Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Popatrzyłem na niego: spuszczona głowa, ręce na stole, zgarbione plecy. Wszystko do siebie pasowało i całe moje doświadczenie mówiło mi, że siedzę naprzeciwko zabójcy Hattie, coś mi jednak nie dawało spokoju.

Wieczorami nagrywałam wszystko kamerą Geralda. Opowiedziałam historię swojego życia, nie ukrywając żadnej żałosnej, głupiej, szalonej, okropnej rzeczy, którą zrobiłam, i poczułam się z tym dobrze. Z tym, że w końcu jestem szczera, choćby tylko wobec samej siebie.