Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Super. Moje przeciwciała zaatakowały końcówki nerwów. To powoduje brak komunikacji między mięśniami a nerwami. Mięśnie i reszta ciała są bezużyteczne. Ups. Romantyczni bohaterowie cierpieli na rozdarcie wewnętrzne. Ale brak komunikacji to chyba przesada!
Żeby ciało nie słuchało mózgu? Moje ciało? Trzeba to szybko naprawić.

Dyskutujemy już chyba z pół godziny. (…) Temperatura naszej dyskusji wzrasta, a tu nagle Darek siada na łóżku. Szybko spuszcza nogi z łóżka i zalotnie patrzy w naszą stronę. (…) Z łóżka zwisają mu nogi i cewnik. Średnio przygotował się do podrywu.
— Cześć, dziewczyny! — zagaduje.
Patrzymy na siebie porozumiewawczo. Odpowiemy mu cześć, niech się chłopak cieszy, tak trudno mu zrozumieć rzeczywistość, nie zauważył, że siedzimy tu od dawna.
— Cześć!
Dyskutujemy dalej.
(...)
Darek nie daje za wygraną.
— Dziewczyny, mogę przyjść do was? — pyta.
Przyjść? Siedzimy w jednym pokoju, dzieli nas jedno łóżko. Jak on chce przyjść? Jeszcze nigdy nie widziałam, żeby stał. Poza tym przy łóżku wisi worek z jego moczem.
— Nie możesz wychodzić z łóżka — tłumaczę mu.
— Przyjdę do was, dziewczyny!
— Darek, nie możesz, pielęgniarki zabroniły ci chodzić — zaczynam się wkurzać (…)
Staramy się nie zwracać na niego uwagi. Darka to chyba rajcuje. Zachęcony lekceważeniem wstaje. Patrzymy na niego przerażone.
— O kurna! — mówi. — Coś mi tu wisi — wskazuje na plastikową rurkę wychodzącą mu ze spodni od pidżamy.
— To cewnik, zostaw! — mówię.
— Cewnik? Co to jest? — pyta rozbawiony Darek.
I zaczyna ciągnąć cewnik z całych sił. Zaraz go sobie wyrwie! Może nawet z małym bonusem? OK, nie wiem, czy małym, czy dużym, nie podglądałam go przy myciu.