Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nauczyciele, zwłaszcza ci z początkowego etapu nauki, są śmiertelnikami, którzy wykonują zadania godne bogów. Tylko oni mogą zniszczyć coś, czego jeszcze nie stworzono.

...miłość przypomina trochę wiarę w cuda. Ona też opiera się na oczekiwaniach i wierzeniach. Liczymy na to, że istnieje jeszcze dla nas ratunek i że kiedyś ktoś szczególny przyniesie nam zbawienie. Czy to nie jest tęsknota za cudem? Nawet jeśli się wie, że od tego świata nie nalezy oczekiwać zbyt wiele, coś w nas cały czas się opiera...nie porzuca nadziei...że osoba, którą będziemy kochać, może pokochać nas".

Będąc cudzoziemcem, nie można już być skromnym sobą. Jesteś swoim narodem, swoim miejscem urodzenia. Jesteś wszystkim, tylko nie sobą.

Jeśli mężczyzna grozi, że zrobi ci krzywdę, możesz spać spokojnie, ale jeśli grozi ci kobieta, lepiej nie zasypiać w nocy.

Kto jest prawdziwie obcy - ten, kto mieszka za granicą i wie, że jego prawdziwy dom znajduje się gdzie indziej, czy ten, kto wiedzie żywot obcego we własnym kraju i nie ma swojego miejsca na ziemi?

Imiona sa mostami do zamkow naszego istnienia.Nimi wlasnie inni ludzie, zarowno przyjaciele, jak i wrogowie, dostaja sie na paluszkach do srodka.

Nie ma w życiu nic bardziej przygnębiającego (...) niż przymus zabawy.

Stambuł zaszczepia w ludziach świadomość - nie intelektualną, lecz intuicyjną - że w milczeniu mew jest coś apokaliptycznego.

Czy jej wieczne przygnębienie byłoby bardziej zrozumiałe, gdyby w dzieciństwie molestowano ją, bito lub poddawano najróżniejszym potwornościom? A jeśli żadna z tych rzeczy nigdy jej się nie przytrafiła, a ona mimo wszystko nie mogła się pozbyć smutku?

Dla niego, zawsze lekko rozdrażnionego o tak wczesnej porze, było zagadką, skąd ludzie po przebudzeniu mają w sobie tyle bezpodstawnej wesołości i niespożytej energii.

Nie jadła niczego, co miało parę oczu, które widziały własną rzeź, były świadkiem niesprawiedliwości śmierci zadanej przez człowieka.

...nazwisko nie jest niczym innym jak kajdanami na nogach, zbyt wielkim obciążeniem dla nomady. Zmusza do przynależności, do zapuszczenia korzeni, do posiadania określonej przeszłości, rodziny i przyszłości godnych tego nazwiska.

Most wznosi się sześćdziesiąt cztery metry nad poziomem morza. W odtwarzaczu Omera leci muzyka. Kawałek trwa trzy minuty dwadzieścia sekund, ale jeśli będzie się go powtarzać, może trwać całą wieczność.
Lot Gail trwa tylko dwie i siedem dziesiątych sekundy.

-Gdy znika oko, w jego miejscu pozostaje pustka.
-Co?
-To wlasnie powtarzala Zahra gosciom na pogrzebie.-Abed zgasil papierosa.-Mowila, ze gdy znika oko, miejsce po nim powinno zostac puste.Jesli probuje sie je zalepic glina, to bedzie tylko wypelniona glina pustka. Moj syn wyjedzie do Ameryki, bo obecnosc syna nie zastapi nieobecnosci ojca.Pustka musi pozostac pustka.

Tak, przyznawał, że się boi. Boi się zakochać w kimś tak naprawdę, szczerze, aby potem tę osobę utracić, boi się ustatkować i związać z jakimś miejscem, czy to będzie rodzina, kraj czy małżeństwo, boi się nieodwracalności życia i nieugięcie linearnego marszu swego największego wroga: czasu.

Bo bez względu na to, jak obca wydawała mu się niekiedy Turcja, przyswoił sobie kulturowy etos, w jakim został wychowany; etos, który nie pozwala śmiać się zbyt długo ani zbyt głośno w obawie przed tym, że po przypływie wesołości nastąpi przypływ cierpienia. Jeśli śmiejesz się tak bardzo, że płyną ci z oczu łzy, wschodni etos radzi nie zapominać o prostej prawdzie, że łzy śmiechu bliższe są łzom niż wesołości.