Jesteśmy społecznością, która kocha książki

bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni

kiedy myślę
jaka ona duża
i jaka ja

to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata.

na szczęście
rodzice mi dali łatwopalne ciało.

Boże mój zmiłuj się nade mną
czemu stworzyłeś mnie
na niepodobieństwo twardych kamieni.

bądź przy mnie blisko

bo tylko wtedy

nie jest mi zimno



chłód wieje z przestrzeni



kiedy myślę

jaka ona duża

i jaka ja



to mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych

dwóch promieni wszechświata.

Halina Poświatowska to jest podobno człowiek

i podobno ma umrzeć jak wielu przed nią ludzi

Halina Poświatowska właśnie teraz się trudzi

nad własnym umieraniem

ona jeszcze nie wierzy ale już podejrzewa

i kiedy w sen zaglębia lewą rękę to w prawej

zaciska mocno gwiazdę - strzępek żywego nieba

i światłem poprzez ciemność krwawi

potem gaśnie za sobą wlokąc warkocz różowy

ciemniejący na wietrze nocy groźnej i chłodnej

Halina Poświatowska - te trochę garderoby

i te ręce - i usta co nie są już głodne.

jesteś powietrzem
które drzewa pieści
rękoma z błękitu
jesteś skrzydłem ptaka
który nie trąca liści
płynie
jesteś zachodnim słońcem
pełnym świtów
bajką ze słów które mówi się
westchnieniem
czym ty jestes -
dla mnie - swieżą wodą
wytrysłą na skwarnej pustyni
sosną - która cień daje
drżącą osiką - która współczuje
dla zziębniętych - słońcem
dla konających - bogiem
ty - rozbłysły w każdej gwieździe
której na imię miłość.