Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pożądanie także jest egoistyczne, niemal nic go tak naprawdę nie obchodzi – kłamstwo, pochlebstwo, ryzyko, przekonywanie podstępem, składanie fałszywych obietnic, doprowadzenie do tego, że dana osoba jeszcze wytrzyma trochę i zabawi się na tym świecie, by móc się nią teraz cieszyć – dopóki nie zostanie zaspokojone.

Kiedy zauważymy, że ktoś chciałby nawiązać z nami relację natury seksualnej, jesteśmy zmuszeni jakoś się do tego ustosunkować, choćby tylko przelotną myślą; a jeśli z miejsca nie wykluczymy czy nie odrzucimy takiej relacji, jeśli nie uciekniemy od razu od tej mgły, wówczas bardzo trudno ignorować emanacje tej drugiej osoby, one zazwyczaj nie słabną i okazują się uporczywe, rzadko nawet ustają pod wpływem znużenia, poczucia bezcelowości czy jałowości: są i już, niezależnie od tego, czy przynoszą skutek.

Kiedy człowiek dąży do jakichś rozrachunków, nie ma co się oszukiwać: dąży do osobistej zemsty czy satysfakcji, żywi prywatną urazę i nie ma ani głowy, ani czasu na sprawy innych, chyba że przyłączenie się do nich będzie z korzyścią dla jego sprawy i żądań. Jednak nawet w takich strategicznych sojuszach rządzi duch partykularnych interesów, tak naprawdę każdy szuka własnego rewanżu, chodzi mu o sukces osobistej sprawy, o nic więcej.

Zemsta kiedyś dobiega kresu, podłość męczy, nienawiść nudzi, może fanatyków najmniej, ale mimo wszystko.