Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek, nawet jak jest z niego straszny cynik i sceptyk, zawsze ma głupie słabości, które zwykliśmy nazywać marzeniami czy też nadzieją.

Siedziałem i wzrokiem debila patrzyłem na morze. Nie wiem, co widzą inni, kiedy na nie patrzą, ja nie widzę niczego (...). Lekarze twierdzą, że to problem pokoleniowy. Są pokolenia, które patrząc na morze, widzą Boga, inne słyszą orkiestrę symfoniczną, fugi Bacha, jeszcze inne widzą kobietę, Afrodytę, nieskończoność, wieczność, nirwanę, cały ten poetycki szmelc.

Ludzie nie lubią jedynie tych łgarzy, co kłamią lepiej od nich.

Spadochroniarz nie umiera, on idzie do nieba i nie wraca, szepcze mi z uśmiechem Igor, i nie mogę mu nie uwierzyć.

Zawsze, kiedy jest źle, człowiek myśli o Bogu. A jak jest dobrze, woła, Boże, jak dobrze, ale to tylko żart, który z Trójcą Świętą ma niewiele wspólnego.

Wszyscy bohaterowie są do siebie podobni. Nieudacznicy, którzy po śmierci stali się świętymi.

Mariję interesowały kościoły, mnie interesowała Marija, sam dla siebie w ogóle nie byłam interesujący. Ot, jeszcze jeden nieudacznik i tyle.