Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A później możesz zbliżyć się do krawędzi, spojrzeć w dół i powiedzieć sobie: Wystarczą dwa kroki, żeby moje życie się skończyło. Czy naprawdę byłoby to takie okropne?

To okropne, z jaką łatwością potępiamy najważniejszych ludzi w naszym życiu, prawda? I to wcale nie dlatego, że tak myślimy, ale z powodu własnej frustracji.

Alkohol nie łagodzi wspomnień, tylko je blokuje... do następnego ranka. Na dłuższą metę nic nie jest w stanie ich złagodzić. Nic.

[…] W każdym mężczyźnie drzemie mały chłopiec.

Kiedy tracimy wszystko, co kiedyś było dla nas ważne, jaki jest sens zamartwiania się tym, że wpadamy w jeszcze większe gówno?

...istnieją nieszczęścia, z których nie sposób się podźwignąć. Możemy się przyzwyczaić do poczucia straty, które dręczy nas minuta po minucie. Możemy zaakceptować rozpaczliwy smutek, przez którego pryzmat zaczynamy postrzegać rzeczywistość. Możemy się nawet nauczyć żyć z tą stratą. To jednak nie oznacza, że rana się zabliźni ani że cierpienie pozwoli się zamknąć w jakimś metalowym pudełku i da o sobie zapomnieć.

Życie każdego człowieka jest niezwykłe, lecz jednocześnie banalne i oczywiste.

Nic dziwnego, że pociąga nas idea intymności, dzięki której możemy nie tylko uczepić się kogoś i uwierzyć, że nie jesteśmy na tym świecie sami, ale też uciec od prozaicznej powtarzalności życia.

O samotności można powiedzieć wiele dobrego.

Robienie zakupów to akt rozpaczy. (...) Tak właśnie współcześni ludzie spędzają swój czas. Zakupy to wielka aktywność kulturalna tej epoki, która wiele mówi na temat całkowitej bezwartościowości współczesnego życia.

Możemy się przyzwyczaić do poczucia straty, które dręczy nas minuta po minucie. Możemy zaakceptować rozpaczliwy smutek przez którego pryzmat, zaczynamy postrzegać rzeczywistość. Możemy nawet nauczyć się żyć z tą stratą. To jednak nie oznacza, że rana się zabliźni ani, że cierpienie pozwoli się zamknąć w metalowym pudełku i da o sobie zapomnieć.

Możemy się przyzwyczaić do poczucia straty… Możemy zaakceptować rozpaczliwy smutek… To jednak nie oznacza, że rana się zabliźni.

Każde popełnione przestępstwo jest zasadniczo szare, bo każdy człowiek rzuca cień...który go ściga.

W każdym mężczyźnie drzemie mały chłopiec. Kiedy czegoś pragną - kobiety - zasypują ją zabawkami w nadziei, że jej to dostatecznie pochlebi.

Wszystkie stereotypy są z gruntu prawdziwe.

Ach, ten seks: najwspanialsze antidotum na całą rozpacz tego świata.

W każdym intymnym związku… zawsze jesteśmy współwinni czynów drugiej osoby.

....w każdym intymnym związku (szczególnie takim, które trwa wiele lat) zawsze jesteśmy współwinni czynów drugiej osoby. A kiedy przekroczymy granicę seksualności, stajemy się zakładnikami losu. Można kategoryzować, powtarzać sobie, że osoba, z którą sypiasz jest racjonalna i podobna do ciebie, a później odkryć jeden z największych truizmów: nigdy nie wiadomo, co tak naprawdę czai się w głowie drugiego człowieka.