Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dom jest mięsożerny. Połyka ludzkie ciało, łącznie z duszą. Pozwala człowiekowi się zasiedzieć, chroni, czasem i gubi. Zaprasza i garnie się do ludzi. Chłonie powietrze przez otwarte okna, zaciąga się dymem, smogiem, mgłą.

Je*ać motylki.

Dom tylko pozornie pozostaje w bezruchu. Dom, niczym ciało żywej istoty, przeobraża się nieustannie. Zmienia swoje barwy, oddycha, niszczeje. Lubię przestrzenie, duże okna. Jasne kolory: biel, pudry i beże dla tych części, które wymagają pielęgnacji, uwagi i poświęcenia czasu. Dbania. Ciemne kolory: duszne szarości, zgniłe zielenie, granaty i głębokie morskie tony dla kontemplacji, wyciszenia, chwil odpoczynku. Ujarzmiania.

Zdarza się, że spisujemy fakty, wspomnienia, wydarzenia, których byliśmy świadkami. Zmaterializowana forma naszych myśli jest jak obiekt we wszechświecie, który zakrzywia czasoprzestrzeń.

Każde odnotowane słowo, które rozrasta się do rozmiarów zdania, akapitu czy strony, napiętnowane jest fikcją i osobą. Wszystko, co zostało odnotowane jest teoretycznie kłamstwem. Piętno autora, jego językowych możliwości, zasobów, jego wnętrza (stanu zdrowia, także psychicznego, kondycja pamięci), jego charakteru, wiary lub jej braku, humoru, potrzeb, mają niebagatelny wpływ na to pierwsze słowo i zdanie.

Narracja bierze się z człowieka. Dźwiga jego doświadczenia, pracę, styl. Nie ma tworów obiektywnych, nie ma reportaży bezinteresownych, nie ma ludzi z papieru. Ludźmi rządzą interpretacje. Ci, którzy w życiu mają więcej szczęścia, dostają jeszcze wyobraźnię.