Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie potrafiłam odmawiać ludziom, to zawsze była moja słabość. Wynikała z braku pewności siebie, którą zawdzięczam matce. „Pogódź się, Ewuniu, że nie jesteś tak piękna ani mądra jak inne dziewczyny”. Słyszałam to setki razy.
Można dużo wiedzieć o sobie, ale to nie pomaga uwolnić się od demonów przeszłości. Pozbywanie się starego „ja” boli, nie ma nic za darmo. I tak trwamy, pokancerowani przez dzieciństwo, zamiast rozstać się z nim na dobre.

Podobno nic nie dzieje się przypadkiem. Wszechświat podsuwa zdarzenia i ludzi, żeby dać nam do myślenia. Kieruje nami jak niewidzialna ręka.

Nabyte w dzieciństwie kompleksy nie opuszczają nas do ostatniego tchnienia,nawet gdyby cały świat im zaprzeczał.

Oczami wyobraźni zobaczyłam żołnierzy z afrykańskich plemion porywających lub mordujących kobiety i dzieci. Nie słyszałam, żeby któryś z polityków zapytał publicznie, dlaczego nigdy nie brakuje im amunicji. Wielkie statki wyładowane śmiercionośnym ładunkiem płyną dzień i noc do Afryki ze wszystkich kontynentów. A my obywatele państw, które na tym zarabiają, udajemy, że nic się nie dzieje.

Sztuka odwagi nie polega na braku strachu, tylko na opanowaniu go.

Nie zabiłam Krugera. I nie żałowałam tego. To jednak człowiek, chociaż bydle. Może nie kochała go matka albo znęcał się nad nim ojciec. Wolę wierzyć, że wszyscy ludzie z natury są dobrzy. Spaczone charaktery zawdzięczamy rodzicom. A rodzice swoim rodzicom. Z pokolenia na pokolenie ciągną się brak zrozumienia, brak wsparcia i przemoc. No i wojny. Skąd wziąć tolerancję, dobroć i miłość, jeśli dookoła ludzie wciąż się zabijają? I walczą o pieniądze wszystkimi dozwolonymi i zabronionymi sposobami.

- Czy szaleństwo jest dziedziczne? - zapytała z dziwnym uśmiechem.
- Jesteśmy genetycznie skażeni - potwierdził Rafał.
- Korzyść z przyjścia na świat w pokręconej rodzinie polega na tym, że człowiek wie, dlaczego jest pokręcony (...)
- Ale powinien otrzymać przepis na odkręcenie (…).

Nie dostrzegany urody miejsc, w których mieszkamy, zanim wydarzenia nie zakłócą naszego spokoju.

Kiedy wydarzenia przekraczają granicę sensu, czasem ogarnia człowieka całkowita tolerancja. Nie potrafiłam się rozzłościć ani nie miałam ochoty na śmiech.

Nie ma nic lepszego, jak podzielić się wrogiem z kimś wpływowym.