Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A skoro dajemy dziecku prawo do tego, by lepiej wiedziało, czy jest mu zimno, czy ciepło, dlaczego nie maiłoby móc powiedzieć, kim jest i oczekiwać akceptacji.

Ja się nastolatkom nie dziwię. Kiedy patrzysz na to, co się dzieje na świecie, wokół ciebie, widzisz swoje ograniczenia i jak małą masz sprawczość. Być może czujesz ją tylko wtedy, kiedy sama decydujesz, jak chcesz, żeby do ciebie mówiono, jak chcesz się ubrać? Twój wpływ na rzeczywistość kończy się tam, gdzie granice twojego ciała, twoje imię - reszta to jakaś fantazja.

Zamiast wybierać między pakietem "chłopak" a pakietem "dziewczyna", nastolatki biorą z obu to, z czym są w zgodzie.

Słowa zawsze w kontraście do śmierci będą banalne. Na prawdę każdy dzień potem smakuje już inaczej, bo pamiętasz że dla niego tamten był ostatni i dociera do Ciebie z całą mocą, że każdy Twój tez może być ostatni.

I wtedy już wiesz, że nie będzie więcej rozmów, uścisku dłoni, śmiechu. Masz jednego przyjaciela mniej.