cytaty z książki "Sprawa Hoffmanowej"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Ciężko jest zawrócić, kiedy jest się tak blisko celu. Rację mają ci, którzy twierdzą, że w górach tkwi jakaś niepojęta magnetyczna moc. One przyciągają do siebie i przytępiają rozsądek.
Rozprutej duszy nie da się zacerować nicią chirurgiczną. Nie można poskładać wszystkich klepek do kupy, szczególnie gdy którejś brakuje.
Jestem Mira! Jestem dzieckiem, którego nikt nie chciał, i kurwą z kabaretu, którą chcieli wszyscy. Potrafię czynić rzeczy piękne i straszne. Jestem dobra, jestem miła, jestem plugawa i zła.
Jestem Mira.
Jestem?
Podobno ludzi dzieli się na tych, którym nie trzeba miłości do gór tłumaczyć, i tych, którym się tego wytłumaczyć nie da.
Z kim w góry wyruszysz, z tym wrócić musisz w doliny.
Wtedy słyszę znajomy głos i echo szybkich kroków. Niemal czuje na ciele wibracje ziemi. Lekki dziecięcy chód. Poznałabym go na końcu świata.
Podobno ludzi dzieli się na tych, którym nie trzeba miłości do gór tłumaczyć, i tych, których się tego wytłumaczyć nie da.
Wchodzimy do kolejnego baru, pijemy, wychodzimy. Wchodzimy do kolejnego baru, pijemy, wychodzimy. Jeszcze jedna runda takich alkoholowych peregrynacji po mieście, a rzygnę mu na buty albo stracę przytomność.
Kochał syna jak nikogo innego na świecie, a gdy mężczyzna tak kocha dziecko, to znaczy, że jest dobrym człowiekiem.
Milczę. Patrzę na świat. Jest tak pięknie, że aż chce mi się krzyczeć. Milczę. Krzyczę tylko w środku. Wszystko, co najważniejsze, zawsze odbywa się w środku.
Nieładnie jest kłamać. Chociaż co innego, gdy wyższa konieczność.