Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje przednie prawe koło ledwie musnęło zderzak, drugie zmiażdżyło kawał maski, trzecie przejechało po bloku silnika, wprasowując i tak solidny, ciężki i w ogóle zapewne opancerzony samochód w ziemię tak, jak twój napierdolony stary, w piątej klasie podstawówki wchodzący w gaciach do pokoju, gdzie ty właśnie kończyłeś sklejać na dywanie ten zajebisty model z papieru.

No i przydała się o wiele szybciej, niż się spodziewałem. W związku z czym miałem teraz bliżej niesprecyzowany dług wdzięczności, zaciągnięty u mobilnej platformy ogniowej do robienia lokalnego holokaustu.
A przyznać trzeba, że w tym ostatnim Szyłka była naprawdę
wirtuozem.