Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię książki. Mam z nich zresztą więcej pożytku niż z ludzi...

Oko za oko, ząb za ząb, tak nie wygląda świat ludzi mojej grupy krwi.

Ludzie, wkładając w to ogromną energię i wiedzę, na żałosnych, niesamowicie drogich maszynach, latają na Księżyc, a przecież tylu z nas nie zna swojego miejsca nawet na tym świecie.

Zrozumiałam, że mimo wszystko była to inteligentna, skłonna do refleksji, właściwie można powiedzieć, że z własnej inicjatywy wykształcona, ale chorobliwie przewrażliwiona dziewczyna, która nie radzi sobie ani ze sobą, ani z otaczającym ją światem. Przynosiła mi wycinki z gazet i książek, przy czym sam ich dobór świadczył o tym, w którą stronę idą jej rozważania. Były to cytaty o pustce ludzkiej egzystencji, rozprawy o momentach krytycznych rozwoju dzieci, o nieuleczalności chorób psychicznych, a także jej własne teksty o rozczarowaniu wszystkim, co ją od dzieciństwa otaczało.

Największym pragnieniem Olgi było żyć tak, jak chciała, cicho jak myszka, jednak grubiaństwo świata zmusiło ją do zrobienia czegoś wręcz przeciwnego. Skoro nie mogła spełnić swojego pragnienia, by żyć, wybrała pragnienie, by zabić. Oszalała...

W jej obecności człowiek nabierał dziwnego przekonania: jakby czuł, że powinien ją przeprosić, że świat nie jest taki, jaki powinien być...