Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierdol to (...) Nie ma nic gorszego niż przejmowanie się opiniami ludzi, którzy gówno wiedzą i gówno dla ciebie znaczą.

Jak ktoś wygrywa, to świętujemy libacją alkoholową. Jak przegrywa, to pocieszamy za pomocą libacji alkoholowej.

Bo razem jesteśmy szczęśliwsi niż osobno... - usłyszałam jego głos i mimo, że były to słowa powiedziane po pijanemu, nie mogłam im zaprzeczyć.

Obwiniałem się za wszystko i czułem się kurewsko samotny. Nie miałem ani jednej osoby, z którą mógłbym tak normalnie porozmawiać.

Zawsze doceniałem Turnera. Może nie znał francuskiego, ale to nie powstrzymało go przed wyrwaniem Francuzki, niemówiącej po angielsku. Imponujące.

Okazało się że Summer kocha zwiedzanie. Gdy ją błagałem, abyśmy w wolnym czasie posiedzieli na ławce, ona swoim nieznoszącym sprzeciwu głosem, że chce oglądać zabytki. Nie byłem pantoflem, lecz dżentelmenem, zdolnym poświęcić się dla swojej kobiety. Czułem jednak, że jestem na skraju cierpliwości. Zapisałem sobie w głowie, że jeśli następnym razem ktoś z wycieczki złamie nogę, to prędzej sam mu ją nastawię, niż wezmę na jego miejsce Sunny.

To nie było tak, że nagle o tym pomyślałem, będąc już na miejscu. Właściwie pojechałem tam tylko po to.

- Powiedz sobie szczerze, czy odkąd jesteś z Harrym, to nie kłócicie się o wszystko? - zapytał nagle, zyskując moją uwagę. - Jakieś chore pretensje o posiadanie tajemnic, o odmienne zdania. Po co wam to? Przez te chore związki ludzie myślą, że mają do siebie jakieś prawa, i koniec końców zawsze ktoś na tym cierpi. Masz osiemnaście lat, a zamiast robić to, na co masz ochotę, zawsze musisz we wszystkim myśleć o tej drugiej osobie.