Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ty mała idiotko! Jeśli tak bardzo chcesz spotkać się ze śmiercią, to ja sam cię jej przedstawię.

Elena:
-Chodź, Margaret, pokażesz swojego kotka znajomemu Roberta- ucieszyła i prawie rzuciła futrzanym kłębuszkiem Damonowi w twarz.

Kiedy przyszła ciocia Judith i zaczęli jeść, Elena podniosła wzrok i rozejrzała się wokół stołu. Miała wrażenie, że wszystko spowija lekka mgła i, że ta scena jest jakoś nierealna, choć jednocześnie przypomina niewiarygodnie idealne obrazki z reklam. Ot, przeciętna rodzina, która zasiadła do stołu zjeść indyka, pomyślała. Nieco poddenerwowana, niezamężna ciotka, zmartwiona, że groszek okaże się rozgotowany, a bułki przypalone, zadowolony z siebie przyszły wujek, złotowłosa, nastoletnia siostrzenica i jej płowowłosa młodsza siostrzyczka. Niebieskooki, porządny chłopak z sąsiedztwa, chochlikowata przyjaciółka, niezwykle przystojny wampir podający sąsiadom przy stole kandyzowane bataty. Typowy amerykański dom.

Na nazwisko mam Salvatore to znaczy zbawca- powiedział. W mroku na moment zabłysły białe zęby.

Wolałabym już raczej to- powiedziała i skoczyła w bok poczuła jak traci grunt pod nogami ale nie doceniła Damona błyskawicznie sięgnął ręką nie dość szybko żeby ja utrzymać ale powstrzymać przed dalszym spadaniem -Ty mała idiotko! jeśli tak bardzo chcesz spotkać się ze śmiercią, to sam cie jej przedstawię!