Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Teraz jednak kukurydza wypuściła wiechy, mija pełnia lata, czas otwiera swoje podwoje, gotów, by znowu w nie przyjąć drobne sprzeczki i błahostki. Dni tracą swoje ostre krawędzie, znika poczucie fatum, które brzęczało nam w żyłach jak rój drobnych nieustępliwych owadów.
Następuje powrót do stanu, w którym nikt nam nie obiecuje wielkich zmian, poza zmianą pór roku. Jakieś niedopracowanie, niedbałość, nawet sporadyczna nuda zwisają w przestworzu ziemi i nieba”.

- - -
{w:} „A po co pani to wiedzieć?”, s. 447.

(...) od strony lewej burty podnosi się wielki krzyk, że po raz ostatni widać Szkocję. Walter i Andrew pędzą to zobaczyć (...) Stary James i Agnes nie idą (...) Kiedy synowie namawiali go, żeby poszedł, powiedział z przekonaniem:
- To dla mnie nic takiego. Patrzyłem już ostatni raz na Ettrick, czyli widziałem już ostatni raz Szkocję.

Jakie to dziwne - między nimi żyła kobieta, która też czytała, cały czas wypożyczała książki z biblioteki, ale nikt w najmniejszym stopniu jej za to nie poważał. Rozprawiano jedynie o tym, że pod jej łóżkami narastała warstwa kurzu i jej mąż jadał wystygłą kolację.