Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla­te­go mil­cza­łem. Mil­cza­łem i tu­li­łem ją do sie­bie tak długo, jak tego po­trzebowa­ła.

W tym mo­men­cie je­dy­ne, o czym my­śla­łem, to Mall. Była moim re­me­dium na całą kłę­bią­cą się we mnie złość i roz­go­ry­cze­nie.

Nie­ustan­nie wal­czy­łem ze sobą i z uczu­cia­mi, które do niej ży­wi­łem, bo za­słu­gi­wa­ła na wszyst­ko, co naj­lep­sze, a ja nie byłem wszyst­kim, co naj­lep­sze. Wręcz prze­ciw­nie.

Nigdy się nie poddawaj i walcz o swoje marzenia, bo wszystkie są warte spełnienia...

Ja i tak pa­trzy­łam na niego w taki spo­sób, jak­bym była w nim za­ko­cha­na.

Dla­cze­go?

Bo byłam.

Nie­za­prze­czal­nie, bez­na­dziej­nie za­ko­cha­na w przy­ja­cie­lu mo­je­go brata. A my­śla­łam, że już dawno mi prze­szło.

Chrzań się, durne serce.

Dla Mall mógł­bym pójść nawet na kon­cert Han­nah Mon­ta­ny, jeśli tylko by tego chcia­ła. Wła­ści­wie… dla niej mógł­bym zro­bić wszyst­ko. Mia­łem na­dzie­ję, że speł­ni ma­rze­nia i to ona w przyszło­ści bę­dzie grać i śpie­wać na sce­nie, pod­czas gdy ja będę ją wspie­rał zza kulis. Jako jej mąż. Zaj­mu­jąc się w tym cza­sie na­szymi dzieć­mi.

Nie wie­dzia­łam, czy będę w sta­nie mu za­ufać w pełni, ale…
Chcia­łam dać mu szan­sę.

Oddałam mu nie tylko serce, ale również ciało i … cząstkę duszy. Wiedziałam, że to tylko kwestia czasu, aż będzie miał mnie całą.

-Mogę mu przebić opony...
(...) -To już niszczenie mienia (...) Jest na to paragraf. I to pewnie niejeden.
-Tak samo jak za uszkodzenie ciała (...) Ale dla ciebie mogę pójść nawet do kicia".