Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo nieważne ile razy upadniemy. Ważne jest, aby przyznać się do błędów i próbować je naprawić, a potem iść dalej. Najgorzej jest stanąć w miejscu i nic nie robić. Wtedy nie będzie lepiej. Strach może nas paraliżować, ale on w końcu mija. Każdą porażkę warto przekuć w lekcję (...)
Popełniamy błędy, naprawiamy je, cieszmy się z sukcesów i wyciągajmy wnioski z porażek. Nikt nie jest nieomylny, a na naszej drodze zawsze pojawią się ludzie, których powinniśmy z całych sił zatrzymać jak najdłużej.Może nawet na zawsze.

Bo bez miłości jesteśmy nikim. Stajemy się martwi za życia. Popełniajmy błędy, naprawiajmy je, cieszmy się z sukcesów i wyciągajmy wnioski z porażek.
Nikt nie jest nieomylny, ale na naszej drodze zawsze pojawią się ludzie, których powinniśmy z całych sił zatrzymać przy sobie jak najdłużej. Może nawet na zawsze?

Wprowadziłaś w moje życie coś, czego dawno nie czułem. Spokój. Mimo wszystko czułem się przy tobie spokojny, bo moja przeszłość taka na pewno nie była.

Logan był jak zakazany owoc. Nie powinnam wdawać się z nim w jakąkolwiek relację, ale to było silniejsze ode mnie.

Tak naprawdę powinnam od razu powiedzieć Loganowi, kim jestem, a z drugiej strony taka gra dziwnie mnie nakręcała. Czułam nieznane mi dotąd podniecenie i ekscytację i choć doskonale wiedziałam, że to nie było w porządku, brnęłam w to dalej. W Nowym Jorku i tak nikt nie miał pojęcia, kto jest moim ojcem, i chciałam, by tak pozostało".

Strach może nas paraliżować, ale on w końcu mija. Każdą porażkę warto przeobrazić w lekcję. I słuchać własnego serca, które mimo że boi się miłości, tak bardzo jej potrzebuje.

Miłość była dla mnie przereklamowana, a ludzie przez nią stawali się inni, bezmyślni, podejmowali nieodpowiednie decyzje, a potem kończyli ze złamanym sercem.

Życie w kłamstwie wydaje się proste. Wystarczy po prostu nie mówić prawdy. Brzmi banalnie, ale na dłuższą metę jest to ogromnie męczące. str 166.

Bo nieważne, ile razy upadniemy. Ważne jest,by przyznać się do błędów i próbować je naprawić, a potem iść dalej. Najgorzej jest stanąć w miejscu i nic nie robić. Wtedy nie będzie lepiej. Strach może nas paraliżować, ale on w końcu mija. Każdą porażkę warto przeobrazić w lekcję. I słuchać własnego serca, które mimo że boi się miłość,tak bardzo jej potrzebuje. bo bez miłości jesteśmy nikim. Stajemy się martwi za życia. Popełniajmy błędy, naprawiamy je, cieszmy się z sukcesów i wyciągamy wnioski z porażek. Nikt nie jest nieomylny, ale na naszej drodze zawsze pojawiają się ludzie, których powinniśmy z całych sił zatrzymać przy sobie jak najdłużej. Może nawet na zawsze?

- Dla mnie to nie jest normalne, Logan. Przemoc nie jest normalna!- Oburzyłam się.- Dlaczego wszyscy uważają, że to norma? Wiesz, co powinno być normą? Uprzejmość, dobroć i szczerość, a ten cały pieprzony świat jest zły i zakłamany!

Bo nieważne, ile razy upadniemy. Ważne jest, by przyznać się do błędów i próbować je naprawić, a potem iść dalej. Najgorzej jest stanąć w miejscu i nic nie robić. Wtedy nie będzie lepiej. Strach może nas paraliżować, ale on w końcu mija. Każdą porażkę warto przekuć w lekcję. I słuchać własnego serca, które mimo że boi się miłości, tak bardzo jej potrzebuje. Bo bez miłości jesteśmy nikim. Stajemy się martwi za życia. Popełniajmy błędy, naprawiajmy je, cieszmy się z sukcesów i wyciągajmy wnioski z porażek. Nikt nie jest nieomylny, ale na naszej drodze zawsze pojawią się ludzie, których powinniśmy z całych sił zatrzymać przy sobie jak najdłużej. Może nawet na zawsze.

Uśmiechnęłam się. Żadne z nas nie znało się na miłości, ale ona chyba taka właśnie była. Zaskakująca. Zmusza nas do rzeczy których nie rozumieliśmy. Wciska w usta słowa, których się baliśmy. Była bezwzględna, ale bez tego nikt nigdy nie zakochałby się tak naprawdę.

Ojciec trenował go przecież z 10 lat temu, gdy ja byłam jeszcze dzieckiem, a on wschodzącą gwiazdą boksu.