Książka mnie zmęczyła. Oceniłam ją tylko na trzy gwiazdki choć wiem, że Alice Munro jest uznaną i nagradzaną pisarką. Niestety albo nie jest mi po drodze z pisarstwem autorki albo akurat ta pozycja nie przypadła mi do gustu. Miałam wrażenie, że czytałam swego rodzaju raport lub kronikę ze zbyt dużą ilością nazw, imion i nazwisk. Niestety w zasadzie nic mnie nie zainteresowało, nie potrafiłam się wczuć w opowieść i skupić na dłużej przy czytaniu jej. Chyba długo nie sięgnę po inne tytuły autorki.

Książka mnie zmęczyła. Oceniłam ją tylko na trzy gwiazdki choć wiem, że Alice Munro jest uznaną i nagradzaną pisarką. Niestety albo nie jest mi po drodze z pisarstwem autorki albo akurat ta pozycja nie przypadła mi do gustu. Miałam wrażenie, że czytałam swego rodzaju raport lub kronikę ze zbyt dużą ilością nazw, imion i nazwisk. Niestety w zasadzie nic mnie nie...

"Widok z Castle Rock" to zbiór opowiadań napisanych przez uznawaną za jedną z najlepszych współczesnych pisarek, laureatkę nagrody Nobla, Alice Munro. Znana jest ona ze swojego mistrzostwa w pisaniu krótkich form, Munro dostarcza czytelnikom wyjątkowy zbiór opowiadań, które wciągają, poruszają i prowokują do refleksji. To też najbardziej osobista powieść autorki.
Książka rozpoczyna się od opowiadania, które jest jednocześnie autobiograficznym wprowadzeniem do rodziny Munro oraz do miejsca, z którego pochodziła. Autorka opowiada o swoim przodku, który był jednym z pierwszych osadników na terenie Castle Rock w Kanadzie. Ta prozaiczna historia przenika całą książkę, gdyż Alice Munro przemyca w niej swoje osobiste związki z tym miejscem.
Opowiadania w "Widoku z Castle Rock" są niezwykle różnorodne pod względem tematycznym i czasowym. Autorka sięga wstecz w czasie, odkrywając historie swoich przodków oraz ukazując życie na prowincji kanadyjskiej w różnych okresach. Czytelnik zostaje zanurzony w świecie tajemniczych historii, ludzkich tragedii, namiętności i miłości, które ukazują się na tle wielopokoleniowych relacji.
To, co wyróżnia Alice Munro jako pisarkę, to jej zdolność do odkrywania złożoności ludzkiego charakteru i subtelnie wyrażania emocji. Jej postacie są autentyczne i głęboko uosabiają różne aspekty człowieczeństwa. Munro eksploruje tematy takie jak miłość, utrata, poświęcenie, zmaganie się z losem i konsekwencje naszych wyborów. Jej proza jest oszczędna, ale zarazem pełna siły oddziaływania.
"Widok z Castle Rock" to lektura, która nie tylko dostarcza nam wspaniałych opowieści, ale także skłania do zastanowienia się nad własnym pochodzeniem, rodziną i historią. Munro bada tajemnicę życia i przemijań, przywołując na kartach swojej książki zarówno trudne, jak i piękne chwile, które wpływają na naszą tożsamość.
"Widok z Castle Rock" to kolejne znakomite dzieło Alice Munro. Jej talent narracyjny i wrażliwość na ludzkie doświadczenia sprawiają, że ta książka zapada w pamięć na długo po jej przeczytaniu. Jeśli jesteś fanem literatury krótkiej formy lub po prostu szukasz pięknie napisanych opowiadań, to ta pozycja z pewnością spełni Twoje oczekiwania.

"Widok z Castle Rock" to zbiór opowiadań napisanych przez uznawaną za jedną z najlepszych współczesnych pisarek, laureatkę nagrody Nobla, Alice Munro. Znana jest ona ze swojego mistrzostwa w pisaniu krótkich form, Munro dostarcza czytelnikom wyjątkowy zbiór opowiadań, które wciągają, poruszają i prowokują do refleksji. To też najbardziej osobista powieść autorki.
Książka...

Trudna w odbiorze. Saga rodzinna bywa fascynująca jednak tylko dla członków rodziny.

Trudna w odbiorze. Saga rodzinna bywa fascynująca jednak tylko dla członków rodziny.

Jakże bardzo mi przykro, moje poprzednie spotkanie z Munro zaowocowało oceną 10/10, a tutaj tak słabo. Pokazuje to tylko po raz kolejny, że autor nie zawsze jest gwarancją poziomu, że literatura potrafi być bardzo nierówna, nawet jeśli wyjdzie spod jednego pióra. Lubię, uwielbiam opowiadania, ale powieści też czytam, rzecz jasna, więc coś na zasadzie połączenia obu tych gatunków bardzo mi odpowiadało - to by było na tyle, z zachwytów, bo potem nic nie było fajnie i nic mi nie odpowiadało. Wstęp. Ja nie wiem gdzie się kończy wstęp, bo po 50 stronach dalej się czuję jakbym czytała wstęp, bardzo nudny podręcznik do historii. Ogólnie z tą książką jest tak, że im dalej tym lepiej, zaczynamy tragicznie, kończymy znośnie, ale nie o to w książkach chodzi, to żadna rozrywka była, to tortura. Autorka skupia się tutaj na 2 tematach, które kompletnie mnie nie interesują - na architekturze/przyrodzie, ogólnie na bardzo rozbudowanych opisach i na historii rodu, nie cierpię i nie czytam biografii, "zwykłe" sagi rodzinne mnie nie interesują, nie uważam, że to jest w ogóle coś, o czym warto pisać, ludzie jak wszyscy inni. Śmieszy mnie też to, że sporo osób myśli, że ich rodzina, że oni są w jacyś sposób wyjątkowi, kiedy wcale nie są, są zwyczajni. Mnie naprawdę nie interesuje życie aktorów, piosenkarzy, pisarzy, dlatego nie chodzę na spotkania autorskie, bo mnie interesuje czytanie książek, a nie rozmawianie z ich autorami. I nie, nie obchodzi mnie to, co ich natchnęło do pisania, ani ile daną książkę pisali. Tak samo jak nie interesuje mnie historia rodziny Munro, a niestety przedstawia ona ją bardzo szczegółowo, z datami, nazwiskami, kompletnie nie rozumiem po co i dlaczego to kogoś miałoby interesować? Porażka literacka. Na domiar złego mamy też opisy, czy historię miast, budynków, które się tam znajdują, jakże ciężko się to czyta, architektura, w ogóle opisy krajobrazu są dla mnie tak nudne, że najchętniej czytałabym książki w wersji "bez opisów", może kiedyś zaczną takie wydawać, taka cenzura dla osób, których nie obchodzą rzeki, polany, stare kościoły i inne tego typu. Ta książka w ogóle ma w sobie coś z przewodnika, z wydawnictwa dla osób, które lubią podróżować - nie należę do tej grupy. Może dlatego się tak męczyłam? Tym razem autorka zafundowała mi przenudną wyprawę po zapyziałych wsiach z przewodnikiem pasjonatem. Najgorzej.

Wyzwanie czytelnicze LC październik 2021: Przeczytam książkę napisaną przez laureata/laureatkę Nagrody Nobla (8).

Jakże bardzo mi przykro, moje poprzednie spotkanie z Munro zaowocowało oceną 10/10, a tutaj tak słabo. Pokazuje to tylko po raz kolejny, że autor nie zawsze jest gwarancją poziomu, że literatura potrafi być bardzo nierówna, nawet jeśli wyjdzie spod jednego pióra. Lubię, uwielbiam opowiadania, ale powieści też czytam, rzecz jasna, więc coś na zasadzie połączenia obu tych...

Rodzinne dzieje autorki, jednak bardzo sfabularyzowane. W formie kilku obszernych opowieści.

Jej przodkowie wywodzili się ze Szkocji. Później emigrowali do Kanady.

Autorka pisze dobrze. Można się wciągnąć, jednak brakuje mi w jej twórczości jakiegoś problemu, głębszego przesłania.

Wydaje mi się, że jej pisarstwo najlepiej "sprawdziłoby się" w obszernej i nieprzerywanej formie powieściowej.

Rodzinne dzieje autorki, jednak bardzo sfabularyzowane. W formie kilku obszernych opowieści.

Jej przodkowie wywodzili się ze Szkocji. Później emigrowali do Kanady.

Autorka pisze dobrze. Można się wciągnąć, jednak brakuje mi w jej twórczości jakiegoś problemu, głębszego przesłania.

Wydaje mi się, że jej pisarstwo najlepiej "sprawdziłoby się" w obszernej i nieprzerywanej...

Jak zwykle moje relacje z panią Munro są na "nie". Miejscami nie wiedziałam o czym czytam, a z opisu myślałam, że akcja potoczy się inaczej. Nie wiem naprawdę za co Nobel, i dlaczego niektórzy tak bardzo zachwycają się jej warsztatem. Jak dla mnie nudno, mnóstwo przemyśleń, które do niczego nie prowadzą, a także masa retrospekcji, przy których można się zgubić. Nie.

Jak zwykle moje relacje z panią Munro są na "nie". Miejscami nie wiedziałam o czym czytam, a z opisu myślałam, że akcja potoczy się inaczej. Nie wiem naprawdę za co Nobel, i dlaczego niektórzy tak bardzo zachwycają się jej warsztatem. Jak dla mnie nudno, mnóstwo przemyśleń, które do niczego nie prowadzą, a także masa retrospekcji, przy których można się zgubić. Nie.

Spędziłam w kompanii tej lektury bardzo przyjemne chwile.

Spędziłam w kompanii tej lektury bardzo przyjemne chwile.

Całkiem spoko, ale bez rewelacji. W sumie taka opowieść snująca się przez wiele pokoleń jednej rodziny. Momentami ciekawa, czasami jednak strasznie się ciągnie. Wydaje mi się, że warto było ją przeczytać, ale jednocześnie cieszę się, że mam tą lekturę już za sobą.

Całkiem spoko, ale bez rewelacji. W sumie taka opowieść snująca się przez wiele pokoleń jednej rodziny. Momentami ciekawa, czasami jednak strasznie się ciągnie. Wydaje mi się, że warto było ją przeczytać, ale jednocześnie cieszę się, że mam tą lekturę już za sobą.

Noblistka , a nudy....

Noblistka , a nudy....

Zdecydowanie za rzadko trafiam na takie książki jak ta. Jest historia, opisy, dzieje rodziny i narracja jaką lubię.

Zdecydowanie za rzadko trafiam na takie książki jak ta. Jest historia, opisy, dzieje rodziny i narracja jaką lubię.