Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) kom­ple­men­ty jej pra­wił takie, że miała ocho­tę się po nich po­chla­stać: „Masz ład­nie za­ry­so­wa­ne barki”, mówił na przy­kład.

...co prawda emocji było w ich związku tyle co w bułce z pasztetem podlaskim, za to wygodnie jak w starych butach.

Nie­szczę­ście kła­dzie się cie­niem na całej ro­dzi­nie, nie­za­leż­nie od tego, kogo do­kład­nie zmie­li­ła hi­sto­ria. Czy­ta­ła kie­dyś, że trau­ma utrzy­mu­je się nawet w trze­cim po­ko­le­niu od zda­rze­nia bę­dą­ce­go jej źró­dłem.