nietuzinkowo romantyczną kobietę. Fascynują mnie jej rządy "twardą ręką" i to że wbrew przeciwnością umiała znaleźć się w świecie mężczyzn i ludzi, którzy dla władzy zrobią wszystko. Na pewno odnalazłabym się w pełnym przepychu pałacach, niesamowicie zdobnych sukniach i niezapomnianych malowniczych pejzażach ówczesnej Rosji.

Jeśli przenieść się w czasie...to tylko do Rosji XVIII wieku. Kiedy to krainą władała Caryca Katarzyna II Wielka. Jest ona moją ulubioną postacią historyczną. Bardzo chciałabym spotka pełna werwy, silną, twardą i nietuzinkowo romantyczną kobietę. Fascynują mnie jej rządy "twardą ręką" i to że wbrew przeciwnością umiała znaleźć się w świecie mężczyzn i ludzi, którzy dla...

Chciałabym się przenieść do starożytności. Zobaczyć wszystkie cuda świata starożytnego, piramidy, posąg Zeusa i inne zabytki. Poznać Fidiasza, Homera, Pitagorasa. Najsławniejszych ludzi, po których ślady pozostały do dziś. Zobaczyć okrutne walki gladiatorów w Rzymie i Igrzyska Olimpijskie w Olimpii. Oglądać sztuki teatralne podczas Wielkich Dionizji. Żyć w czasach, kiedy ludzie wierzyli w dwunastkę wielkich bogów olimpijskich. Zwyciężać bitwy i wojny. Chciałabym żyć w demokratycznych Atenach, albo Wiecznym Mieście- Rzymie. Gdyby istniało Wehikuł Czasu już bym była w starożytności ;)

Chciałabym się przenieść do starożytności. Zobaczyć wszystkie cuda świata starożytnego, piramidy, posąg Zeusa i inne zabytki. Poznać Fidiasza, Homera, Pitagorasa. Najsławniejszych ludzi, po których ślady pozostały do dziś. Zobaczyć okrutne walki gladiatorów w Rzymie i Igrzyska Olimpijskie w Olimpii. Oglądać sztuki teatralne podczas Wielkich Dionizji. Żyć w czasach, kiedy...

Och, jak ja bym chciała znaleźć się w prehistorii. Po pierwsze i najważniejsze nie musiałabym się uczyć historii, a jeżeli nawet, to wątpię, czy wymagano by ode mnie zapamiętania tych wszystkich wojen, ich przyczyn i skutków. A na pewno nie musiałabym pamiętać tych ważnych wydarzeń które były w następnych epokach. Przecież przed prehistorią nie było niczego. Pewnie musiałabym znać tylko niektóre baśnie czy legendy i wiedzieć jak poradzić sobie w konfrontacji z innymi. A może miałabym też okazje się wykazać, stworzyć coś, co ułatwiłoby wszystkim życie? Może nawet udałoby mi się jako pierwszej poprawnie rozwinąć liczbę pi?

Och, jak ja bym chciała znaleźć się w prehistorii. Po pierwsze i najważniejsze nie musiałabym się uczyć historii, a jeżeli nawet, to wątpię, czy wymagano by ode mnie zapamiętania tych wszystkich wojen, ich przyczyn i skutków. A na pewno nie musiałabym pamiętać tych ważnych wydarzeń które były w następnych epokach. Przecież przed prehistorią nie było niczego. Pewnie...

Ostatnimi czasy wydaje mi się jakbym urodziła się w nie tej epoce, w której powinnam była. Bardzo ciągnie mnie do XX wieku ku dziwocie innym. Dziwią się, chyba nawet uważają mnie za szaloną, że chciałabym żyć w tych wojennych czasach. Tylko mnie nie tyle chodzi o wojnę, a czas po wojnie. Najbardziej chciałabym żyć w latach pięćdziesiątych czy sześćdziesiątych. O tamtym okresie dowiaduję się jedynie z książek i filmów, ale dla mnie to już jakaś wiedza. Zakochałam się w panującym wówczas stylu, to jak każdy z każdym potrafił się dogadać, jak panował tam swobodny wręcz nastrój. Ogólnie uwielbiam starodawne rzeczy i gdy tylko je widzę (choćby taką maszynę do pisania czy skrzynię na różnorodne skarby) już już mam ochotę w jakiś niemożliwy sposób cofnąć się do przeszłości.
Może to i nawet dziwne, że podobają mi się takie rzeczy, że chciałabym żyć w tamtych czasach, kiedy naprawdę nie było łatwo (a kiedy było?), ale każdy ma takie swoje wybryki. Ja uczepiłam się XX wieku i koniec kropka.

Ostatnimi czasy wydaje mi się jakbym urodziła się w nie tej epoce, w której powinnam była. Bardzo ciągnie mnie do XX wieku ku dziwocie innym. Dziwią się, chyba nawet uważają mnie za szaloną, że chciałabym żyć w tych wojennych czasach. Tylko mnie nie tyle chodzi o wojnę, a czas po wojnie. Najbardziej chciałabym żyć w latach pięćdziesiątych czy sześćdziesiątych. O tamtym...

Najchętniej przeniosłabym się do szalonych lat sześćdziesiątych, najchętniej do Wielkiej Brytanii. Czas czystego szaleństwa, niesamowitej energii, wolności i jedyna szansa na zobaczenie Beatlesów na żywo podczas ich grupowej działalności! I jeszcze możliwość obejrzenia w telewizji lądowania na Księżycu! Tyle się działo, że warto byłoby mieć możliwość udziału w tamtych wydarzeniach.

Najchętniej przeniosłabym się do szalonych lat sześćdziesiątych, najchętniej do Wielkiej Brytanii. Czas czystego szaleństwa, niesamowitej energii, wolności i jedyna szansa na zobaczenie Beatlesów na żywo podczas ich grupowej działalności! I jeszcze możliwość obejrzenia w telewizji lądowania na Księżycu! Tyle się działo, że warto byłoby mieć możliwość udziału w tamtych...

Patrzę w lustro. Szary, sprany podkoszulek. Podarte na kolanie jeansy. Trampki. Lekko zabłocone, ale zawsze czarne (nieważne od stanu). Luźny kucyk spływa delikatnymi falami na moje lekko przykurczone plecy. Zmęczenie daje o sobie znać, niestety nawet porządny korektor nie jest w stanie przykryć sińców pod oczami. O mój Boże... tak strasznie schudłam! To na pewno przez stres w pracy. Cóż by innego? Przekręcam się w prawo, w lewo, uważnie badając swoje ciało. Niezbyt dobrze. Gdzie się podziała moja subtelna nutka kobiecości? Zamieniłam się w jakiś worek po kartoflach, wyjątkowo styrany. Chciałabym mieć piękną suknię... taką, jak Maria Antonina. Chciałabym mieć makijaż taki jak kobiety w jej czasach... Chciałabym... a co tam! Nawet tę siwiutką perukę w której wygląda się jak natapirowana babuleńka. Pantofle. Usta pomalowane jagodami. Hm, hm, hm... Słyszę nagle rżenie koni. Czy to powóz już na mnie czeka? Dobiegam do okna. Powietrze tak pięknie pachnie...

Patrzę w lustro. Szary, sprany podkoszulek. Podarte na kolanie jeansy. Trampki. Lekko zabłocone, ale zawsze czarne (nieważne od stanu). Luźny kucyk spływa delikatnymi falami na moje lekko przykurczone plecy. Zmęczenie daje o sobie znać, niestety nawet porządny korektor nie jest w stanie przykryć sińców pod oczami. O mój Boże... tak strasznie schudłam! To na pewno przez...

Z racji tego, że jestem romantyczką, z całą pewnością wybrałabym epokę romantyzmu. Zjawiska nadprzyrodzone, to także mój konik, więc myślę, że odnalazłabym się w tamtych czasach. W szczególności chciałabym odwiedzić Anglię. Jane Austin to zdecydowanie moja faworytka. „Rozważna i romantyczna” oraz „Duma i uprzedzenie” skradły moje serce. Możliwość spotkania Jane i zobaczenia jej świata, w którym żyła i tworzyła przyprawia mnie o gęsią skórkę. Ale nie na samej literaturze kręci się epoka. W romantyzmie powstało wiele pierwszorzędnych dzieł sztuki. Architektura neogotycka to kolejne zagadnienie romantyzmu, które wprawia mnie w zachwyt. Następną kwestią (z pozoru może dość banalną) jest moda. Chciałabym móc kiedyś ubrać się jak tamte kobiety, jednakże mam wrażenie, że na mieście ludzie mogliby pomyśleć sobie różne nieprzyjemne rzeczy, gdybym wyszła z domu w wielkiej sukni z bufiastymi ramionami, czy spódnicy z frakiem i dużym beretem na głowie. Stroje dla mężczyzn – fraki, moim zdaniem również były bardzo ciekawe. Oprócz tego, chciałabym się na jakiś czas wydostać z tego świata komputerów i zasmakować życia, w którym ludzie komunikowali się ze sobą inaczej niż przez facebooka – po prostu ze sobą rozmawiali lub pisali listy. Chciałabym być w miejscu, gdzie ludzie nie są pochłonięci Internetem i innymi cudami elektryczności.
Jeśli mogę to tak nazwać, to jestem zagorzałą fanką romantyzmu. Mogłabym bez końca wypisywać wspaniałości tej epoki, jednakże muszę się zmieścić w 2000 znaków.

Z racji tego, że jestem romantyczką, z całą pewnością wybrałabym epokę romantyzmu. Zjawiska nadprzyrodzone, to także mój konik, więc myślę, że odnalazłabym się w tamtych czasach. W szczególności chciałabym odwiedzić Anglię. Jane Austin to zdecydowanie moja faworytka. „Rozważna i romantyczna” oraz „Duma i uprzedzenie” skradły moje serce. Możliwość spotkania Jane i zobaczenia...

Ja najchętniej przeniosłabym się do nie tylko innej epoki, ale i miejsca, czyli wybrałabym Japonię z epoki Edo. Fakt trudny okres, wojny domowej, ale również rozwoju rzemiosła. Chciałabym na własnej skórze poczuć jak żyło się w dawnej Japonii. Czy samuraje naprawdę uprawiali sumo? Co jadali ludzie w tej epoce? Jakie nosili stroje? Po prostu chciałabym zobaczyć wszystko: architekturę, świątynie, ludzi, potrawy, stroje, pola ryżu. Oh ile wrażeń i emocji mogłabym zyskać z takiej podróży.
Chciałabym być samotnym roninem, który podróżuje po kraju i poznaje różnych ludzi oraz miejsca. Czasem pomaga komuś napotkanemu na drodze. Życie wędrownego najemcy jest bardzo trudne, bo można zostać napadniętym przez bandytów. Nie znaleźć pracy i głodować. Mimo to wybrałabym takie życie, gdyż mogłabym zobaczyć i przeżyć jak najwięcej.
W moim obecnym życiu czuję, że wegetuję kilka razy do roku jakaś wycieczka to strasznie mało. Dobrze, że istnieją książki w których można się tak bardzo zatracić, że zapomina się o obecnym życiu, a przenosi do niezwykłej krainy, którą opisuje autor powieści.

Ja najchętniej przeniosłabym się do nie tylko innej epoki, ale i miejsca, czyli wybrałabym Japonię z epoki Edo. Fakt trudny okres, wojny domowej, ale również rozwoju rzemiosła. Chciałabym na własnej skórze poczuć jak żyło się w dawnej Japonii. Czy samuraje naprawdę uprawiali sumo? Co jadali ludzie w tej epoce? Jakie nosili stroje? Po prostu chciałabym zobaczyć wszystko:...