Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pora była dość późna. Dochodziła północ. Gospodarze zazwyczaj starali się żyć w zgodzie z naturą – wstawać o wschodzie, a kłaść o zachodzie słońca. Czasem jednak wyznaczali sobie „dni dzikości serca”; wtedy natura i zdrowe prawa przyrody schodziły na plan dalszy.

Ja jestem Achilles i Hektor, Antoniusz i Oktawian, Napoleon i Nelson, Chrystus i Omen. I pamiętam wszystko! Czy może być coś straszniejszego?

Krzysztof, pacjent numer 92 X Oddziału Szpitala Psychiatrycznego w Warszawie.

Powiedziałeś, że mam nie tylko patrzeć na rosnące życie –
z traw ziemi przodków Bowagindy – ale i unosić wzrok ku
niebu, skąd przybyło, i śpiewać z Księżycem. Bo kiedy Słońce
musi odpocząć, to Ty dajesz nam chłód nocy i widok Księżyca,
a on daje siłę jaguarowi. Gdy jednak śpiewamy, On słyszy nas
i pozwala się nie lękać, gdyż noc tak dobra jest jak i dzień.

Kapłani Ścieżki Wiedzy rodzą się raz na kilkaset lat, a my akurat mamy przyjemność znać osobiście Krzysztofa Lorenta, który był tak miły i urodził się w naszych czasach.