Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Jak się uwolniłeś z więzów?
– Sekret zawodowy.
– A mógłbyś mi go zdradzić? Ścierpłem jak diabli.
– Problem z tobą, Baldwin, polega na tym, że od czasu do czasu miewasz własne pomysły, najczęściej głupie. Czuję się bezpieczniej, jak jesteś spętany.

Rzuć kamieniem w zająca,
Niechaj nam popląsa.
Walnij w niego kijem,
Niech się rzuca i wije.
Kopnij go między oczy,
Niech w powietrzu łuk zatoczy
I w ziemię wypierdoli –
Marny koniec jego doli.

Fragment piosenki nieznanego autorstwa popularnej na ulicach Dublina wiosną 1940 roku.

- Panie Baldwin, oto Cillian McCull, gwiazda mojego wydziału. Syn irlandzkiej Cyganki i plutonu strażniczego więzienia w Belfaście, żołnierz, sabotażysta, tropiciel, a w wolnych chwilach włamywacz i hodowca gołębi. Służył w Royal Marines, pływał na statkach Kompanii Wschodnioeuropejskiej, pracował również w Scotland Yardzie, gdzie zasłynął jako wyjątkowo mściwy sukinsyn. Mówi biegle po romsku, dańsku, rosyjsku, w kilku dialektach irlandzkiego i zapewne również po czarciemu, potrafi ukryć się w trzyosobowym tłumie, zrobić łuk z kija od miotły i zjeść to, po czym porzyga się dzika koza.
– Doprawdy imponujące – mruknął Jeremy, nadal mierząc półIrlandczyka wzrokiem. Ten uśmiechnął się szeroko na słowa pułkownika, pokazując równe, białe zęby, i zaczął skręcać papierosa. – Mogę wiedzieć, czemu zawdzięczam zaszczyt poznania pana McCulla?

- Twoja uroda jest doprawdy oszałamiająca, Vigdis, lecz nie to jedno zwróciło moją uwagę. W przeciwieństwie do tej całej umundurowanej bandy w większości kwestii miewasz własne zdanie, całkiem odmienne od ogólnie przyjętej opinii.
– Nie podoba ci się to? – Zmrużyła lodowato niebieskie oczy.
– Nie, wręcz przeciwnie. Moi wielcy bracia królowie oraz ich szefowie sztabów pobekują zgodnym chórem niczym stado tępych baranów. Atakować, nacierać, niszczyć, palić, nie brać jeńców, beee, beee! Zwyciężymy, będziemy sławni, beee! Ty natomiast pytasz. Ciekawi cię to, czy burza skróci zasięg bombowców startujących z Zelandii i czy Francja nie zablokuje kanału La Manche, chcesz wiedzieć, jaką politykę należy obrać wobec mieszkańców małych miasteczek i jak zapobiec rodzeniu się ruchów partyzanckich, a te matoły tylko patrzą na ciebie maślanymi oczyma, mlaskają z oburzeniem i beczą. Kobieta, kobieta, beee, beee!

- Proszę wybaczyć ów cios drogiego Fergiego, ale jak większość Szkotów urodził się z ogromnym sercem, wielkim żołądkiem, malutkim fiutem i jeszcze mniejszym rozumkiem.

Bogu niech będą dzięki za tę trójkę pijanych wariatów - pomyślał.