Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[...] nigdy nie możemy winić się za miłość, bo przegranym nie jest ten, kto nie jest kochany. Przegrywa ten, kto nie umie kochać.

Pod fasadą lodu nie ukryjesz prawdziwych uczuć.

Czasami nie można oddychać, kiedy kocha się coś, co można stracić. Bo dopiero, kiedy coś tracimy, okazuje się, że było to tylko naszym życiem.

W umieraniu najbardziej ironiczne jest to, że zamiast pocieszać osoby umierające, to one pocieszają nas. Żywi nie radzą sobie z odejściem. Ci, którzy odchodzą na wieki, to akceptują, a może jedynie udają, że to akceptują, wierząc w nowy, lepszy świat.

Wszyscy umierają. A każda śmierć zabiera część nas już na zawsze. Nigdy nie
odzyskasz tego utraconego elementu, więc nie musisz szukać. Nie musisz się budzić, skoro śnisz na jawie. Ale możesz zasnąć, nie próbując się obudzić.

Ludzi może zmienić wszystko. Najpotworniejszą bronią, prowadzącą do ich wewnętrznej zagłady są jednak rozczarowania.

Tylko wiara może sprawić, że coś ma moc.

Czasami to te najcenniejsze i najdrobniejsze czyny świadczą o wielkości.

Ostatecznie każdy ma coś takiego, bez czego trudno mu się obyć.

Bo są takie chwile, które są tylko czyjeś – moje i twoje – ale niezastąpione, nieporównane z żadną inną.

Życie było w niepozornych uśmiechach mijanych ludzi, jak również w śpiewie ptaków czy szumie roztańczonych liści.

Najmocniej nienawidzimy tych, na którym nam najbardziej zależało.

Czasami łatwo ulec złudzeniu, akceptując jego pozytywne aspekty.

Ciekawość to naprawdę zdumiewające uczucie. Kiedy żyjemy w niepewności, zawsze korci nas, żeby sprawdzić, co takiego się wydarzyło, że wszystko obrało taki bieg.

Jeśli zbyt dużo oczekujesz, przygotuj się na rozczarowanie, a niestety...ono zawsze bywa, niezwykle dotkliwe.

Wszyscy umieramy i wszystko umiera z nami. A jednak nic tak naprawdę nie umiera na zawsze. Na zawsze to bardzo długo, dlatego w końcu musi nastąpić progres.

Kiedy przyglądamy się innym ludziom, spostrzegamy, że jesteśmy tymi, którymi nigdy nie chcieliśmy być, ale jednocześnie nie moglibyśmy być nikim innym.

Są takie chwile, kiedy dostrzegamy rzeczy, które moglibyśmy zrobić, widzimy te szanse na ich wykonanie i potencjał, który wyblakł wraz z wypowiedzianym słowem. Oraz każdą obietnicę, którą składamy, a której nigdy nie dotrzymujemy. I potrafimy żałować godzinami, że jest tak a nie inaczej, jednocześnie nie potrafiąc niczego zmienić.

Czasami brakuje nam kontroli. Żyjąc w złudzeniach nie rozumiemy, jaka jest prawda. Ale prawda nie wyzwala, przynajmniej nie zawsze. Złudzenia są znośniejsze do przetrwania, ponieważ życie nie jest filmem. Chodzimy do kina jedynie po to, by obejrzeć bajkę. Jednak w prawdziwym życiu nie ma „i żyli długo i szczęśliwie”. Księżniczka tak naprawdę jest wiedźmą nieliczącą się z własnymi poddanymi. A jej ukochany, który jest zwykłym chłopskim synem, jest gotowy oddać jej skrzydła dla tronu.

Wiesz co jest gorsze od złamanego serca? Zawiedziona serce.

Wierzysz czy nie - to przyjaciele są największą miłością naszego życia.

Bez względu na to jakimi jesteśmy ludźmi, zawsze umieramy z powodu miłości...lub samotności.

Czasami to nie mięśnie świadczą o naszej sile. Świadczy o tym odwaga, która kruszy się wraz z odejściem wszystkiego, co kochamy. Wtedy odkrywamy, że nie ma już o co walczyć.

Kiedy odchodzisz na zawsze, świat nie płacze za tobą, ponieważ obchodzi to tylko jednostki. Jednak i one z czasem zapomną, bo co zostanie, gdy mnie już nie będzie.

Może czasami łzy nie potrafią płynąć, kiedy stratą jest naprawdę dotkliwa.

Nigdy nie wstydź się tego, co czujesz, ponieważ to świadczy o tym, co jesteś w stanie dawać.

Nic nie może trwać wiecznie. Tylko, że czasem koniec nie jest zakończeniem. Koniec nie może mieć miejsca bez początku. A początek może nie mieć końca, jeśli łączący je drut chce się ciąć plastikowym nożem.

Dla tych, którzy umarli. Może tylko trochę. Może trochę za bardzo. I dla tych, którzy nie wierzą. Przede wszystkim w siebie.

Świat nie płacze z nami, gdy ostatecznie odchodzimy. Dni wydają się takie same jak zawsze. Dla ludzi, którzy darzyli nas pozytywnym uczuciem, są jedynie mniej wyraźne i mniej przyjemne. Wydają się wyblakłe jak zdjęcia, jak wspomnienia, które z czasem tak czy inaczej się zacierają.