Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Przełomowe momenty dostrzegamy dopiero wtedy, gdy już miną.

Marburg Amberlee było cudem, tak jak Kellis lekarstwem, ale razem stali się przyczynkiem do zmiany biegu historii ludzkości. Dokonali tego razem. Nikt już nie ma raka ani przeziębienia. Jedynym problemem są żywe trupy.

Później nie znaczy lepiej. Później oznacza tylko mniej czasu.

Czasami musisz sobie odpuścić i dać się ponieś biegowi wydarzeń.

Przy Bogu jesteśmy przedszkolakami i nie wierzę, by taki dobry nauczyciel jak On miał zamiar wypuścić nas z klasy tylko dlatego, że lekcja jest dla nas odrobinę za trudna.

[...] ludzie doprowadzili do tak złej sytuacji, ponieważ zadowalali się pierwszą lepszą odpowiedzią, zamiast przeprowadzić coś tak wielce skomplikowanego jak proces myślowy.

Gdybyście zapytali mnie – czy było warto?
Czy tego właśnie chcieliśmy?
Powiedziałbym: ,,nie”, bo nie ma innej odpowiedzi.
Dlatego dobrze, że nikt nigdy o to nie zapyta.
Nikt nigdy nie zadaje naprawdę ważnych pytań.

Są środki, których nie uświęci nawet najświętszy cel.

Różnica między prawdą a kłamstwem polega na tym, że każde może cię zranić, ale tylko jedno może z czasem cię uzdrowić.

Tak właśnie działa epidemia; zabija, czego nie może pokonać.

Oni umarli za Ciebie.
A teraz przypatrz się dobrze swojemu życiu i powiedz mi- dobrze zrobili?

- Naprawdę? Zrobiłabyś to dla mnie? Bo „siostra zostawiła mnie bez żadnego pojazdu na środku terenu opanowanego przez zombie” brzmi jak początek świetnego artykułu.
- Chyba nekrolog – odburknęłam.

Powstańcie, póki możecie.

Daj ludziom coś, w co mogą uwierzyć, zwłaszcza coś takiego jak osobista tragedia i nastolatka bohatersko ratująca rodzinę, a oni nie tylko w to uwierzą, ale będą chcieli w to uwierzyć (...) To dobre wieści. Ludzie lubią wierzyć w dobre wieści.

Kiedy twoi koledzy nie mogą iść do kina, bo narażałoby to ich na spotkanie z nieznajomymi, a tymczasem twoi rodzice non stop proponują ci przygody w świecie na zewnątrz, zdajesz sobie sprawę, że coś jest nie tak.

Żyjemy i umieramy tylko po to, by mieć szansę pokazać choć trochę prawdy.

W życiu każdego człowieka ma miejsce jakiś przełom; chwila, w której zdajecie sobie sprawę, że macie podjąć decyzję determinującą całą waszą dalszą przyszłość, a jeśli wybierzecie źle, niewiele może wam już pozostać. Czasami zła decyzja jest jedyną, dzięki której uda wam się odejść z twarzą, honorem i świadomością, że postępujecie dobrze.

Ataki zwierząt na ludzi traktuję z wręcz religijną czcią, dzieląc je na dwa typy: "Potrzebujemy bardziej surowego prawa" oraz "Darwin miał rację".

Różnica między kłamstwem a prawdą polega na tym, że każde może cię zranić, ale tylko jedno może z czasem cię uzdrowić.

Darwin miał rację. Śmierć nie gra fair.

Miejsce nie gra roli. Liczy się samotność.

Nie wygrasz. Logika nie ma żadnej mocy, kiedy jej terytorium naruszyli poganie.

Wszystko da się zabić.
Czasami musisz w to strzelać tak długo,
aż przestanie się ruszać.
I nie wypada zbytnio rozmyślać o tym,
co się zrobiło.

Żyjemy w świecie, który sami stworzyliśmy. Nawarzyliśmy sobie piwa, panie i panowie, czy tego chcemy, czy nie. A teraz mamy zaszczyt je wypić.

Zombie są tutaj i nigdzie się nie wybierają, ale nie są tematem. Byli przez jedno gorące, okropne lato na początku wieku, ale teraz są tylko kolejnym elementem krajobrazu. Odegrali swoją rolę - zmienili świat. Absolutnie wszystko.

Każdy zna kogoś, kto jest na Ścianie.

Prawdy nie da się zabić.

Niepowodzenie w kwestii umierania jest zawsze godne pochwały.

Newsy to newsy, a kreatywność to kreatywność. Kiedy połączysz jedno z drugim, dostaniesz coś, co nie jest już newsem. Hokus-pokus, właśnie stworzyłeś opinię.

Ciężko jest zabić coś, co wciąż wygląda jak człowiek, a najgorsze jest to, że te bydlaki są naprawdę szybkie. Groźniejsze niż świeży zombie jest tylko stado świeżych zombie, a ja naliczyłam co najmniej osiemnastu, zanim zorientowałam się, że to już nie ma znaczenia i dałam sobie spokój.