Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kłamca nie tylko z uśmiechem przytakuje, ale dodatkowo oskarża jeszcze sam siebie, pokazując w ten sposób groteskowość oskarżeń.

Asertywność zbyt często jest pospolitym brakiem taktu.

Jeśli łgarz chce przekazać komuś fałszywy obraz rzeczywistości, może przedstawić mu fakty, z których logicznie i bezpośrednio wypływają fałszywe wnioski, w które sam nadawca komunikatu nie wierzy, ale może, podobnie jak w poprzednich metodach, bezkarnie uniknąć odpowiedzialności za owe wnioski. Czy kłamiemy w takiej sytuacji? Nie, bo kłamliwy wniosek wysnuwa nasza ofiara.

Bo to nie człowiek, lecz natura, a ściślej rzecz biorąc, ewolucja wynalazła zachowania, które my nazywamy kłamstwem bądź oszustwem.

Kłamstwo obraca wniwecz podstawy, na których opiera się życie społeczne, takie jak: wzajemny szacunek, gotowość do zawierania umów, przestrzeganie prawa. Dlatego ludzie będą walczyć z kłamstwem, ale też przy pomocy kłamstwa będą walczyć o prawo do prywatności, do zachowania własnych sekretów, a nawet złudzeń i fikcji.

Zasady grzecznościowe stanowią swego
rodzaju smar, bez którego nasze interakcje z innymi ludźmi
podobne byłyby do zgrzytającej maszyny, w tryby której ktoś
nasypał piasku.

Samooceny nie waham się porównywać do potwora, który ciągle nienasycony kieruje naszymi zachowaniami.

Największy dramat osobowości psychopatycznej polega na tym, że najbardziej tępy psychopata potrafi pojąć, że ludzie, na których mu zależy, nie darzą go długo autentycznym uczuciem, natomiast najgenialniejszy nawet psychopata nie rozumie, co jest powodem odchodzenia innych ludzi od niego lub też traktowania go przez otoczenie w sposób jedynie instrumentalny.