Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda "tak naprawdę" przymuje formę choroby na śmierć: jest atakiem na aletheiologiczny system odpornościowy, który pozwala człowiekowi zajmować geometryczne miejsce kłamstwa i zdrowia. Kto chce przetrwać zniszczenie dotychczasowej gospodarki iluzją, musi być czymś innym niż człowiek w dotychczasowym rozumieniu.

Z Nietzschego: "Pięknąż bo pustotą jest mowa: pląsa nią człowiek nad rzeczami wszelkiemi.

Ludzie mają język, by móc mówić o własnych zaletach, a zwłaszcza o zalecie najwyższej – możliwości mówienia o własnych zaletach we własnym języku. W pierwszym rzędzie nie po to, by wzajemnie powiadamiać się o stanach rzeczy, lecz by je wbudować w jedną chwałę. Historyczne grupy mówiących, plemiona i ludy, to jednostki samouwielbienia, które swój niepowtarzalny idiom rozgrywają dla własnej korzyści – jako zwycięską strategię gry psychospołecznej. W tym sensie każde mówienie, zanim stanie się techniczne, służy samowywyższeniu mówiącego i wspieraniu jego wysokiego mniemania o sobie. Nawet dyskursy techniczne, choć w sposób pośredni, wyrażają chwałę technika. Nawet języki samokrytyki ożywia funkcja samowywyższenia. Nawet masochizm zwiastuje wyróżnienie torturowanego. Kto używa języka wedle jego konstytutywnej, zasadniczo narcystycznej funkcji, wyraża w swej mowie zawsze tylko jedno. To, że mówiącemu nie mogło się przydarzyć nic lepszego, niż być właśnie sobą samym (albo samą sobą) i zaświadczać w tym właśnie języku, z tego właśnie miejsca, o przywileju znalezienia się we własnej skórze.