Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocha się naprawdę jedynie wtedy, gdy nie jest się zakochanym.

Piszę, pieszcząc polne kwiaty bez niepokojenia kropel rosy. Piszę, wywołując kręgi na wodzie, żeby obserwować rozszerzanie się fal i ich zanikanie. Piszę jak drzewo pod naporem wiatru, solidny pień rozumu i poruszające się liście wrażliwości. Piszę z dobrym samopoczuciem, odprężeniem, jakie pojawia się po uprawianiu miłości, zaglądając swoim postaciom głęboko w oczy. I próbuję żyć w ten sposób, delektując się każdą sekundą, smakując melodię dni, karmiąc się każdą nutą.

Triumfowanie bez wysiłku oddala od triumfu.

Doskonalenie się wymaga pracy jakościowej, nie ilościowej.

- Madame Pylinska, jaka jest tajemnica Chopina?
- Są tajemnice, których nie należy zgłębiać, lecz z nimi przestawać: ich towarzystwo uczyni pana lepszym.

Są tajemnice, których nie należy zgłębiać, lecz z nimi przestawać: ich towarzystwo uczyni pana lepszym.

Geniusz to ktoś, kto w lot pojmuje, czego musi dokonać na tej Ziemi.

Bach uprawiał rysunek, Chopin malarstwo.

Na rodzinne przyjęcia przychodziła sama, co doceniała moja babcia, bo, jak mawiała, nie sposób zachować w pamięci więcej męskich imion niż w kalendarzu.

Oto co proponuje Chopin: miejsce, w którym się kocha. Kocha to, co się składa na życie, czyli zamęt, strach, niepokój, zgiełk. Czyni pięknym to, co piękne nie było, i rozpala to, co piękne już było.

Mów tylko do mnie, do niego, do niej. Trzymaj się tego, co najbliższe. Nie wykraczaj poza krąg przyjaciół. Twórca nie tworzy dla mas, zwraca się do jednostki.

Zależy mi, żeby moja historia nie zniknęła wraz z morską pianą, żeby jeszcze trochę przetrwała w pamięci, twojej pamięci.