Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przygotowywanie herbaty jest jedną z tych rzeczy, które powstrzymują niebo od spadnięcia ci na głowę. Wszystko ulega zawieszeniu, gdy wykonujesz znajome czynności, nabierasz wody i stawiasz czajnik. Możesz przez chwilę złapać oddech, możesz się uspokoić.

To była jedna z tych chwil, gdy nić czasu oddziela się od pozostałych i zakręca w przeszłość, niosąc mnie ze sobą, podczas gdy wszystko inne nieruchomieje.

Dziwne, jak czasami podejmujesz jakąś decyzję. Kiedy to, co wpływa na twój wybór, nie jest konkretną myślą ani rozbudowaną argumentacją, lecz mieszanką różnych wrażeń i uczuć.

Wątpliwości, podobnie jak duchy, są najsilniejsze w godzinach nocnych (...).

Jednym z błędnych założeń, które podziela wiele osób, jest to, że budynki naznaczone traumą parapsychiczną muszą wyglądać złowieszczo – że to pustostany albo domy, w którym skrzypią drzwi albo ściany odchylają się od pionu. Ale z domami jest jak z ludźmi: uśmiechnięta twarz może skrywać najczarniejsze serce.

To dziwne, jak blisko jest ciemność, nawet gdy jest bardzo jasno. Cienie nie opuszczają nas nawet w ostrym popołudniowym słońcu, które nagrzewa chodniki i metalowe ogrodzenia tak, że parzą, gdy ich dotkniesz. Ciemność zbiera się pod daszkami odcieniającymi drzwi i werandy, gromadzi się pod mostami, kryje pod rondem czapek i meloników dżentelmenów, tak że nie można zobaczyć ich oczu. Ciemność jest w naszych ustach, w zagłębieniach uszu, we wnętrzach toreb i portfeli, pod pyłami marynarek i pod fałdami spódnic. Nosimy ją wszędzie ze sobą, a ona zostawia na nas ślad.

Co powiedział mi kiedyś Lockwood? Zawsze upewnij się, że masz drogę ucieczki.

– A najgorsze było to – wtrącił złowrogim tonem George – że nie zjadł swojego kawałka ciasta.
– Chyba nie można odrzucić kogoś tylko na podstawie tego, że nie zjadł ciasta, George.
– A właśnie, że można. W moich oczach odmowa ciasta jest niemoralna.

Nic tak nie kończy sprzeczki jak nadciągająca katastrofa.

Co tu kryć, polegamy na sobie wzajemnie. Wystarczy, że brakuje jednego z nas, a stajemy się słabsi. Ale gdy jesteśmy razem, wszystko możemy zrobić.