Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pójdę za nim w ogień, choćbym miała spłonąć.

Gdy cię zobaczyłem pierwszy raz, coś mnie trafiło. Sam do tej pory nie rozumiem, co to było, po prostu od samego początku wiedziałem, że należysz do mnie. To była kwestia czasu, nim wezmę cię w ramiona.

Chcę, żeby czuła się przy mnie najważniejszą osobą na tej ziemi. Mam pod sobą niebiańską istotę i pragnę traktować ją po królewsku, z największą czcią.

Mimo moich marzeń o mężczyźnie spoza naszych kręgów zakochałam się w groźnym gangsterze i nie mogę walczyć z jego naturą. Godzę się z tym, przed czym chciałam uciec i wiem, że nie robię niczego złego, kochając zabójcę.

Los tak chciał, żeby była tylko moja, a z losem się nie igra.

Robię się miękki, ale tylko przy nich i tylko dla nich. Dla wrogów zawsze będę twardym sukinsynem czyhającym na ich życie.

Miłość? Co to wogóle jest? To uczucie, które nie równa się z niczym innym. To chęć dawania szczęścia ukochanej osobie, chronienia jej za wszelką cenę i bycia z nią mimo przeciwności losu.

Ciąży na nas piętno mafii i żyjemy w jego mroku, ale nasza miłość będzie przyświecać nam każdy dzień.

Miłość, ogłupiające uczucie, pozbawiające trzeźwego myślenia i realnej oceny sytuacji. Uczucie, które do niedawna było mi obce.

Wiem, że moje życie może mieć inny wymiar, mimo że ukochany jest człowiekiem mafii. Pragnę go najbardziej na świecie i nie wyobrażam sobie, że mogłabym kolejny raz go stracić.

Czuję się, jakby ktoś właśnie kolejny raz wyrwał mi resztkę mojego serca i duszy, pozostawiając tylko zgliszcza istnienia.

Jest złym człowiekiem, od którego powinno się uciekać najdalej, jak się da, a nie lgnąć jak ćma do światła. Nie jest już tym cudownym mężczyzną z moich snów. Prawda o nim zmiażdżyła moje nadzieje, tak jak on miażdży swoje ofiary.

Myślałam tylko o nim, był moim marzeniem sennym, a teraz stał się koszmarem.

Był dla mnie wszystkim, co najcenniejsze. Moim marzeniem sennym i wyobrażeniem wielkiej miłości.

Pragnąc tak mocno, łatwo się zatracić i pogubić.

Ptaki mają skrzydła, potrafią latać, a mi odcięto je zaraz po urodzeniu. Coś ciągnie mnie w dół, w mroczną przepaść bez prawa odwrotu.

....ma być tak cicho, że będę słyszał bicie własnego serca. Jebanego serca, które jeszcze bije tylko dla Sofii.

Cały czas żyliśmy obok siebie i mimo, że byliśmy tak blisko, nasze drogi się nie skrzyżowały, a mogły i to już wiele lat temu. Los okrutnie z nas zadrwił, wysyłając w drogę, żebyśmy mogli na siebie trafić tylko po to, by musieć się rozdzielić.

Mogłabym nadal marzyć o idealnym Damiano bez skazy, ale on już nie istnieje. Jego miejsce zajmuje groźny zabójca, krwiożercza bestia rozszarpująca swoje ofiary na strzępy. Jego ponowne pojawienie się w moim życiu burzy wszystkie moje marzenia jak domek z kart. Teraz nie zostaje mi już nic oprócz bólu i tęsknoty za mężczyzną poznanym w Hiszpanii. Dobrym i czułym, którego niszczy Damiano Castelli - żądny krwi zabójca bez skrupułów.

Po wielu burzach oddała mi nie tylko ciało i serce, lecz także duszę. Duszę, której tak zawzięcie przede mną broniła.

Przy niej czuję, że moje życie ma jakiś sens i wiele może się zmienić.

Sądzi, że pragnę tylko jej ciała, tyle że ja chcę jej całej. Pragnę jej serca i duszy, których nie zamierza mi dać.

Jego czułość sprawia, że zapominam, jakim jest draniem. Wiem, że to tylko gra pozorów, bo nie da się być dobrym, a przy tym tak okrutnie złym.

Gdy jesteś spoza tego świata i dowiadujesz się, co tak naprawdę robi człowiek, którego kochasz, momentalnie przestajesz czuć do niego coś więcej niż tylko pogardę.

Należę do niego cała już od dawna. Moje ciało, serce i dusza, której nie chciałam zaprzedać diabłu. Jego rzucony na mnie urok wygrywa z rozsądkiem.

Najpiękniejszy dzień w życiu kobiety ma się stać początkiem mojego koszmaru. Nie wyobrażam sobie życia z facetem, którego nie znam, a w dodatku z mordercą. Pewnie gdy mu się znudzę, mnie także zabije z zimną krwią.

Nie istnieje coś takiego jak sprawiedliwość, natomiast prawda jest tylko jedna.

Nie pomogę jej uciec z naszego świata, bo sam jestem jego więźniem, ale mogę sprawić, żeby była w nim choć trochę szczęśliwa.

Flavio jest moim aniołem stróżem. Bez niego nie stałabym tu dziś. Dba o mnie, odkąd pamiętam, i często podejmuje decyzje niekoniecznie bezpieczne dla niego i ryzykuje tylko po to, żeby mnie chronić.

Los okrutnie z nas zadrwił, wysyłając w drogę, żebyśmy mogli na siebie trafić tylko po to, by musieć się rozdzielić na wiele miesięcy.