Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatecznie jedyna władza, do jakiej człowiek powinien aspirować, to ta, którą sprawuje nad sobą.

Zakładamy, że nasz sposób myślenia, intelekt, uczucia i osobowość nigdy się nie zmienią.
Traktujemy je jak coś oczywistego.
Boimy się wypadku, po którym będziemy sparaliżowani, będziemy mieli trudności z poruszaniem się, stracimy słuch albo wzrok.
Nie myślimy jednak o wypadku, który sprawi, że stracimy samych siebie.

Czasami trzeba zejść z drogi samemu sobie, żeby być sobą.

Nie tylko umniejszamy swoje sukcesy, lecz także wyolbrzymiamy porażki.
Jedno rozczarowanie starcza nam za dowód na poparcie przekonania, że jesteśmy oszustami.

Gdy obsesyjnie zamartwiamy się tym, co naszym zdaniem myślą inni, nie słuchamy, gdy mówią, co naprawdę myślą.
A skoro ich nie słyszymy, z pewnością nie możemy skutecznie zareagować.

Władza nie zawsze korumpuje.
Władza może oczyszczać.
Jeśli chodzi o władzę, za prawdziwe uważam tylko jedno stwierdzenie: władza zawsze odsłania.

Używając czysto fizycznego słownictwa, komunikujemy sobie nawzajem swoje życie wewnętrzne.
Prowadzimy całe rozmowy, wymieniamy ważne informacje, nie mówiąc ani słowa.

Zacznij już teraz być kimś, kim będziesz później.

Nie udawaj, zanim w to uwierzysz. Ćwicz, aż w to uwierzysz.

Im świadomiej skupiamy się na werbalnych wskazówkach, które naszym zdaniem sygnalizują nieszczerość, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zauważymy znaki niewerbalne, które naprawdę o niej świadczą.