Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chcesz wiedzieć, kim jesteś? Nie pytaj. Działaj. Działanie Cię określi i ustali. Z działania swojego się dowiesz. Ale działać musisz jako „ja”, jako jednostka, bo tylko własnych potrzeb, skłonności, namiętności, konieczności możesz być pewny. Tylko takie działanie jest bezpośrednie, jest prawdziwym wydobywaniem siebie z chaosu, autostwarzaniem. Reszta – czyż to nie recytowanie, wypełnianie schematów, tandeta, kicz?

... 'Ferdydurke' jest także książką o niedojrzałości... ..jest obrazem walki o własną dojrzałość kogoś zakochanego w swej niedojrzałości...

Literatura poważna nie jest po to, żeby ułatwiać życie, tylko żeby je utrudniać.

Ależ, dudku co ci z tego, że będziesz wiedział, czy ja "szczerze", czy "nieszczerze"? Co to ma do słuszności wypowiadanych przeze mnie myśli? Mogę "nieszczerze" wypowiedzieć niebotyczną prawdę, a "szczerze" palnąć największe głupstwo. Naucz się oceniać myśli niezależnie do tego, kto i jak ją wypowiada.

Katolicyzm! No, cóż robić, katolicyzm! On, któremu już wszystko wiadomo i całej reszty słucha z poziewaniem... te końskie okulary na oczach polskich, nie pozwalające zerkać na boki... Powtarzam, nie jestem wrogiem katolicyzmu, jestem wrogiem tylko funkcji, którą spełnia w kulturze naszej nie od dzisiaj. (s. 208).

Zachować przeszłość nieskalaną! Staliście się więc Piastunami. A największa ze świętości waszych to wy sami (…) Konserwować! Przechowywać! Być posągiem, zamieniającym w spiż to oddalające się, uciekające! Żyć dla przeszłości! Żyć tymczasowo, aby w przyszłości móc wskrzesić przeszłość! (s. 204).

Człowiek jest stwarzany także przez pojedynczego człowieka, przez inną osobę. W przypadkowym zetknięciu. W każdej chwili. Mocą tego, że ja jestem zawsze "dla niego", obliczony na cudze widzenie, mogący istnieć w sposób określony tylko dla kogoś i przez kogoś, egzystujący – jako forma – poprzez innego.