Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy czujesz się martwa w środku, nieustannie sięgasz po rzeczy, które sprawiają, że czujesz, że żyjesz. Ból. Adrenalinę. Narkotyki. W ten sposób rodzą się uzależnienia. W taki sposób stałaś się moją obsesją. Sprawiasz, że czuję, że żyję. Jak nabranie oddechu, kiedy toniesz.

Poznałam smak namiętnego mężczyzny ukrytego za bliznami. Mężczyzny, który prawdopodobnie nie przyznałby się, że kocha się mocniej niż inni.

- Jesteś moim przekleństwem. Kiedy próbuję trzymać się od ciebie z daleka, to tak, jakbym próbował wstrzymać oddech podczas przypływu. - Jego słowa tańczą w mojej głowie, a głęboki tembr głosu przyjemnie podrażnia mi zmysły. - Chcę w tobie utonąć.

... A prawdą jest to, że w bólu mieszka przyjemność...

...Serce jest innym zwierzęciem. Zamkniętym w klatce, samotnym padlinożercą, który karmi się swoimi własnymi ranami. Jego rany nigdy się nie goją, ponieważ nie może uleczyć tego, co jest ku niezbędne do przetrwania. A więc rany nie przestają się jątrzyć do czasu, kiedy to, co pozostało z serca, w końcu zostaje pochłonięte przez jego własne okaleczenie...

Kiedy się tniesz, otwierasz ranę, jest trochę krwi i bólu, ale ból przemija, a rana się zasklepia. Więc tniesz się jeszcze raz i jeszcze raz, ponieważ zapominasz, jak bardzo bolało za pierwszym razem. Serce jest innym zwierzęciem. Zamkniętym w klatce padlinożercą, który karmi się swoimi własnymi ranami. Jego rany nigdy się nie goją, ponieważ nie może uleczyć tego, co jest mu niezbędne do przetrwania. A więc rany nie przestają się jątrzyć aż do czasu, kiedy to, co pozostało z serca, w końcu zostaje pochłonięte przez jego własne samookaleczenie.

Kiedy kogoś kochasz, bardzo trudno jest przestać. Ten ktoś może popełniać błędy, robić rzeczy, których nienawidzisz, z którymi się nie zgadzasz, rzeczy, które doprowadzają cię do szału, ale i tak pomimo wszystko nadal będziesz kochać. Nie możesz nic na to poradzić.

Jako istoty ludzkie staramy się być cywilizowani, ale w końcu okazuje się, że i tak jesteśmy zwierzętami. Wszyscy. A w królestwie zwierząt przetrwają tylko najlepsi.

Może to powód, dla którego nazywają go Diabłem. Ponieważ szaleństwo, które żyje w tych ścianach, jest tak samo realne jak człowiek, który je karmi.