Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem kluczem do szczęścia jest oczekiwać mniej od losu. Dzięki temu unikniesz rozczarowań.

Akt czytania to partnerstwo. Pisarz stawia dom, ale to czytelnik się do niego wprowadza. - str.253

Może zamiast myśleć o tym, czego ci brakuje, skupisz się na tym, co masz w zasięgu ręki?

Właśnie temu służy muzyka, skonstatował. Bo niektórych uczuć nie sposób ująć w słowa.

Człowiek dorasta w chwili, gdy przestaje liczyć na najlepsze i zaczyna oczekiwać najgorszego.

Każdy zasługuje na szczęśliwe zakończenie.

Miarą skarbu jest jego wartość w potrzebie.

Kiedy mówią "DAWNO DAWNO TEMU"... kłamią jak z nut. Żadne tam "dawno temu". Ani nawet "kiedyś". Rzecz toczy się setki razy. ilekroć ktoś przewraca kartki tej zakurzonej książki.

Miłość to siła wyższa, która nas ciągnie do tej, a nie innej osoby.

When they say ‘Once upon a time’… they’re lying. It’s not once upon a time. It’s not even twice upon a time. It’s hundreds of times, over and over, every time someone opens up the pages of this dusty old book.

Jest coś gorszego, niż nie móc dzielić się radością z ukochaną osobą: nie móc jej pocieszyć, kiedy jest smutna.

Nigdy nie byłam zakochana, ale zawsze wyobrażałam sobie miłość jako coś w rodzaju reklamy środków czyszczących, Widzimy szarą rzeczywistość, po czym ktoś bierze gąbkę namoczoną w miłości i wyciera plamy. I nagle wszystkie błędy, cała samotność, idą w niepamięć. Kolory lśnią jak klejnoty, dziesięć razy żywsze niż przedtem. Muzyka rozbrzmiewa głośniej i dźwięczniej. Miłość, oznajmia uroczyście głos spoza kadru, dodaje życia blasku.

Być odważnym to zapanować nad strachem w sytuacji, kiedy ważą się losy bliskich.

Mawiał,że strach oznacza tylko, iż masz do czego wracać.

Dziś rozumiem, że z życzeniami trzeba uważać, bo ucieczka może nie okazać się spełnieniem marzeń, tylko największym koszmarem.

...dom to nie miejsce,tylko ludzie,którzy cię kochają.

Czy przez „zaraz wracam” masz na myśli przyszłe tysiąclecie?

-Miłość to fala przypływu- konstatuje filozoficznie.
-Ponieważ zwala z nóg?- pytam.
-Nie. Ponieważ wciąga pod wodę i toniesz.

(...) człowiek dorasta w chwili, gdy przestaje liczyć na najlepsze i zaczyna oczekiwać najgorszego.

Jakaś część mnie zachodzi w głowę, jakie to uczucie być dla kogoś najważniejszą osobą i tęsknić, kiedy nie ma go obok.

Jak wytłumaczyć dorosłej osobie, że całe zło świata być może płynie z faktu, iż przestała wierzyć w niemożliwe?

Ale ta Czytelniczka wygląda… wygląda na moją rówieśniczkę. Dziwne. Przecież musi wiedzieć – jak ja – że bajka nie jest niczym więcej niż bajką. Że szczęśliwe zakończenia nie istnieją.

Gdy nazwiemy coś opowieścią, klamka zapadła. Ma początek, rozwinięcie i koniec, który nie podlega zmianom, bowiem wtedy mielibyśmy do czynienia z opowieścią innego rodzaju.

Ale prawda jest taka, że książęta to rzadkość, a szczęśliwe zakończenia nie rosną na drzewach.

Nie wiedziałabym, co to prawdziwa miłość, nawet gdyby grzmotnęła mnie między oczy.

- Miłość to fala przypływu - konstatuje filozoficznie.
- Ponieważ zwala z nóg? - pytam.
- Nie, ponieważ wciąga cie pod wodę i toniesz.
- Ale czasem - zaznaczam - Tylko dzięki niej utrzymujesz się na powierzchni.

- To złodziejka - mówię. I wcale nie kłamię, gdyż bezsprzecznie i nieodwołalnie skradła mi serce.

(...) książka pozostanie taka jak zawsze. Wszystko inne zmienia się w najmniej spodziewanej chwili. (...) Rodziny się rozpadają i nic nie trwa wiecznie. W książkach zawsze wiadomo, co będzie dalej. Nie ma niespodzianek.

Ludzie tak naprawdę nigdy się nie dotykają. Dlatego, że jesteśmy tylko zlepkiem tycich atomów otoczonych polem elektromagnetycznej siły. I nawet gdy trzymamy się za ręce, tak naprawdę to tylko złudzenie, bo stykają się jedynie elektrody uwięzłe pomiędzy nami.

Emocje wzięły górę nad rozumem i dotarło do niego, że odwagi nie dostaje się w kołysce, i nie jest ona wcale brakiem strachu. Być odważnym to zapanować nad strachem w sytuacji, kiedy ważą się losy bliskich.