Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Taka skromna była całe życie, a umiera jak Beethoven. W burzę.

Zawsze jakaś śmierć rodzi jakieś życie.

Każdy ma swój los jedynie dla siebie.

Przyznam się panu (…), że już od 40 lat szukam tzw. miejsca w życiu i nie bardzo mogę je znaleźć. Jestem dyletantem pod każdym względem.

Pragnienie jakiegokolwiek powrotu jest niemożliwe. I gdybyśmy ten powrót wymyślili i zapisali na papierze - to także musimy się zawieść, bo powrót na papierze jest tylko wyborem fragmentów, poszczególnych słów, poszczególnych barw i poszczególnych kawałków czucia. Cały prąd tamtego czasu minął bezpowrotnie. Zatrzymać go może tylko jedna rzecz: fotografia. (...) Fotografia także była drobnym wycinkiem ówczesnej rzeczywistości, ale było to tak, jak gdyby zaczerpnął jedną kroplę z owej rzeki czasu i przechowywał ją do dziś dnia w probówce. Kropla wyschła, został tylko ślad, jak daleko sięgała (T. 2).

Młodość nie zna wspominania, i to, co się jej wspominaniem wydaje, jest przywoływaniem faktów, które mogą się powtórzyć. W pewnym momencie życia widzimy, że już nic się nie powtórzy, że wszystko, co jeszcze nadejdzie, będzie inne i jak gdyby pozbawione koloru (T. 2).

Cóż, (…) Polska. Mały kraik, mały naród, żadna rewelacja. Wszystko zwyczajne.