Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieją wspaniali ludzie,
których spotykamy w niewłaściwym momencie.
Istnieją także ludzie, którzy są wspaniali,
bo spotykamy ich we właściwej chwili.

W szczęściu przychodzi taka chwila, gdy jest się samotnym w tłumie.

Tak już jest: w naszych miłosnych rozmowach jesteśmy zawsze spóźnieni o pięć minut.

Być może tym właśnie jest ból: stałym poczuciem, że jest się wykorzenionym z teraźniejszości

Nikt nie chce słuchać tych, którzy pragną być sami. Pragnienie samotności to niewątpliwie chorobliwa skłonność.

Wiedziała, że trzeba iść do przodu, że życie polega zwłaszcza na tym, żeby dalej żyć.

Nigdy nie powinniśmy oszczędzać sobie potencjalnego bólu.

Szczególnie poruszył ją widok zakładki. Książka została w ten sposób przecięta na dwoje; pierwsza część została przeczytana za życia Francois. I na stronie 321 umarł. Co należało zrobić? Czy można dokończyć lekturę książki przerwaną przez śmierć męża?

Wieczory mogą być nadzwyczajne, noce niezapomniane, a jednak zawsze kończą się porankami takimi jak inne.

Nic nigdy nie jest do końca tragiczne. Wiedział, że między wyspą cierpienia, wyspą zapomnienia i jeszcze bardziej odległą wysepką nadziei nieustannie kursują statki.

Dlaczego tak bardzo działa na nas detal, jakiś zapamiętany gest, który sprawia, że przelotna chwila staje się nagle sercem minionej epoki?

Ale to absurd: czy istnieje coś mniej logicznego niż wzajemna skłonność?

Czasami wystarczy chwila, by całe życie zmieniło kierunek.

Żyjemy pod dyktatem pragnień innych ludzi.

Miłość to uczucie wywołujące największe poczucie winy.

Nasz cielesny zegar nie jest racjonalny. Dokładnie tak samo jak miłosny zawód: nie wiemy, kiedy zdołamy się z niego otrząsnąć. W chwilach największego cierpienia myślimy, że rana nigdy się nie zagoi. A potem któregoś ranka dziwimy się, że nie czujemy już strasznego ciężaru. Jakie zaskoczenie: stwierdzić, że ból istnienia przeminął. Dlaczego tego dnia? Dlaczego nie później ani wcześniej? To autorytarna decyzja naszego ciała.

Kobiety o imieniu Nathalie często maja wyraźną skłonność do nostalgii".

Zaczęli się śmiać z tej idiotycznej sytuacji i mocno się objęli, najlepszy na świecie sposób, żeby wytworzyć ciszę.

Wezmę jakiś sok...
-...?
-Chyba morelowy".
Spojrzał na nią, jakby nagle włamała się do rzeczywistości.

Czasem o wiele bardziej wzrusza nas powtórne odkrycie miłości niż znalezienie nowej.

Larousse zatrzymuje się tam, gdzie zaczyna przemawiać serce.

Wystarczy zaczerpnąć powietrza, żeby popłynął czas.

- [...] Nie będziemy chyba robić z tego historii.
- Dlaczego nie? Nie miałbym nic przeciwko temu, żeby ją przeczytać.

Wydaje mi się, że szukanie tematu rozmowy to dobry temat rozmowy.

Życie może być piękne, kiedy się jest świadomym niedogodności narodzin.

Nie ma nic gorszego, niż siedzieć obok kobiety, na którą chciałoby się przez cały czas patrzeć.

Le Larousse s’arrête là où le coeur commence.