Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek nie może żyć bez trwałego zaufania do czegoś, co jest w nim niezniszczalne.

Ot, spotyka się człowieka i mija się go obojętnie, a człowiek ten stoi przed tobą jak jakiś mały świat w dymiących gruzach.

Niepotrzebne piękno zorzy wieczornej słało się na brzegi, na rzekę, wlewało się w oczy, w duszę.

Nazwisko miał francuskie - Girard, nazywano go Piotrem Pietrowiczem, po rosyjsku mówił biegle, południowym akcentem; paszport -urugwajski, chociaż ta okoliczność wskazywała nie tyle na jego narodowość, ile raczej na cwaniactwo.

Mknę w krwawym wichrze.