Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wychodzi z mojego pokoju, a ja zaczynam się zastanawiać, kiedy stał się taki apodyktyczny samolubny i brzydki. Gdy słyszę dźwięk zamykanych drzwi wejściowych, zdaję sobie sprawę, że on się nie zmienił. Ani trochę. W przeszłości odstraszał każdego chłopaka, który próbował się do mnie zbliżyć i nalegał, abym czas który mogłam poświęcić przyjaciółkami, spędzała z nim. Nie zmienił się ani odrobinę. Ale ja tak. Osoba, którą się stałam, nie da rady wrócić do tego, co było wcześniej.